Bosgrave Jakób († 1623), jezuita, matematyk. Anglik, z szlacheckiej rodziny, ur. w 1553(9), studja humanistyczne odbywał w Lowanjum, poczem z kilku innymi młodymi Anglikami wstąpił w Rzymie do nowicjatu, gdzie zetknął się z św. Stanisławem Kostką, St. Warszewickim i innymi polskimi jezuitami. Po ukończeniu tamże studjów filozoficznych wysłany do Polski, uczył humaniorów i matematyki najpierw w Pułtusku, potem w Wilnie. Był pierwszym profesorem i organizatorem katedry matematyki na Akademji Wileńskiej. Sam wykładał matematykę, geometrję płaską i sferyczną. W r. 1580 wyjechał do Anglji dla podratowania zdrowia i podniesienia na duchu prześladowanych katolików. Przy lądowaniu rozpoznany jako jezuita, osadzony w więzieniu i oskarżony na podstawie przejętego przez wywiad angielski w Polsce listu biskupa H. Rozdrażewskiego, męczony torturami, został skazany na śmierć przez poćwiartowanie. Dzięki interwencji sfer katolickich – Stefan Batory wysłał list do królowej Elżbiety – zamieniono mu karę śmierci na wygnanie. Wrócił do Polski, gdzie przeszło 20 lat spędził na pełnieniu uczynków miłosierdzia, stale odwiedzał szpitale i przytułki, głosił chorym kazania po polsku, które zawsze w całości pisał i uczył się na pamięć, by przezwyciężyć trudności językowe. Życie prowadził bardzo surowe. Umarł w opinji świętobliwości w Kaliszu 27 X 1623.
Archiwum T. J.: Listy B-a w dziale Germ., t. 137, 155, 158, 164, 181; Pol. 80; Gall. 92; Opera Nostrorum 339; Nekrolog: Pol. 68, f. 201/2.
Stanisław Bednarski T. J.