Plater Fabian h. własnego (ok. 1628–1709), wojewoda inflancki. Był najmłodszym synem Gotarda (zob.) i Jadwigi Elżbiety z Tyzenhauzów, bratem Jana Andrzeja (zob.) i Teofila Jana (zob.). Wychowany był, podobnie jak starsi bracia, w wyznaniu luterańskim. Po ojcu był właścicielem Antonosza, dóbr w woj. wileńskim przy granicy z Kurlandią. Uczył się zapewne w Gimnazjum Toruńskim pod opieką pedagoga Phusendorffa. Jako chorąży królewski podpisał w r. 1669 z województwem wileńskim elekcję Michała Korybuta. Jemu to zapewne – «młodemu Platerowi» – darował życie janczar turecki w czasie bitwy pod Chocimiem w r. 1673. Od Jana III otrzymał chorąstwo inflanckie, miał je już 2 VIII 1676. Posłował z Inflant na sejmy: grodzieński – 1688 r., warszawski 1695 r. i na konwokację w r. 1696. Zapewne w tych latach przeszedł na katolicyzm. Dn. 9 II 1702 został jako stronnik króla Augusta II podkomorzym inflanckim, a 7 XII 1705 wojewodą inflanckim. W testamencie zapisał 3 tysiące tynfów na budowę wielkiego ołtarza w kościele ufundowanym dla księży misjonarzy w Wilnie przez brata Teofila Jana. Zmarł w r. 1709 (przed 4 XI t. r.) i został uroczyście pochowany w r. 1710 w wileńskim kościele Księży Misjonarzy.
P. był żonaty dwukrotnie; najpierw z Anną Barbarą Sakenówną (zm. przed r. 1676), a powtórnie (już 2 VIII 1676) z Krystyną Emerencjanną Korffówną (zm. 14 VII 1728). Miał córkę Jadwigę Elżbietę, która wbrew woli ojca poślubiła w r 1704 Zygmunta Ernesta Bandymira, a następnie kolejno Mateusza Dowmonta Siesickiego, marszałka wiłkomierskiego, i swego brata stryjecznego Ferdynanda Platera (zob.). Synowie P-a, Jan Teofil i Gotard, zmarli zapewne przed ojcem.
Portret nieznanego malarza, reprod. z miniatury w posiadaniu rodziny w Valduc w Belgii; – Konarski Sz., Platerowie, Mater. do biogr., geneal. i herald. pol., IV 43–4 (reprod. portretu z Valduc, ryc. 8); Niesiecki; Uruski, XIV; Elektorowie, s. 168; Wolff, Senatorowie W. Ks. Lit ; – Kuligowski M. I., Dźwięk Marsa walecznego z ekspedycyi chocimskiej, Wil. 1675; Zawisza K., Pamiętniki wojewody mińskiego (1666–1721), Wyd. I. Bartoszewicz, W. 1862 s. 20, 182, 186; – AGAD: Sumariusz Metryki Lit., Księga Wpisów 150 k. 269.
Tadeusz Wasilewski