Iwaszkiewicz Jan (koniec XVI w., zm. 1651), prawnik. Pochodził z rodziny ormiańskiej osiadłej we Lwowie. Studiował zapewne na Akademii Zamoyskiej, gdyż wiązały go z tą uczelnią silne więzy sympatii; uzyskawszy tytuł doktora obojga praw, zamieszkał we Lwowie i tu rozwinął szeroką praktykę prawniczą nie tylko wśród Ormian, lecz i wśród polskich mieszczan. Szczególnie duże uznanie zdobył sobie w r. 1616; ponieważ zbiega się to z datą uzyskania przez Ormian lwowskich przywileju od Zygmunta III, więc można mniemać, że położył przy tym jakieś zasługi. W r. 1622 Rada Miejska nadała mu w nagrodę przywilej, mocą którego został uwolniony od wszelkich podatków na okres 10 lat. Wobec ostrych podówczas sporów między mieszczaństwem polskim a ormiańskim tego rodzaju przywilej na rzecz Ormianina dowodzi nie tylko dużych zasług dla Rady Miejskiej, lecz i tego, że I. był wyznawcą obrządku katolickiego (stronnictwo późniejszego bpa Torosowicza). Nie pozostawił drukowanej spuścizny. Umierając zapisał w r. 1651 cały swój księgozbiór Akademii Zamoyskiej.
Stupnicki H., Herbarz polski, Lw. 1855 I 245; [Piotrowski] Korwin L., Ormiańskie rody szlacheckie, Kr. 1939 s. 97; – Barącz S., Żywoty sławnych Ormian, Lw. 1856 s. 157–8; Gromnicki T., Ormianie w Polsce, W. 1889 s. 5–6; – Arch. m. w Lw.: Acta iud. civ. Armenorum.
Stanisław Grodziski