Bystrzycki Bazyli od św. Alojzego (1739–1803), pijar, nauczyciel. Urodził się 31 I w woj. ruskim. W r. 1760 wstąpił do zakonu pijarów i po ukończeniu studiów poświęcił się pracy pedagogicznej. Uczył retoryki w Międzyrzeczu i w Łukowie, gdzie równocześnie pełnił obowiązki prefekta tamtejszej szkoły pijarskiej. Przez pewien czas jako prywatny pedagog wychowywał syna Józefa Komorowskiego, kaszt. bełskiego. Później był prefektem konwiktu pijarskiego w Warszawie. Uzyskawszy sekularyzację, osiadł na beneficjum kościelnym w Wereszczynie (diecezja chełmska). Na nowym stanowisku wiele pracy poświęcił potrzebom kościoła i szkoły, którą w tej miejscowości założył, i tu w r. 1803 zmarł. W r. 1769 ogłosił drukiem w Warszawie tłumaczenie podręcznika geometrii, którego dokonał z języka francuskiego; przypisał je Józefowi Olędzkiemu, sufraganowi kijowskiemu. Ta Geometria albo niektóre łatwiejsze sposoby do rozmierzania wszelkich długości, szerokości i wysokości lub głębokości, ku uczciwej i pożytecznej zabawie każdego kawalera, dzieli się na pięć części (arytmetyka, geometria (longimetria), planimetria, stereometria i trygonometria).

Ku jego czci wydali wychowankowie szkolni wierszyk (b. m. i r.), zaczynający się od słów: »Mało wart chwały, kto nań robi mało«, w którym podnosili zasługi B-go jako pedagoga.

Horanyi, Script. Piar., I 338; Estr.; Bielski Sz., Vita et scripta quorundam e Congregatione Scholarum Piarum in Provincia Polona Professorum, W. 1812.           

Stanisław Szczotka