Domański Jakub, h. Laryssa, konfederat barski, z rodziny piszącej się z Domanina w pow. ostrzeszowskim, a osiadłej głównie w z. czerskiej, był zapewne synem Jana i Marianny z Boskich (jednocześnie żyło 2 innych Jakubów D-ich). Elektor Stanisława Augusta, zniechęcił się do niego, poznawszy jego uległość wobec Rosji i przystąpiwszy do konfederacji barskiej, współdziałał z żywiołami skrajnymi, wbrew bardziej umiarkowanej polityce A. Krasińskiego. Kiedy biskup kamieniecki używał do zorganizowania w ziemi czerskiej rodziny Karczewskich (1769), D. z Józefem Lasockim wyprzedził ich robotę i 7 IX został, wbrew zasadom konfederackim, kreowany przez tego marszałka »marszałkiem związkowym« czerskim. W grudniu Karczewscy jęli go zwalczać przed forum Generalności; wynikły stąd długie spory o pierwszeństwo, do którego D., posesjonat ziemi czerskiej i dowódca paruset żołnierzy, formalnie słuszne rościł pretensje. Dn. 29 VIII 1770 Lasocki został odsądzony od funkcji, a komenda D-go oddana pod rozkazy Zaremby. Sprawy wojenne D-go nie są znane; zapewne nie był bezczynny, kiedy marszałek Lasocki bił się i popadł w niewolę pod Lanckoroną. Po uspokojeniu w kraju w r. 1775 bracia Domańscy dokonali działu majątkowego; z nich Franciszek, kanonik smoleński, proboszcz osiecki, był w r. 1790 komisarzem cyw.-wojskowym w ziemi czerskiej.
Boniecki; Konopczyński, Konfed. Barska 2 t., W. 1936–8; Protokół Generalności, rkp Bibl. Tow. P. Nauk. w Wilnie; Vol. Leg. VII i IX.
Władysław Konopczyński