Sołtan Hieronim Władysław h. własnego (zm. 1682), marszałek starodubowski. Był synem Jana, sędziego ziemskiego rzeczyckiego, star. propojskiego, i Aleksandry z Boreyszów.
Od r. 1637 S. studiował w Akad. Krak. W r. 1643 był deputatem na Tryb. Lit. z pow. starodubowskiego. W r. 1647 dworzanin pokojowy Władysława IV, elekcję Jana Kazimierza w r.n. podpisał z woj. smoleńskim i mińskim. Być może on to przez krótki czas na przełomie l. 1655 i 1656 miał chorągiew kozacką w kompucie lit. Nie wiadomo, kiedy dostał się do niewoli moskiewskiej, w której spędził «czas niemały». Po uwolnieniu, podobno dalej służył w wojsku. Zapewne w r. 1658 otrzymał urząd podkomorzego starodubowskiego. Jako poseł pow. starodubowskiego wziął udział w obradach konwokacji lit. w Grodnie (3–18 VIII 1665). Na sejmie zwycz. 1667 r., na który posłował być może z woj. smoleńskiego, wyznaczony został przez króla na komisarza do rozdziału tzw. sumy moskiewskiej, czyli odszkodowania, które car Aleksy Michajłowicz obiecał szlachcie lit. w zamian za dobra utracone na rzecz Rosji. Na tym sejmie dzierżone przez niego królewszczyzny Chyżów (Chyzowo), Rokowszczyzna (Rokinie, Rohyń) i Mohunicze (Nauchowicze?) w pow. rzeczyckim przekazano mu w dziedziczne władanie jako rekompensatę za utracone na Smoleńszczyźnie dobra. W rozpoczętych w maju 1668 w Warszawie pracach komisji do rozdziału odszkodowań pełnił S. funkcję pisarza. Na sejmie abdykacyjnym w t.r. reprezentował pow. rzeczycki. Na elekcji w r.n. z woj. smoleńskim oddał głos na Michała Korybuta Wiśniowieckiego, został też deputatem do paktów konwentów i spisania egzorbitancji. Na sejm koronacyjny 1669 r. posłował S. z pow. starodubowskiego. Elekcję Jana Sobieskiego w r. 1674 zapewne podpisał z pow. rzeczyckim. Na sejm grodzieński 1678/9 r. wybrano go na posła z pow. starodubowskiego, wkrótce też mianowany został marsz. starodubowskim. Nominacja ta może wskazywać na związki S-a z obozem dworskim na Litwie.
S. był właścicielem dóbr Krzywczyce, Dowżyk, Durynicze z wsiami: Tatarkowicze, Bojary, Starzynki, Osowo i Choroszewicze (w woj. mińskim), a ponadto dziedzicem Robska Starego i Nowego, Saczkowic, Horska, Kurszynowicz, Klus, Niedźwiedowa i Tyhinicz (180 dymów) w pow. starodubowskim, utraconych na rzecz Rosji. Zmarł przed 20 VII 1682.
S. żonaty był (już w r. 1647) z Anną z Chreptowiczów. Pozostawił synów: Jana, Michała Leona (zob.), oraz córki: Katarzynę (zm. 1722), zamężną za Benedyktem Owsianym, stolnikiem lidzkim, i Zofię, żonę Jerzego Cyprykowskiego Gadzały, wojskiego mozyrskiego.
Elektorowie; Elektorów poczet; – Kłaczewski W., Abdykacja Jana Kazimierza. Społeczeństwo szlacheckie wobec kryzysu politycznego lat 1667–1668, L. 1993 s. 256–60 (wykaz); Kulecki M., Wygnańcy ze Wschodu. Egzulanci w Rzeczypospolitej w ostatnich latach panowania Jana Kazimierza i za panowania Michała Korybuta Wiśniowieckiego, W. 1997; Matwijów M., Ostatnie sejmy przed abdykacją Jana Kazimierza 1667 i 1668, Wr. 1992 s. 175–6; Wójcik Z., Między traktatem andruszowskim a wojną turecką. Stosunki polsko-rosyjskie 1667–1672, W. 1968; – Akty Vil. Archeogr. Kom., IV 13–20; Album stud. Univ. Crac., s. 175; Chrapowicki J. A., Diariusz, Wyd. T. Wasilewski, W. 1978 I; toż, Wyd. A. Rachuba, T. Wasilewski, W. 1988 II; Vol. leg., IV 950, 996, 1024, V 37; – AGAD: Nabytki, 36; AP w Kr.: Arch. Młynowskie Chodkiewiczów, rkp. 1114; Lietuvos Mokslų Akademijos Centrinės bibliotekos rankraštynas w Wil.: F. 17 nr 127, 137; Lietuvos valstybes istorijos archyvas w Wil.: SA 6 k. 11–12v., SA 3417/II k. 2205; Nacyjal’ny histaryčny archiŭ Bielarusi w Mińsku: F. 1722 op. 1 nr 90a k. 162–165v., 522; Rossijskij gosudarstvennyj archiv drevnich aktov w Moskwie: F. 389 (Metryka Lit.) op. 1 nr 119 k. 970, nr 120 k. 144, nr 131 s. 1419–1421, 1459–1460.
Andrzej Rachuba