Arndt Augustyn (1851–1925), jezuita. Ur. 22 VI 1851 r. w Berlinie z rodziców protest., ukończył tamże gimn. i wydział teol. Krytyczne badanie pism Lutra skłoniło go r. 1873 do przejścia na katolicyzm. R. 1875 wstąpił do jezuitów w Starejwsi. Odbywszy studja filoz. we Francji, a teol. w Krakowie, był prof. teol. w Krakowie r. 1885–9 i r. 1892–5, w Krystynopolu r. 1890–2, w Widnawie r. 1909–23; r. 1897–1908 przebywał w Opawie, Cieszynie i Wrocławiu. Um. 21 VII 1925 r. w Bukareszcie. A. był cenionym rekolekcjonistą, organizował zgromadzenia zakonne, głównie zaś pracował jako pisarz, zwł. na polu kanonistyki, będąc współpracownikiem licznych czasopism nauk. krajowych i zagranicznych. Ważniejsze dzieła A-a są: Wo ist Wahrheit? (1873, 3 wyd., 1913); Geistl. Schriften Fénelons (tłum., t. 3, 1885); St. Kostka (1888); Odpusty (1890); De libris prohib. (1895); Betstunden (także po polsku) (1897, wyd. 58, 1919); D. hl. Schriften (t. 3, 1899, wyd. 6, 1914); Unvollkommene Reue (1912); Rechtsbestimmungen f. Ordensfrauen (1919). W l. 1900–20 redagował wrocławski »Sonntagsblatt« i »Posłańca Niedzielnego«.

Stolz Alban, Fügung u. Führung, Freiburg 1918, II 165–218; Załęski St., Jezuici w Polsce, Kr. 1906, V cz., II, s. 1172–4; »Nasze wiadomości«, Kr. 1904, I 197–199.                                  

Ks. Jan Roth T. J.