Dmochowski Jan (1877–1928), ekonomista, profesor i rektor Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie, działacz na polu życia gospodarczego i społecznego. Ur. w Warszawie 14 XII, ukończył IV gimnazjum klasyczne (gdzie był bibliotekarzem tajnego kółka samokształcenia) oraz Szkołę Handlową im. Kronenberga w Warszawie, później zaś Szkołę Nauk Politycznych w Paryżu w r. 1904, po napisaniu rozprawy: Morcellement au Royaume de Pologne. W r. 1905 wydelegowany został przez Tow. Kooperatystów na studia nad ruchem spółdzielczym do Austrii, Francji, Włoch i Belgii. Od r. 1906 był wykładowcą ekonomii politycznej w szkołach polskich: w Szkole Technicznej Wawelberga, na kursach handlowych J. Siemieradzkiej i na Wyższych Kursach Handlowych, przekształconych później w Wyższą Szkołę Handlową.
W okresie wojennym i powojennym wykładał również na Kursach Wyższej Administracji przy Uniwersytecie Warszawskim w r. 1917, w Wyższej Szkole Wojennej Sztabu Generalnego i w Politechnice Warszawskiej. Wykłady jego obejmowały teorię ekonomii politycznej, kooperacji oraz organizację przedsiębiorstw. W Szkole Wyższej Handlowej został powołany w r. 1928 na stanowisko rektora. Poza pracą pedagogiczną uczestniczył w życiu naukowym i społecznym: był członkiem redakcji kwartalnika »Ekonomista«, sekretarzem generalnym Tow. Ekonomistów i Statystyków Polskich, członkiem komitetu i skarbnikiem Kasy im. Mianowskiego itd.
D. był czynny również w życiu tworzącego się państwa na placówkach urzędowych (kierownictwo reemigracji w r. 1919 w Min. Spraw Wewnętrznych oraz stała współpraca z Min. Przemysłu i Handlu w roli konsultanta). Był poza tym praktycznym działaczem gospodarczym jako kierownik wielkiej fabryki pod firmą J. Fraget i na tym polu zaznaczył się jako poważny pionier eksportu polskiego.
Pozostawił po sobie w spuściźnie naukowej kilkanaście prac większych i wielką ilość fachowych artykułów drobniejszych. Z prac najważniejszych należy wymienić: Mikołaja Kopernika Rozprawy o monecie i inne pisma ekonomiczne oraz L. Decjusza traktat o biciu monety (W. 1923, s. CLXIV i 222); Rozwój instytucyj społecznych w XIX stuleciu (W. 1908); W naszych sprawach handlowych (W. 1913); Waluta a pożyczka (W. 1923); Nicolas Copernic économiste (Paryż 1923); Copernico economista (Triest 1924); Les problèmes économiques de la Pologne (Paryż 1925); Komisja Statystyczna jako przeżytek inflacyjny (W. 1925); Reformy monetarne w Europie i u nas (W. 1927); Trudności eksportu polskiego (W. 1927); Najnowsze teorie monetarne (W. 1927). Ponadto przetłumaczył dzieła Karola Gide’a: O kooperatywach spożywczych (W. 1906) i Rozwój instytucyj społecznych (W. 1910) Prócz tego ogłaszał drukiem artykuły drobniejsze w czasopismach: »Kultura«, »Revue d’économie politique«, »Ekonomista«, »Gazeta Handlowo-Przemysłowa«, »Gazeta Nowa«, »Przegląd Współdzielczy«, »Przegląd Techniczny«, »Przegląd Gospodarczy«, »Przemysł i Handel«, »Tygodnik Handlowy«, »Rzeczpospolita« itd.
D-go cechował wielki realizm myślenia i umiejętność łączenia studiów teoretycznych z praktyką życia. Był zwolennikiem szkoły solidarystycznej, lecz zakres jego zainteresowań przekraczał ramy szkoły. Żywo interesował się zagadnieniami pieniężnymi i historią tych zagadnień. Zasługą D-go jest ogłoszenie drukiem i analiza nieznanych pism Kopernika i Decjusza. Zmarł 2 XI 1928 w pełni sił twórczych.
Obszerniejszy życiorys i analizę twórczości naukowej podaje »Rocznik Wyższej Szkoły Handlowej«, W. 1929, VII 169, poświęcony przez redakcję pamięci zmarłego rektora. Porówn. również Pamiętnik trzydziestolecia Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, W. 1938, 224 i 225.
Konstanty Krzeczkowski