Michałowski (Michałoski) Ignacy Paweł (zm. 1739), lekarz, matematyk, profesor medycyny w Uniw. Krak. Ur. w Krakowie, był synem Krzysztofa, złotnika krakowskiego. Do r. 1727 używał nazwiska Michałowski, które w t. r. zmienił za zgodą Augusta II na Michałoski. Bakalaureat uzyskał w r. 1701, a magisterium z filozofii w r. 1702. W r. 1703 używał tytułu doktora filozofii. Bezpośrednio po promocji podjął wykłady na Wydziale Artium jako docent extraneus, a w r. 1705 rozpoczął w Krakowie studia medyczne. W l. 1707–9 był rektorem szkoły katedralnej na Wawelu. Prawdopodobnie w jesieni 1712 wyjechał na dalsze studia do Padwy, gdzie uzyskał doktorat z medycyny 17 VI 1713. Po powrocie do Krakowa w półr. zim. 1713/14 zaczął działać na Wydziale Filozoficznym jako profesor matematyki, a dopiero 4 VII 1718 odbył dysputę na podstawie tez De ictero seu morbo regio oraz przedstawił rozprawę inkorporacyjną Quinta essentia e scientiis et rebus omnibus modo chymico extracta medicina. W wyniku tych starań został członkiem Wydziału Lekarskiego 7 IX t. r. i rozpoczął wykłady z zakresu różnych dziedzin medycyny. W r. 1724 był jednym z sygnatariuszy nowej ustawy dla Wydziału Lekarskiego. Z czasem (ok. 1728) objął katedrę sympliciów z fundacji J. Zemełki. Wielokrotnie był wybierany dziekanem, m. in. w l. 1725, 1727, 1733, 1736.
Poczynając od r. 1708 aż do r. 1739 M. wydawał, zapewne z przerwami, poczytne kalendarze. W r. 1720 (17 IV) uzyskał od Augusta II potwierdzenie przywileju Akad. Krak. zabraniającego wydawania rozpraw matematycznych bez aprobaty rektora i zgody M-ego jako matematyka królewskiego. Przywileju tego dochodził wielekroć, pozywając drukarzy krakowskich przed sądy asesorskie królewskie względnie przed sąd rektorski. Z kolei sam oskarżony został w r. 1736 o wydanie prognostyków bez zgody rektora i aprobaty astrologa uniwersyteckiego, zaś w r. 1737 przez innych profesorów matematyki o wydanie kalendarza we Lwowie i Krakowie z pominięciem ich przywilejów. W kalendarzach swoich zamieszczał M. drobne rozprawy z zakresu geografii, przyrody i medycyny, m. in. Synopis grasującego w Krakowie powietrza (1710), Geografia własności niektórych krajów opisująca (1716), Macrocosmus albo opisanie żyjących rzeczy w tym świecie (1717), Informacja dokładniejsza jako jest rzecz potrzebna medykom umieć astronomią (1721), Opisanie części ciała ludzkiego (1720–3), którego najbardziej znany fragment stanowi traktat o włosach i kołtunie (1721); zawiera on błędne wiadomości o tej chorobie, zaprawione astrologią, jak większość wiadomości lekarskich podanych przez M-ego.
M. był rajcą kazimierskim, a potem krakowskim oraz lekarzem ubogich studentów w Szpitalu Św. Rocha z fundacji bpa Jakuba Zadzika. Posiadał tytuł uprzywilejowanego matematyka królewskiego, sekretarza królewskiego (od r. 1731) oraz nadany mu przez Augusta III z okazji koronacji tytuł eques aureatus. Powiązań z dworem królewskim dowodzi mowa wygłoszona przed Augustem III na sejmie pacyfikacyjnym w Warszawie 16 X 1735, przy okazji ofiarowania parze królewskiej jego prognostyku na r. 1736. M. posiadał kamienicę przy ul. Grodzkiej. Zmarł w Krakowie w r. 1739.
Estreicher; Żebrawski, Bibliografia; Enc. Org.; Giedroyć, Źródła do dziej. medycyny; Kośmiński, Słownik lekarzów; Wachholz–Białoń–Grochowski, Skład osobowy Wydz. Lek. i Farmac. UJ (Grono nauczycielskie… 1400–1780); – Chmiel A., Domy krakowskie. Ulica Grodzka. Cz. II, Kr. 1935, Bibl. Krak., nr 85; Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1364–1764, Kr. 1964 I; Hajdukiewicz L., Krakowska szkoła zamkowa 1510–1802, Studia do dziejów Wawelu, Kr. 1955 I; – Archiwum nacji polskiej w uniwersytecie padewskim, I; Gąsiorowski, Zbiór wiad. do hist. sztuki lek.; Księgi Referendarii Koronnej z czasów saskich, W. 1970 II; Statuta nec non liber promotionum; – Arch. Państw. w Kr.: K. Gł. 476 s. 721, 1477 s. 57, 87; Arch. UJ: rkp. 1, 21, 70, 75, 90, 296; B. Jag. : rkp. 53 t. 8, 5350.
Zdzisław Gajda