Grabowski Ignacy (2. poł. XVIII w.), trynitarz, publicysta – przeciwnik reform. Szczegóły życia nie znane. Pierwsze swe pismo (Kazania na misji w kościele brzeskim litewskim) ogłosił w r. 1763. W l. 1790–3 występował jako prowincjał prowincji polsko-litewskiej zakonu trynitarzy. Ogłosił drukiem kilka pism religijnych, m. i. w r. 1789 wierszowany utwór pt. Odpowiedź bezimiennemu autorowi książeczki… Co jest papież…, wymierzony przeciw dziełku gorliwego józefinisty Józefa Eybla „Was ist der Pabst?”. Najgłośniejszym pismem G-ego było Dopytania się u przodków czułości ku poddanym autorowi Odpowiedzi czyli dodatku do księgi o poddanych polskich… odpowiadające [b. m.] (1790). W piśmie tym z pozycji wrogich reformom G. polemizował z wydaną w r. 1789 pracą ks. Dawida Pilchowskiego, pt. „Odpowiedź na pytanie, izali nieczułość w wyższych wiekach ku poddanym tak była opanowała serca Polaków, iż uczeni nią nawet zarażeni zostali, czyli dodatek do księgi O poddanych polskich”. G. odrzucał tezę Pilchowskiego, iż położenie chłopów polskich uległo pogorszeniu począwszy od XVI w., cytowane przez Pilchowskiego wypowiedzi dawnych pisarzy polskich o ucisku chłopów uważał za przesadne, występował przeciw reformie stosunków poddańczych, jako burzącej naturalny stan rzeczy sankcjonowany przez Boga i prawo, a nierealnej i szkodliwej z punktu widzenia gospodarczego. Jedynie niektóre, zdaniem jego, nadużycia w tych stosunkach należało usunąć, ale i to nie drogą ustawodawczą. Z G-m polemizował z kolei anonimowy autor pisma wydanego w r. 1790, pt. „Uwagi praktyczne o poddanych polskich względem ich wolności i niewoli”.
Ostatnim drukowanym dziełem G-ego był Zbiór praw papieskich o klauzurze zakonnej (1793). Estreicher (t. XXV dodatek) przypisuje G-emu, bez podania argumentów, autorstwo pisma z r. 1767 Prawa powszechne przeciw drukowanemu r. 1766 wykładowi praw dysydenckich…
Estreicher; W. Enc. Ilustr.; – Pilat R., O literaturze politycznej Sejmu Czteroletniego, Kr. 1872; Smoleński W., Przewrót umysłowy w Polsce w w. XVIII, Studia Historyczne (W.) 1949; –Materiały do dziejów Sejmu Czteroletniego, W. 1955 I.
Jerzy Michalski