Dwernicki Faustyn h. Sas (1745–1803?), urodził się w Kornalowicach na Podolu z ojca Szczepana, wojskiego żydaczowskiego, później cześnika przemyskiego, i Brygidy z Paszkowskich. Zaznaczył się jedynie inicjatywą patriotyczną w spisku przeciw pierwszemu rozbiorowi Polski. Bawiąc w Warszawie w chwili ogłoszenia katastrofy, sprosił do swego domu na Lesznie dnia 1 X 1772 przyjaciół i sąsiadów, poprowadził z nimi rozmowy głównie na temat nienasyconej zaborczości Prusaków, a wymiarkowawszy z odpowiedzi, na kogo poważnie można liczyć, podpisał razem z kasztelanem sochaczewskim Maciejem Łuszczewskim, Aleksandrem Rożnieckim i dwoma innymi rodzaj konfederacji, która miała 1) ofiarować królowi podatek 10 grosza od siebie (a z czasem od całej szlachty), tudzież podatek konsumcyjny od napojów, 2) wezwać go do czynnego oporu przeciw zaborcom, 3) dopuścić do ustanowienia tronu dziedzicznego i innych reform. Zamierzano powierzyć kierownictwo ruchu Józefowi Podoskiemu, wojewodzie płockiemu, a podano królowi cały plan (wraz z dość naiwnym obliczeniem przyszłych dochodów uszczuplonego państwa) za pośrednictwem Augusta Moszyńskiego, stolnika koronnego. D. widział się ze Stanisławem Augustem, ale nie zdołał go zagrzać do podjęcia wielkiego planu, przeciwnie, usłyszał na dworze, że nawet oderwanie Rosji od trójcy podziałowej nie uratuje Rzeczypospolitej, o ile się nie uda odciągnąć także Austrii. D. zaskarbił sobie wówczas łaskę Poniatowskiego. Tytułował się w r. 1782 szambelanem, (a od r. 1770 starostą jałtuszkowskim), wyrobił sobie dyplom szlachectwa od Józefa II. W roku 1778 posłował na sejm z województwa podolskiego. Z żony Franciszki Załęskiej pozostawił syna Józefa, sławnego generała.

Boniecki; Plany Dwernickiego w rkp. 660. Bibl. Czartoryskich.  

Władysław Konopczyński