Burhardt Jan (ur. 1770), porucznik i adiutant korpusu artylerii W. Ks. Lit. Ur. się w Wilnie. 24 VII 1792 w boju pod Krzemieniem, dowodząc 4-ma 3-funtowymi działkami, bronił z Józefem Sułkowskim, późniejszym adiutantem Napoleona, wtedy zaś kapitanem, dowodzącym 150-ma działyńczykami – mostu na Bugu. Jedna kompania piechoty wojska koronnego i jedna bateria najlżejszych armat litewskich przez parę godzin powstrzymały silny napór oddziałów przednich armii generała Kreczetnikowa, dowodzonych osobiście przez generała Denisowa. Awansował na porucznika w powstaniu kościuszkowskim. Żonaty był z Elżbietą z Kazanowskich Kęszycką a potem z Izabelą Głowacką. Z nią miał synów: Józefa, Aleksandra i Stanisława, którzy edukację odbierali częściowo na koszt loży masońskiej, której Jan był członkiem. Zginąć miał według tradycji rodzinnych w bitwie pod Ostrołęką.

W rękach prawnuka mec. Aleksandra Burhardta znajdują się dobrze zachowane portrety Jana i Izabeli.

Włodarski A., Burhardtowie, odb. z herbarza »Rodzina«, cz. II Uzupełnień, W. 1933, 2; Wolański A., Wojna polsko-rosyjska 1792 r., P. 1922, II 44, 346–53; Sułkowski J., Szczegóły historyczne, P. 1923; Raporty artylerii litewskiej, znajdujące się w Arch. Głównym w Warszawie i Państwowym w Wilnie.      

Lucjan Uziębło