Ciecierski Feliks (1774–1826), dominikanin, pedagog, młodszy brat ks. Faustyna C-go, syn Jana C-go, ur. w Warmii, wstąpił w r. 1792 do zakonu dominikanów. Kształcił się w Szkole Głównej Wileńskiej. Wydoskonaliwszy się w filozofii, wyższej matematyce, fizyce, pracował w szkołach dominikańskich: grodzieńskiej, nowogródzkiej i zabialskiej. Otrzymał później na Uniw. Wil. stopień doktora św. teologii i filozofii. Napisał traktat o retoryce i poezji, podręcznik fizyki eksperymentalnej: Elementorum physicae experimentalis (Grodno 1806/7 i 1807/8). W r. 1812 sprawował z ramienia Tymczasowego Rządu Litewskiego nadzór nad szpitalami i magazynami żywności. W r. 1824 na kapitule w Poporciach został po bracie Faustynie wybrany na prowincjała. Na tym stanowisku zakończył życie w klasztorze św. Ducha w Wilnie 2 XI 1826.

C. kilkakrotnie prowadził poufne konferencje z carem Aleksandrem I zarówno w sprawach zakonnych, położenia Kościoła katolickiego w państwie rosyjskim, jak i zamierzonego przez cara przyjęcia katolicyzmu. Treść tych rozmów zakomunikował C. swemu bratu Faustynowi, który podał wiadomość o nich w kronice dominikańskiej prowincji litewskiej.

»Kurier Litewski« 1827; Iwaszkiewicz, Z ostatnich tygodni życia Aleksandra I, »Przegl. Współcz.« 1933; Historia domestica prov. Lith. Ord. Praed. rkp. B. Uniw. Wil.                                  

Janusz Iwaszkiewicz