Siniarska-Czaplicka z Dunin-Wąsowiczów Jadwiga Wanda (1913–1986), bibliotekarz, docent Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN w Warszawie. Ur. 23 IX w majątku rodzinnym Jasień w pow. lipnowskim, była córką Hipolita Dunin-Wąsowicza (1874–1943), działacza politycznego i społecznego, i Heleny z Doruchowskich.
W r. 1931 otrzymała świadectwo dojrzałości w Gimnazjum im. Królowej Korony Polskiej w Nowym Sączu. W r. akad. 1931/2 kształciła się w École Supérieure przy École Sociale w Brukseli, studiując literaturę, historię, historię sztuki i języki obce (francuski, niemiecki i angielski). Rozpoczęte w r. 1932 studia na Wydz. Prawa Uniw. Warsz. przerwała w r. 1935. Wyszła za mąż w r. 1934 za Kazimierza Siniarskiego-Czaplickiego.
Okupację niemiecką S.-Cz. spędziła pod Warszawą. W r. 1944 pracowała w Siedlcach, w r. 1945 zamieszkała na stałe w Łodzi, gdzie do r. 1949 była zatrudniona w Biurze Eksportowym Centrali Eksportowo-Importowej Przemysłu Włókienniczego. Następnie przeniosła się do Centralnego Laboratorium Przemysłu Papierniczego (od r. 1952 Instytut Celulozowo-Papierniczy), w którym jako kustosz kierowała do r. 1969 Biblioteką Branżowego Ośrodka Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej. W r. 1952 ukończyła kurs bibliotekarski w Pomaturalnym Ośrodku Kształcenia Korespondencyjnego Bibliotekarzy, a w r. 1953 kurs z zakresu informacji naukowej w Centralnym Instytucie Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej (CIINTE). W l. 1956–8 odbyła studia bibliotekoznawcze na Wydz. Filologicznym Uniw. Łódz. i otrzymała magisterium na podstawie pracy pt. Historia papierni w Jeziornie do r. 1939 („Przegl. Papierniczy” 1958 nr 6, 7). W r. 1961 uzyskała stopień doktora na Wydz. Historycznym Uniw. Warsz. po przedstawieniu dysertacji Znaki wodne papierni Mazowsza 1750–1850 (Ł. 1960), której promotorem był Aleksander Birkenmajer, a w r. 1967 stopień doktora hab. w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN; podstawą była rozprawa Papiernictwo na ziemiach środkowej Polski w latach 1750–1850 (w: Studia z dziejów rzemiosła i przemysłu, Wr. 1966 t. 6). W l. 1969–77 S.-Cz. pracowała jako docent w tymże Instytucie, następnie na połowie etatu w Instytucie Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych (IKNiBO) w Łodzi. Od r. 1968 wykładała także w Studium Kulturalno-Oświatowym i Bibliotekarskim (do r. 1973) i na kursach organizowanych przez Zakład Szkolenia Oddziału Woj. Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT) (do r. 1977) oraz w Studium Podyplomowym Instytutu Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej Uniw. Warsz (1972–4) i na kursach CIINTE – Punkt Konsultacyjny w Łodzi (1975–7).
S.-Cz. ogłosiła drukiem ponad sto prac z zakresu historii papiernictwa, filigranistyki i informacji naukowej. Do najważniejszych jej osiągnięć naukowych należą dwa katalogi: Filigrany papierni położonych na obszarze Rzeczypospolitej od początku XVI do połowy XVIII wieku (Wr. 1969) i Katalog filigranów czerpalni Rzeczypospolitej zebrany z papieru druków tłoczonych w latach 1500–1800 (Ł. 1983). Prace swe publikowała m.in. w: „Przeglądzie Papierniczym”, „Kwartalniku Historii Kultury Materialnej”, „Bibliotekarzu”, „Przeglądzie Bibliotecznym”, „Rocznikach Bibliotecznych”, „Studiach o Książce”. S.-Cz. była też autorką haseł dotyczących papieru i znaków wodnych w „Encyklopedii Wiedzy o Książce” (Wr. 1971) i „Słowniku Pracowników Książki Polskiej. Suplement” (W.–Ł. 1986). Uczestniczyła w wielu sesjach i konferencjach naukowych w kraju i zagranicą. Pośmiertnie ukazała się jej książka pt. Rękodzieło papiernicze (W. 1991), napisana wspólnie z Józefem Dąbrowskim. W r. 1968 zorganizowała Muz. Papiernictwa w Dusznikach, następnie w Jeziornie, przygotowała też scenariusze do dwu filmów dokumentalnych i audycje radiowe na temat dziejów starego papieru i filigranów.
S.-Cz. była członkiem Stow. Bibliotekarzy Polskich (SBP), w l. 1964–9 przewodniczącą Sekcji Bibliotek Fachowych w Łodzi, Klubu Miłośników Książki przy łódzkim Okręgu SBP (od r. 1967 – Łódzkie Tow. Przyjaciół Książki) oraz Stow. Inżynierów i Techników Przemysłu Papierniczego (przewodnicząca Komisji Informacji i Bibliotek Oddziału Woj. Naczelnej Organizacji Technicznej w Łodzi w l. 1964–72), od r. 1967 członkiem Międzynarodowego Stow. Historyków Papiernictwa (od r. 1978 członkiem jego Prezydium), w r. 1969 weszła w skład Rady Naukowej Instytutu Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej, w r. 1979 – Rady Naukowej IKNBO, w r. 1984 została członkiem Wydz. II Łódzkiego Tow. Naukowego.
S.-Cz. zgromadziła w Łodzi cenną bibliotekę oraz unikatowe materiały do dziejów papiernictwa, zaprezentowane na wystawie zorganizowanej w r. 1985 w Bibliotece Uniw. Łódz. (po śmierci właścicielki biblioteka i in. zbiory uległy rozproszeniu). Zmarła 22 X 1986 w Łodzi, gdzie została pochowana 27 X na cmentarzu Doły. Była odznaczona m. in. Honorową Odznaką m. Łodzi, Złotymi Odznakami NOT i SBP, Złotym Krzyżem Zasługi.
W małżeństwie z właścicielem majątku ziemskiego na Kujawach Kazimierzem Siniarskim-Czaplickim, który zginął na początku drugiej wojny światowej, miała S.-Cz. córkę Magdalenę (ur. 1939), zamężną Kapuścińską, inżyniera chemika, osiadłą w USA, oraz dwu synów: Jana (ur. 1936), zamieszkałego w Łodzi, i Zbigniewa (zm. 1992).
Szymańska B., Wspomnienie o Jadwidze Siniarskiej-Czaplickiej, „Bibliotekarz” 1992 z. 4 s. 12–13; Wspomnienia pośmiertne z r. 1987: „Bibliotekarz” nr 4–5 s. 54–6 (I. Nagórska, fot.), „Kwart. Hist. Kult. Mater.” nr 2 s. 367–71 (H. Tadeusiewicz, fot.), „Przegl. Biblioteczny” nr 2 s. 224–8 (taż, fot.), „Przegl. Papierniczy” nr 4 s. 157 (J. Dąbrowski, fot.), „Roczniki Biblioteczne” z. 1 s. 413–23 (H. Tadeusiewicz, fot., bibliogr. prac), i z r. 1988: „Informator Bibliotekarza i Księgarza” s. 253–8 (A. Kempa); – „Dzien. Łódzki” 1986 nr 256; „Tyg. Powsz.” 1986 nr 48.
Hanna Tadeusiewicz