Mieczysławski Jan (nazwisko rodowe: Jan Mieczysław Frydman), (1884–1927), poeta. Ur. w Warszawie, był synem Frydmana (imię nieznane) i Salomei z Milnerów. Uczęszczał do gimnazjum w Warszawie. Należał do organizacji niepodległościowych. Od r. 1905 lub 1906 studiował (na Sorbonie i w École Libre des Sciences Politiques) oraz był urzędnikiem bankowym w Paryżu, gdzie poznał J. Moréasa i zbliżył się do niego. Poetę tego M. nie tylko tłumaczył, ale – jak świadczy zamieszczony w debiutanckim tomiku Pieśni Jana Mieczysława (Paryż 1910) tren Na śmierć Jana Moréasa – otaczał kultem i uznał za literackiego mistrza. Odtąd utwory M-ego pojawiały się z rzadka w czasopismach warszawskich („Echo Liter.-Artyst.”, „Kur. Warsz.”, „Tydzień”). W sierpniu 1914 M. wstąpił jako ochotnik do francuskiej Legii Cudzoziemskiej; zagazowany na froncie, nabawił się gruźlicy płuc i dlatego po powrocie do kraju (po r. 1918) zamieszkał w Zakopanem. Jego żona prowadziła tu pensjonat «Orawa», w którym bywali liczni artyści i pisarze. Do kręgu przyjaciół i bliskich znajomych M-ego należeli m. in.: Jarosław Iwaszkiewicz, Władysław Orkan, Antoni Słonimski, Karol Szymanowski, Stanisław Ignacy Witkiewicz, August Zamoyski. M. ogłosił wówczas zbiorek liryków Pochwała lutni (Kr. 1922) i przekład „Szesnastu sonetów miłosnych” P. Ronsarda (Kr. 1922) oraz niewielką ilość wierszy w „Kurierze Polskim”, „Nowym Przeglądzie Literatury i Sztuki”, „Przeglądzie Warszawskim”, „Skamandrze” (pośmiertnie 1928) i in. Szczupły, ale stojący na wysokim artystycznym poziomie dorobek poetycki M-ego zyskał mu opinię «zjawiska wyjątkowego» w polskim neoklasycyzmie (K. Czachowski) oraz stałe miejsce w antologiach liryki międzywojennego dwudziestolecia. M. tłumaczył także P. Valéry’ego, któremu poświęcił nadto entuzjastyczny szkic informacyjny („Przegl. Warsz.” 1925). Zmarł w Otwocku w r. 1927. W rękopisie pozostawił przekład „Fiammetty” G. Boccaccia.
M. był żonaty ze Stefanią z Arnsztajnów (córką poetki Franciszki) i miał z nią synów: Witolda (autor prac krytycznoliterackich zamieszczanych w polskiej prasie emigracyjnej) i Krzysztofa (malarz, poległ w październiku 1939).

Fot. w: Chylińska T., Szymanowski, Kr. 1973 s. 126; – Brandstaetter R., Klasyk za 20 groszy, „Gaz. Pol.” 1932 nr 195; Czachowski K., Obraz współczesnej literatury polskiej 1884–1933, Lw. 1934 II; Kozikowski E., Łódź i pióro, Ł. 1972; Mortkowicz-Olczakowa H., Bunt wspomnień, Wyd. 2., W. 1961 s. 416–18; [Słonimski A.] A. S., J. Mieczysławski, „Wiad. Liter.” 1927 nr 34 (fot.); Zbiór poetów polskich XIX w., Wyd. P. Hertz, W. 1967 V; – B. Jag.: rkp. 8620 k. 143–147; IBL PAN: Kartoteka bibliogr.; Zakł. Dok. IH PAN: Materiały PSB: listy A. Słonimskiego z 28 X 1974 i Witolda Mieczysławskiego z 19 I 1975.
Rościsław Skręt