Kontrym Ferdynand h. Konopacki (ok. 1765–1829), sekretarz konfederacji generalnej W. Ks. Lit. w r. 1792. Ur. w Bohdanowie w pow. wilejskim, w folwarku stanowiącym własność ojca Józefa. Rodzina Kontrymów pochodziła ze Żmudzi. Braćmi K-a byli: Jan Ignacy, kanonik i prałat wileński, targowiczanin, i młodszy Kazimierz Ferdynand; po wczesnej śmierci ojca (1776) K. został wychowany przez matkę. Nauki pobierał w Wilnie i wcześnie jął się zawodu urzędniczego: w r. 1787 regent kancelaryjny, w 1789 komisarz do podatku 10-go grosza; w t. r. cześnik witebski. W chwili wkraczania Rosjan na Litwę w r. 1792 ujawnił się jako zaufany Kossakowskich (starszy brat, ksiądz Jan Ignacy Kontrym, był sekretarzem biskupa Józefa Kossakowskiego). W czerwcu t. r. biskup J. Kossakowski skierował K-a do Trok celem zorganizowania tam konfederacji. Wkrótce (zapewne w początkach sierpnia) został K. sekretarzem konfederacji generalnej i w tym charakterze podpisał liczne uniwersały generalności. Zapewne pełnił tę funkcję i w r. 1793. Na wiosnę t. r. został delegowany do objęcia w zarząd z ramienia biskupa J. Kossakowskiego dóbr biskupstwa krakowskiego. W t. r. otrzymał urząd łowczego wileńskiego i Order Św. Stanisława. Na początku 1794 r. był sekretarzem Trybunału W. Ks. Lit. Po zwycięstwie insurekcji w Wilnie został aresztowany. Po zajęciu Litwy przez Rosjan wstąpił w służbę urzędniczą rosyjską: w r. 1795 ekspedytor w wydziale kryminalnym Zarządu Litwy (tzw. Najwyższy Rząd Litewski), w 1797 sowietnik w zarządzie gubernialnym litewskim. Otrzymał dymisję na własną prośbę w r. 1803. Niespodziewanie 15 VIII 1812 r. sejmik wileński wybrał go posłem na sejm, który miał się zebrać. Komisja Rządowa Litewska unieważniła wybór K-a jako «człowieka splamionego w życiu prywatnym i publicznym». Nabył majątki Bukiszki i Rostyniany oraz otrzymał w emfiteuzę starostwo Inturki w pow. wileńskim. Z małżeństwa z Bogumiłą z Szadurskich (zm. 1811) miał pięcioro dzieci: Karolinę, za Ambrożym Jankowskim, Julię. Eleonorę, Bolesława, członka Tow. Promienistych, i Władysława.
Boniecki; – Brensztejn M., Biblioteka Uniwersytecka w Wilnie, Wyd. 2., Wil. 1925 s. 35–6; Iwaszkiewicz J., Litwa w r. 1812, Kr. – W. 1912 s. 114, 351; Korzon, Wewnętrzne dzieje, I 262; Łoza S., Kawalerowie Orderu Św. Stanisława, W. 1925 s. 76; Mościcki, Gen. Jasiński, s. 379; Skwarczyński Z., Kazimierz Kontrym, Towarzystwo Szubrawców, Ł. 1961 s. 17–8, 60; Smoleński W., Konfederacja targowicka, Kr. 1903 s. 122–3, 268; Żytkowicz L., Rządy Repnina na Litwie w l. 1794–1797, Wil. 1938 s. 97–8; – Akta powstania Kościuszki, II 305, 438; Pamiętniki Józefa Kossakowskiego, W. 1891 s. 6, 201; Uniwersały Konfederacji, w: Sbornik dokumentov kasajuščichsja administrativnago ustrojstva Severo-Zapadnago Kraja (1792–1796), Wil. 1903 s. 112–28; – B. Narod.: rkp. 3966 (Materiały do rodziny Kontrymów, m. in. wyciągi z pamiętników Bolesława Kontryma, syna K-a).
Leonid Żytkowicz