INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Bernard Opolski  

 
 
Biogram został opublikowany w 1935 r. w I tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Bernard, książę opolski, syn Bolka III, ks. opolskiego, i Anny, najmłodszy z synów książęcej pary, urodzić się mógł około 1377 r. Po śmierci ojca (1382) objął wespół z braćmi ojcowską dzielnicę. Jako małoletni nie odgrywał B. przez dłuższy czas żadnej politycznej roli; występuje dopiero w r. 1396 wespół z bratem Bolkiem jako obrońca dzierżaw śląskich Władysława Opolczyka przeciw wojskom króla Władysława Jagiełły. Około t. r. ożenił się B. z Jadwigą, siostrą Spytka z Melsztyna (wersja Długosza, jakoby Jadwiga była córką Spytka, niemożliwa do utrzymania), co znacznie zbliżyło go do dworu polskiego i związało ze sprawami polskiemi. Około r. 1400 młodsi bracia B. i Bolesław podzielili się dzierżawami ojca, co dokumentem z 6 V 1400 zatwierdził najstarszy z Opolczyków, Jan Kropidło, biskup chełmiński. B-owi przypadło w dziale księstwo niemodlińskie (Falkenberg) łącznie z obwodem strzeleckim (Gross-Strehlitz). Mimo młodego wieku zdobył B. poważanie Stanów Śląskich, które go w r. 1402 wybrały jednym z naczelników Związku Stanów Śląskich. Musiał sposobem swego życia budzić zaufanie, gdyż często spotykamy się z nim jako sędzią czy też rozjemcą w zatargach książąt śląskich; jeden z nich Ludwik, ks. brzeski, powierzył mu w 1435 r. opiekę nad swemi córkami. Także rodzina Melsztyńskich darzy B-da swem zaufaniem, gdy w jego ręce oddaje w r. 1417 rozstrzygnięcie sporu między potomstwem Spytka z Melsztyna: Katarzyną, księżną mazowiecką, a braćmi jej, Janem i Spytkiem Melsztyńskimi. Zaufanie to gruntować się mogło chyba na poczuciu siły finansowej księcia, gdyż działalność jego wojenna i polityczna nie wyróżnia go spośród innych Piastowiczów śląskich. Wiarołomny jak inni, skory do rozbojów, prowadzi najczęściej dwulicową politykę, gotów liczyć się z mocniejszym, nawet z przemijającemi korzyściami. Toteż zależnie od sytuacji spotykamy B-da jużto na dworze króla polskiego a nawet, jak w r. 1414, w armji króla w wojnie przeciw Zakonowi, by w lat parę w 1423 znaleźć go między członkami związku, który miał na celu rozebranie państwa polskiego. Zagrożony w późniejszych latach przez wojska husyckie, szukał jednak znowu ratunku w Polsce, dzięki czemu uzyskać zdołał z husytami zawieszenie broni i tak ochronić podległe księstwo od zupełnego zniszczenia. Wdzięczność była dlań obcą, gdyż zapewne nie ona pchnęła go przeciw kupcom krakowskim, których karawany (podobnie jak wrocławian) bezwzględnie łupił wespół z bratem Bolkiem IV, a później z bratankiem Bolkiem V. Tradycyjnie już odznaczali się książęta opolscy zmysłem gospodarczym; nie sprzeniewierzył się tej tradycji B., lecz, jak już wspomnieliśmy, swe zasoby finansowe powiększał niezawsze legalną drogą. Niesłusznie podejrzewa się go o sprzyjanie husytyzmowi; nie był on zapewne obrońcą czystości wiary katolickiej, niechętnie z bronią w ręku występował przeciw husytom, lecz przecież zawsze spotkać go można w gronie książąt, którym istotnie zależało na utrzymaniu pokoju, chociażby nawet ponieść mieli poważne ofiary. Pobożnością ni specjalną ofiarnością na rzecz Kościoła B. się nie odznaczał. Sam prawie zupełnie nie obdarowywał zakonów, a ograniczył swą działalność na tem polu niemal tylko do zatwierdzania fundacyj swych przodków lub poddanych. Do Polski i polskości nie odnosił się niechętnie, nie znaczy to jednak, by skwapliwie gotów był przyjąć polskie poddaństwo. Trudno się temu dziwić, gdy uprzytomnimy sobie, że w tym czasie książęta śląscy są właściwie niepodległymi władcami, mało liczącymi się z wolą słabego pana lennego. Daty śmierci B-da nie zdołano ustalić; prawdopodobnie umarł około 1455, gdyż od tego roku znika jego imię z dokumentów.

 

Mosbach A., Przyczynki do dziejów polskich z Archiwum miasta Wrocławia, P. 1860; Idzikowski F., Geschichte der Stadt Oppeln, Oppeln 1863; Heyne J., Dokumentirte Geschichte des Bisthums und Hochstifts Breslau, Breslau 1864–1868, II–III; Długosz, Hist. Pol., III–V; Kod. Pol., IV; Rachunki dworu króla Władysława Jagiełły i królowej Jadwigi z lat 1388 do 1420, wyd. Fr. Piekosiński, Kr. 1896; Starodawne prawa polskiego pomniki, wyd. A. Z. Helcel, Kr. 1870, II 223; Cod. ep. XV, t. I, II; Cod. Vit.; Grünhagen-Markgraf., I, II; Cod. Sil., I, II, VI, IX, XXVIII, XXXI; Script. Rer. Sil., VI, XII; Deutsche Reichstagsacten, VIII, 81.

Karol Piotrowicz

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Grzegorz z Sanoka

około 1407 - 1477-01-29
arcybiskup lwowski
 

Mikołaj Trąba h. Trąby

około 1358 - 1422-12-04
prymas Polski
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.