Jeleński Jan h. Korczak odm. (zm. 1807), starosta sądowy mozyrski, marszałek szlachty pow. mozyrskiego. Najmłodszy syn Rafała Józefa, kasztelana nowogrodzkiego, i Petroneli Kościałkowskiej, właściciel dóbr w powiatach wiłkomierskim i mozyrskim. W r. 1769 był J. miecznikiem mozyrskim, w 1771 pisarzem grodzkim smoleńskim i starostą szyickim, w 1774 sędzią ziemskim mozyrskim. W r. 1776 mianowany po stryju Gedeonie pisarzem dekretowym W. Ks. Lit., otrzymał ponadto w początkach 1786 r. od niego za cesją królewską starostwo sądowe mozyrskie. Z podziału dóbr dokonanego przez ojca w r. 1772 otrzymał majątki: Okniste, Czekaniec oraz trzy królewszczyzny w Wiłkomierskiem i dwa domy w Wilnie. Związany tak jak ojciec i stryj ze stronnictwem Radziwiłłów, od których otrzymał zastawem na korzystnych warunkach dobra Surwiliszki w pow. wiłkomierskim, przeszedł następnie do stronnictwa dworskiego, kierowanego przez podskarbiego lit. A. Tyzenhauza. Posłował na sejmy z powiatu mozyrskiego w l. 1784 i 1786. Był również posłem mozyrskim na Sejm Czteroletni (w drugiej kadencji 1790 r.). W maju 1792 r. Stanisław August wysłał J-ego jako swego emisariusza na Białoruś i Litwę dla pobudzenia obywateli do obrony kraju lub opuszczenia domów w wypadku, gdyby byli zmuszeni do wstępowania w szeregi konfederacji targowickiej. W r. 1793 został J. konsyliarzem konfederacji targowickiej z pow. mozyrskiego i w zastępstwie chorego marszałka powiatowego i kasztelana Macieja Kazimierza Oskierki członkiem delegacji szlacheckiej do Petersburga dla wyrażenia uczuć wiernopoddańczych cesarzowej Katarzynie. W r. 1795 został obrany marszałkiem szlachty pow. mozyrskiego. Żonaty z Eleonorą Obuchowiczówną pozostawił 3 synów i cztery córki.
Boniecki; Żychliński, XXVI; – Mościcki H., Dzieje porozbiorowe Litwy i Rusi, Wil. 1913 s. 126, 287; Smoleński W., Konfederacja targowicka, Kr. 1903 s. 53; Wolański A., Wojna polsko-rosyjska 1792. T. 2: Kampania litewska, P. 1922; – Vol. leg., VIII, 521; – AO AD: Arch. Radz. dz. V, t. 129, nr 6005, 6007; B. Czart.: rkp. 665, 727, 735.
Tadeusz Wasilewski