Koryciński Franciszek z Pilicy h. Topór (zm. po 1703), poseł na sejmy, kasztelan bracławski. Był synem Samuela, podczaszego krakowskiego, i Heleny Czermińskiej (wg Czubka, Romana i Urszuli Miaskowskiej wg Uruskiego). Najpierw w r. 1645 pobierał nauki w Szkołach Nowodworskich w Krakowie, gdzie kolegował m. in. z Wespazjanem Kochowskim, swoim przyjacielem i sąsiadem spod Szczekocin. Przyjaźń ta przetrwała długie lata, bo w r. 1674 K. był ojcem chrzestnym syna Kochowskiego, Hieronima Franciszka, chociaż nie brak było i procesów granicznych między przyjaciółmi. K. studiował również w Padwie, gdzie 6 I 1652 r. został wybrany konsyliarzem polskiej nacji. Ok. r. 1652 został podczaszym krakowskim, a w r. 1661 dworzaninem królewskim; odtąd związał się na długie lata z woj. krakowskim, występując bardzo często na sejmiku proszowskim w różnym charakterze, np. w l. 1668 i 1673 jako sędzia kapturowy z pow. lelowskiego, w r. 1680 jako sędzia skarbowy, to znów jako poseł na sejm w l. 1672 i 1696, wreszcie w r. 1676 jako arendarz czopowego. Szlachta krakowska oceniała zasługi K-ego, np. wnosiła w l. 1666, 1667 i 1672 prośby do królów o ulgi podatkowe dla niego lub też o przyznanie mostowego w jego miasteczku Szczekocinach, zniszczonych wojskowymi obozami. Wysuwany na marszałka sejmiku proszowskiego w styczniu 1672 r. został nim K. w maju 1673 i w maju 1676 r. W r. 1669 zjawił się wraz z woj. krakowskim na elekcji króla Michała. Dn. 6 XII 1671 r. król mianował K-ego stolnikiem krakowskim. W okresie walki króla Michała z opozycją profrancuskich malkontentów opowiedział się po stronie króla i wziął czynny udział w konfederacji gołąbśkiej w r. 1672; został wówczas wybrany z Małopolski rezydentem przy królu oraz komisarzem dla otwarcia skarbu kor. Toteż jeszcze jesienią t. r. wysłał go król do Krakowa po klejnoty kor. dla uzyskania 400 000 zł pożyczki. Szlachta zaś pow. lelowskiego delegowała K-ego w grudniu 1672 r. jako swego deputata do kontynuowania gołąbsko-lubelskiej konfederacji w r. n. w Warszawie. Na kampanię wiedeńską 1683 r. wystawił K. własną chorągiew pancerną ok. 100 koni. Przed r. 1683 wszedł do senatu jako kasztelan bracławski, ale w r. 1703 zrezygnował z tego urzędu. K. był dziedzicem Aleksandrowic i miasteczka Szczekocin nad Pilicą, Więckowic w pow. proszowskim oraz Drużykowej i Zaborza w pow. lelowskim. W r. 1660 ożenił się K. z Marianną Michałowską, córką Jakuba, kasztelana bieckiego. Wesele odbyło się 22 XI w pałacu Kazanowskiego («Krzysztoforach») w Krakowie w obecności króla Jana Kazimierza i królowej Ludwiki Marii. Mariannie Korycińskiej poświęcił przyjaciel domu, W. Kochowski, swój poemacik pt. „Zuzanna”. W r. 1675 poślubił K. Elżbietę Koniecpolską, córkę Stanisława Karola, woj. parnawskiego. Z drugiej żony miał kilku synów: Jana, Franciszka, Stanisława, którzy zmarli młodo, oraz Joachima, kanonika przemyskiego. K. popierał jezuitów, robił dla nich zapisy, np. na rzecz kościoła Św. Szczepana w Krakowie. Zmarł po r. 1703. Nagrobek wzniesiono mu w nie istniejącym już dziś kościele Św. Szczepana w Krakowie.
Estreicher, XVIII 136, XXVI 476; Boniecki; Dworzaczek, Genealogia; Niesiecki, I 285, V 254; Uruski; Żychliński; – Czubek J., Wespazjan z Kochowa Kochowski, Rozpr. AU Wydz. Filol., Kr. 1901 XVII, 49, 50, 61, 92, 105, 135, 136, 156–7, 171; Hoszowski K., O znakomitych zasługach w kraju rodziny Korycińskich, Kr. 1862 s. 8, 32–3, 47, 52, 66, 80; Korzon T., Dola i niedola Jana Sobieskiego, Kr. 1898 III 285; Przyboś A., Konfederacja gołąbska, Tarnopol 1936s. 107, 127, 128; Wimmer J., Materiały do zagadnienia organizacji i liczebności armii kor. w l. 1683–1689, Studia i Mater. do Hist. Wojsk., W. 1962 VIII cz. 1 s. 266; – Akta sejmikowe woj. krak., III, IV; Kochowski W., Annalium Poloniae, Clitnacter II, Cracoviae 1688 s. 495; Księgi nacji polskiej w Padwie, Wyd. S. Windakiewicz, Arch. do Dziej. Liter., Kr. 1890 VI 63; Raptularzyk rodziny Korycińskich, Oprac. K. Kraszewski, „Bibl. Warsz.” 1886 t. 3 s. 245–6; Rejestr poborowy województwa krakowskiego z r. 1680, Oprac. E. Trzyna i S. Żyga, Wr. 1959; Zbiory aktów do historii ustrojów sądów prawa polskiego i kancelarii sądowych województwa krakowskiego z w. XVI–XVIII, Wyd. S. Kutrzeba, Kr. 1909 s. 158, 160; – Zbiory Zakł. Dok. IH PAN w Kr.: Kartoteka Źródeł do Dziejów Życia Umysłowego Polski.
Adam Przyboś