Iwanowska z Zaleskich Celina Eugenia (1908–1940), działaczka społeczna, ogrodniczka, żeglarka, uczestniczka ruchu oporu. Córka Aleksandra Zaleskiego, ogrodnika, i Franciszki z Korczakowskich. I. ur. 21 IX w osadzie Ostrówek w pow. garwolińskim woj. lubelskiego; uczęszczała do Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Warszawie, gdzie w r. 1928 zdała maturę i w t. r. rozpoczęła studia na Wydziale Ogrodniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Pracę dyplomową o handlu owocami krajowemi w Warszawie przygotowywała w Zakładzie Polityki Ekonomicznej, pod kierunkiem prof. W. Grabskiego. Dyplom i stopień inżyniera uzyskała w r. 1932. W gimnazjum należała do XIV Drużyny Harcerek, jako studentka pozostała nadal czynna w harcerstwie. W czasie studiów była członkiem Zarządu Okręgu Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej (ZPMD), razem z J. Grzywaczewskim współorganizowała Akademicki Związek Morski (AZM) i jego obozy letnie nad Bałtykiem. Była jedną z pierwszych kobiet w Polsce, która zdobyła stopień sternika żeglugi morskiej i odbywała rejsy na «Pannie Wodnej». Z ramienia AZM brała udział w pracach Ligi Morskiej i Kolonialnej i z jej polecenia współorganizowała w l. 1933–4 Zlot Młodych na Wybrzeżu. Po ukończeniu studiów wyszła za mąż za Wacława Iwanowskiego, kolegę z ZPMD, oboje rozpoczęli zawodową pracę na terenie Centralnego Okręgu Przemysłowego (COP), w oparciu o Lublin. W listopadzie 1939 r. I. weszła do organizacji podziemnej Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), z sędzią Lelkiem-Sową, gdzie, zużytkowując swe przysposobienie harcerskie, zorganizowała komórkę łączności w prowadzonym przez siebie sklepiku z nasionami. Sama wykonywała szereg odpowiedzialnych zadań, dając dowody odwagi. W kwietniu 1940 r. została uwięziona przez gestapo. Przez kilka tygodni torturowana w kaźni «pod Zegarem» nie zdradziła nikogo, a nawet przekazała grypsem wiadomości, dzięki którym uratowało się sporo zagrożonych ludzi. Została rozstrzelana w masowej egzekucji 29 VI 1940 r. Mąż jej, inżynier, jako oficer rezerwy odbył kampanię wrześniową w 1939 r.; poległ razem ze swym bratem w powstaniu warszawskim w sierpniu 1944 r.
Arch. Szkoły Gł. Gosp. Wiej. w W.: L. al. 3250 (metryka chrztu, świadectwo maturalne); – Relacje kolegów z ZPMD i AZM, M. Piskorskiej, U. Siwiłły, H. Sobańskiego, S. Szwedowskiego, C. Zagórskiego. Informacje z Lublina: U. Badorowej, Z. Frąkowej, S. Lelkowej, K. z Sękowskich Michalskiej, Orłowskiej, M. Pajdowskiego, M. Szeleśniakowej.
Zofia Dłużewska-Kańska