INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Jan Szczyrek      Jan Szczyrek.
Biogram został opublikowany w latach 2010-2011 w XLVII tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Szczyrek Jan, krypt. J.S. (1882–1947), działacz socjalistyczny, poseł do Sejmu Ustawodawczego 1947 r.

Ur. 23 XII w Ropczycach pod Rzeszowem w rodzinie chłopskiej, był synem Michała i Marianny z Rymutów.

S. uczył się w gimnazjum w Rzeszowie i w r. 1898 wstąpił do tajnej socjalistycznej organizacji młodzieżowej «Promieniści», a w r. 1902 do Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska (PPSD). Po zdaniu w r. 1903 matury podjął studia na Wydz. Prawa Uniw. Lwow.; studiów nie ukończył. W r. 1908 był redaktorem odpowiedzialnym wydrukowanych we Lwowie organów: PPS–Lewicy „Łodzianin” (nr 34) oraz PPS–Frakcji Rewolucyjnej „Vestnik Pol’skoj Socialističeskoj Partii (Revolucjonnoj Frakcii)” (nr 7). Tę samą funkcję pełnił równocześnie w lwowskim miesięczniku „Promień”. Od r. 1909, m.in. z Józefem Hudecem, redagował organ PPSD, lwowski dziennik „Głos”. W r. 1910 został członkiem lwowskiego Komitetu Miejscowego PPSD i wszedł do stow. młodzieży postępowo-niepodległościowej «Promień». Na XII Zjeździe PPSD we Lwowie w grudniu 1911 został wybrany do Zarządu partii. Po zakończeniu w r. 1912 edycji „Głosu” i „Promienia” przejął po Teofilu Mełeniu redakcję lwowskiego dwutygodnika „Kolejarz”.

W czasie pierwszej wojny światowej walczył S. w armii austro-węgierskiej; na skutek odniesionych ran doznał paraliżu prawej ręki. Dn. 1 XI 1918 po rozpoczęciu walk polsko-ukraińskich we Lwowie został członkiem Komitetu Obywatelskiego, a nazajutrz wszedł w skład Komitetu Wykonawczego Polskiego Komitetu Narodowego. Z jego ramienia prowadził z Ukraińcami rokowania. Po dotarciu do Lwowa 22 XI t.r. odsieczy wojsk polskich wszedł do powołanego następnego dnia Tymczasowego Komitetu Rządzącego, naczelnej władzy w mieście i Galicji Wschodniej; został w nim zastępcą referenta Wydz. Odbudowy Kraju i Odszkodowań oraz członkiem powołanej 1 I 1919 komisji do zbadania stosunków polsko-żydowskich. Przez Tymczasowy Komitet Rządzący został 11 I t.r. włączony w skład Rady Miasta Lwowa. Gdy 28 I połączono Tymczasowy Komitet Rządzący i zachodniogalicyjską Polską Komisję Likwidacyjną w Komisję Rządzącą dla Galicji, Śląska Cieszyńskiego, Orawy i Spiszu, został jednym z kierowników jej Wydz. Poczt i Telegrafu. Po włączeniu w kwietniu PPSD do PPS objął przewodnictwo Okręgowego Komitetu Robotniczego (OKR) PPS we Lwowie. Przejął wtedy po Arturze Hausnerze redakcję dotychczasowego organu PPSD, lwowskiego „Dziennika Ludowego”. T.r. założył we Lwowie Ludowe Tow. Wydawnicze, któremu odtąd przewodniczył; posiadało ono własną drukarnię i Księgarnię Ludową. Od t.r. był członkiem Rady Kasy Chorych i prezesem Zarządu Okręgowego Związku Kas Chorych, a także prezesem Tow. Uniw. Ludowego im. Adama Mickiewicza, przy którym założył Bibliotekę Centralną, nadzorującą biblioteki związków zawodowych.

W trakcie wojny polsko-sowieckiej nawoływał S. do zawarcia pokoju, m.in. podczas zorganizowanych przez PPS manifestacji robotniczych we Lwowie 21 VII 1919 i w lutym 1920. W r. 1920 przewodził utworzonej we Lwowie przez PPS Radzie Robotniczej. Ponadto wszedł tam t.r. do Zarządu Syndykatu Dziennikarzy Polskich. Przez Sejm Ustawodawczy został 4 V powołany do Tymczasowego Wydz. Samorządowego we Lwowie, w którym kierował odtąd dep. dróg i kolei żelaznych. Przy Tow. Uniw. Ludowego utworzył w r. 1921, wraz z Marią Katarzyną Kelles-Krauzową, pierwszą w kraju Robotniczą Poradnię Biblioteczną. W r. 1924 objął w Tymczasowym Wydz. Samorządowym kierownictwo dep. szpitalnictwa; funkcję pełnił do rozwiązania Wydziału 8 II 1928. Od 11 II 1925 był członkiem Wydz. Prasowego PPS. Po przekształceniu w r. 1927 Tow. Uniw. Ludowego w lwowski oddz. Tow. Uniw. Robotniczego działał w jego Zarządzie. Był zwolennikiem zniesienia systemu kurialnego w wyborach samorządowych, co postulował w lutym t.r. na forum Rady Miejskiej Lwowa, a w maju na spotkaniu z wicepremierem Kazimierzem Bartlem. Po rozwiązaniu 31 VIII Rady Miejskiej przez woj. lwowskiego Piotra Dunin-Borkowskiego wszedł do powołanej wtedy Rady Przybocznej Komisarza Rządu m. Lwowa (Jana Strzeleckiego, a od r. 1928 Ottona Nadolskiego). Reprezentował Lwów na IX Zjeździe Związku Miast Polskich (22–23 X 1927); został wtedy wybrany do Zarządu Związku. Pod koniec października 1927 zastąpił Juliana Obirka na stanowisku dyrektora Lwowskiej Kasy Chorych i w dn. 10–13 IX 1928 uczestniczył w II Międzynarodowym Zjeździe Kas Chorych w Wiedniu. W wyborach do Sejmu (4 III 1928) bez powodzenia kandydował z listy PPS w okręgu lwowskim. Poparł przejście PPS do opozycji i na XXI Kongresie tej partii w Sosnowcu (1–4 XI t.r.) został wybrany do jej Centralnego Sądu Partyjnego. Po likwidacji w r. 1929 przez ministra pracy i opieki społecznej Aleksandra Prystora samorządu Kas Chorych utracił w Lwowskiej Kasie Chorych wszystkie funkcje. W proteście przeciw dominacji w samorządzie Lwowa obozu sanacyjnego wystąpił 21 III t.r., wraz ze wszystkimi radnymi PPS, z Rady Przybocznej Komisarza Rządu m. Lwowa. Po stwierdzeniu 28 XI przez Naczelny Tryb. Administracyjny bezprawności wprowadzenia we Lwowie zarządu komisarycznego został powołany 23 V 1930 przez woj. Wojciecha Agenora Gołuchowskiego do przywróconej Tymczasowej Rady Miejskiej. W czerwcu t.r. bezskutecznie kandydował na urząd prezydenta Lwowa.

S. włączył się w organizowany m.in. przez PPS blok wyborczy Związek Obrony Prawa i Wolności Ludu (tzw. Centrolew) i z jego listy kandydował 16 XI 1930 z okręgu lwowskiego w wyborach do Sejmu, ale mandatu nie zdobył. W r. 1933, w redagowanym nadal przez siebie „Dzienniku Ludowym” (nr 109, 112) oskarżył profesora Politechn. Lwow. Benedykta Fulińskiego oraz Lesława Wiśniewskiego o przyczynienie się do samobójczej śmierci swojej żony Julii Sokólskiej (zob.). Przewodnicząc w dalszym ciągu lwowskiemu OKR PPS, współpracował od początku t.r. z Ukraińską Partią Socjal-Demokratyczną. Podczas XXIII Kongresu PPS w Radomiu (2–4 II 1934) postulował współpracę z nielegalną Komunistyczną Partią Polski (KPP); przegrał wtedy wybory do władz partii. Bez powodzenia kandydował w wyborach 27 V 1934 do Rady Miejskiej Lwowa. Od października t.r. redagował wydawany w miejsce „Dziennika Ludowego” kolejny organ lwowskiego OKR PPS, tygodnik „Trybuna Robotnicza”. Wobec wprowadzonej 8 VII 1935 niedemokratycznej ordynacji wyborczej włączył się w bojkot wyborów do Sejmu, wyznaczonych na 8 IX t.r. Wraz z większością działaczy lwowskiego OKR PPS podjął współpracę z KPP. W listopadzie uczestniczył w powołaniu we Lwowie Komitetu Amnestyjnego, domagającego się uwolnienia więźniów politycznych i 14 XII podpisał w tej sprawie apel do władz. W styczniu 1936 wszedł do lwowskiego oddz. Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela; zajmował się tam organizacją Światowego Kongresu Pokoju, zwołanego na wrzesień t.r. do Brukseli. Dn. 20 IV współorganizował we Lwowie strajk powszechny w proteście przeciw atakowi policji (16 IV) na uczestników pogrzebu Władysława Kozaka. Spotkało się to z niezadowoleniem kierownictwa PPS, oskarżającego S-a o współdziałanie z komunistami. Mimo to S. razem z działaczami KPP organizował we Lwowie 1 V manifestację robotniczą, a 16–17 V Kongres Pracowników Kultury. Gdy 22 V został po raz kolejny wybrany na przewodniczącego lwowskiego OKR PPS, władze partii 5 VI rozwiązały OKR i w jego miejsce powołały komitet miejscowy, realizujący taktykę sekretarza generalnego PPS, Kazimierza Pużaka. S. nie przyjął propozycji członkostwa w komitecie miejscowym i nie podporządkował się decyzji o ponownej rejestracji członków oraz podpisaniu deklaracji lojalności. W rezultacie 17 X został wykluczony z PPS. Utworzył wtedy Stow. «Siła», które przejęło wydawanie „Trybuny Robotniczej”. Wspólnie z Arturem Lewackim współtworzył dwutygodniowy dodatek do tego czasopisma, „Trybunę Młodych”, związaną ze Związkiem Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. Dn. 8 II 1937 władze rozwiązały lwowski oddz. Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela pod zarzutem działalności komunistycznej, a S. został w kwietniu t.r. na krótko aresztowany. Również w tym miesiącu zawieszono wydawanie „Trybuny Robotniczej” i „Trybuny Młodych”. S. został w maju 1939 prezesem lwowskiej Spółdzielni «Domy Ludowe».

Po wybuchu drugiej wojny światowej i zajęciu 22 IX 1939 Lwowa przez Armię Czerwoną powołał S. w październiku t.r. konspiracyjny Rewolucyjny Związek Niepodległości i Wolności, związany ze Służbą Zwycięstwu Polski; wszedł do jego Komitetu Krajowego i objął w nim kierownictwo referatów: programowego i robotniczego. Od końca grudnia należał do Komitetu Społeczno-Politycznego przy tworzonym we Lwowie ZWZ. Aresztowany 1 III 1940 przez NKWD, został osadzony w więzieniu Brygidki, a następnie przewieziony do Moskwy, kolejno do więzień w Butyrkach i na Łubiance. Po ogłoszeniu 12 VIII 1941 amnestii został zwolniony. Jeszcze tego miesiąca minister pracy i opieki społecznej rządu polskiego na emigracji Jan Stańczyk mianował go przedstawicielem Ministerstwa przy Ambasadzie RP w Moskwie. We wrześniu t.r. ambasador RP w ZSRR Stanisław Kot powierzył mu funkcję Delegata Ambasady ds. Opieki nad Ludnością Polską. S. powołany 3 II 1942 przez prezydenta RP Władysława Raczkiewicza do Rady Narodowej, a przez Kota rekomendowany do objęcia funkcji ministra w rekonstruowanym rządzie gen. Władysława Sikorskiego, przybył na początku marca t.r. do Londynu. Wszedł do Komitetu Zagranicznego PPS. Skonfliktowany z sekretarzem Komitetu Zagranicznego PPS Adamem Ciołkoszem, dążył do usunięcia go z tego gremium. Od 11 III zasiadał w komisjach Rady Narodowej: prawno-politycznej, społeczno-gospodarczej, wojskowej i spraw zagranicznych. W artykule Wojna nerwów („Robotnik Pol. w Wielkiej Brytanii” 1943 nr 6) potępił decyzję rządu ZSRR z 16 I 1943, nadającą obywatelstwo sowieckie obywatelom polskim z ziem zajętych w r. 1939 przez Armię Czerwoną. Po zerwaniu 25 IV 1943 stosunków polsko-sowieckich, na posiedzeniu Rady Narodowej 8 V t.r. wzywał rząd Sikorskiego do starań o ich ponowne nawiązanie; twierdził, że «Polska jest skazana na współdziałanie z Rosją». Mimo konfliktu z Ciołkoszem, wspierał 13 VII (bezskutecznie) jego kandydaturę do teki ministra w rządzie tworzonym przez Stanisława Mikołajczyka. Zwalczając gen. Kazimierza Sosnkowskiego, działał wiosną 1944 (również bez rezultatu) na rzecz rozdzielenia sprawowanych przez niego funkcji Naczelnego Wodza i następcy prezydenta RP; stosowny wniosek złożył 17 V t.r. na posiedzeniu Rady Narodowej. Mimo desygnowania Tomasza Arciszewskiego na urząd premiera przez PPS, wraz z lewicową frakcją w Komitecie Zagranicznym tej partii (m.in. Stańczykiem), odmówił poparcia jego rządowi, powołanemu 29 XI. Dn. 25 I 1945 uczestniczył w ostatnim posiedzeniu Rady Narodowej, a 12 III t.r. wystąpił z Komitetu Zagranicznego PPS; 29 III podpisał komunikat potępiający politykę Arciszewskiego. Współorganizował Zjednoczeniową Grupę Członków PPS w Wielkiej Brytanii, która podporządkowała się działającej w kraju tzw. odrodzonej PPS, a 15 VII uznała Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej Edwarda Osóbki-Morawskiego z wicepremierem Mikołajczykiem.

S. wrócił 11 VIII 1945 do kraju razem z m.in. Julianem Hochfeldem, Józefem Belońskim i Jerzym Szapiro. Przyjęty do działającej w kraju PPS, wszedł 4 XI do jej Rady Naczelnej. Dn. 10 V 1946 objął redakcję wydawanego w Katowicach organu tej partii, dziennika „Gazeta Robotnicza”. Od 26 IV t.r. reprezentował PPS w Krajowej Radzie Narodowej i 21 V wszedł do jej komisji skarbowo-budżetowej. Dn. 31 VIII odszedł z redakcji „Gazety Robotniczej”. We wrześniu został w Warszawie wiceprezesem (zastępcą Jerzego Borejszy) Spółdzielni Wydawniczej «Czytelnik»; wraz ze Stanisławem Tazbirem reprezentował w niej PPS. W tym czasie wszedł do redakcji dziennika „Robotnik”, centralnego organu tej partii. W wyborach do Sejmu Ustawodawczego 19 I 1947 otrzymał w Gliwicach mandat z listy Bloku Stronnictw Demokratycznych i Związków Zawodowych; w Sejmie został członkiem Związku Parlamentarnego Polskich Socjalistów, a 21 II t.r. zastępcą członka parlamentarnej komisji propagandowej. Zmarł nagle 7 III 1947 w Warszawie, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

W zawartym 2 VIII 1909 we Lwowie małżeństwie z Julią Sokólską S. nie miał dzieci.

 

Ciborska, Leksykon dziennikarstwa; Jarowiecki J., Prasa lwowska w latach 1864–1918. Bibliografia, Kr. 2002; Jarowiecki J., Góra B., Prasa lwowska w dwudziestoleciu międzywojennym. Próba bibliografii, Kr. 1994; Kormanowa, Mater. do bibliogr. 1866–1918; Słown. Pracowników Książki Pol., I; Słown. pseudonimów, IV; Spis posłów do Krajowej Rady Narodowej 1943–1947, W. 1983; – Adamczyk D., Instytucje wydawnicze Polskiej Partii Socjalistycznej 1892/1893–1948, Kielce 1997; Biedrzycka A., Kalendarium Lwowa 1918–1939 (w druku); Boćkowski D., Czas nadziei, W. 1999; Dunin-Wąsowicz K., Polski Ruch Socjalistyczny 1939–1945, W. 1993; Duraczyński E., Kontrowersje i konflikty, W. 1977; tenże, Rząd polski na uchodźstwie 1939–1945, W. 1993; Duraczyński E., Turkowski R., O Polsce na uchodźstwie. Rada Narodowa Rzeczypospolitej Polskiej 1939–1945, W. 1997; Głowacki B., Polityka Polskiej Partii Socjalistycznej 1929–1935, W. 1979; Grabowski W., Polska tajna administracja cywilna 1940–1945, W. 2003; Hillebrandt B., Polskie organizacje młodzieżowe XIX i XX wieku, W. 1986; Klimecki M., Polsko-ukraińska wojna o Lwów i Galicję Wschodnią 1918–1919, W. 1997; Kozłowski M., Między Sanem a Zbruczem, Kr. 1990; Krasucki E., Międzynarodowy komunista Jerzy Borejsza. Biografia polityczna, W. 2009; Kronika 2350 dni wojny i okupacji Lwowa 1 IX 1939 – 5 II 1946, Oprac. G. Mazur i in., Kat. 2007; Mroczka L., Galicji rozstanie z Austrią, Kr. 1990 s. 218–19; Najdus W., Polska Partia Socjalno-Demokratyczna Galicji i Śląska 1890–1919, W. 1983; Przeniosło M., Członkowie Tymczasowego Komitetu Rządzącego we Lwowie (1918–1919), w: Znani i nieznani międzywojennego Lwowa, Red. M. Przeniosło, L. Michalska-Bracha, Kielce 2007 s. 79–80, 83, 85, 92; Pustkowska M., Za kulisami rządu polskiego na emigracji, W. 2000; Reiss A., Z problemów odbudowy i rozwoju organizacyjnego PPS (1944–1946), W. 1971; Siwik A., Polska Partia Socjalistyczna na emigracji w latach 1945–1956, Kr. 1998; Syzdek B., Polska Partia Socjalistyczna w latach 1944–1948, W. 1974; Szubtarska B., Ambasada polska w ZSRR w latach 1941–1943, W. 2005; Światło A., Oświata a polski ruch robotniczy 1876–1939, W. 1981; Tomicki J., Lewica socjalistyczna w Polsce 1918–1939, W. 1982; tenże, Polska Partia Socjalistyczna 1892–1948, W. 1983; Urzyńska D., Polski ruch socjalistyczny na obczyźnie 1939–1945, P. 2000 s. 18, 45–6, 83, 85, 137, 223, 237–8; Węgierski J., Lwów pod okupacją sowiecką 1939–1941, W. 1991; Więch K., Polska Partia Socjalistyczna 1918–1921, W. 1978; Władze RP na obczyźnie podczas II wojny światowej 1939–1945, Red. Z. Bażyński, Londyn 1994; Wrabec D., Tymczasowy Wydział Samorządowy we Lwowie, Lw. 1933 s. 28; Żarnowski J., Polska Partia Socjalistyczna w latach 1935–1939, W. 1965; Żaroń P., Ludność polska w Związku Radzieckim w czasie II wojny światowej, W. 1990; – Chajes W., Semper fidelis, Kr. 1997; Ciołkosz A., Kartki z przeszłości, „Zesz. Hist.” Z. 51: 1980 s. 29; Ciołkoszowa L., Spojrzenie wstecz, Paryż 1995; Grabski S., Pamiętniki, W. 1989 II; Grzegorczyk D., Diariusz kultury polskiej 1945–1946–1947, W. 1985 s. 133; [Iglewski A.] Ponar, Wspomnienia z lat 1939–1945 (cz. 1), „Okruchy Wspomnień z Lat Walki i Martyrologii AK” R. 9: 2000 nr 33 s. 41–2; Katelbach T., Rok złych wróżb (1943), Paryż 1959; Komuniści. Wspomnienia o Komunistycznej Partii Polski, W. 1969; K o t S., Listy z Rosji do gen. Sikorskiego, Londyn 1956; Kwapiński J., 1939–1945 (kartki z pamiętnika), Londyn 1947 s. 48, 94; „My tu żyjemy jak w obozie warownym”. Listy PPS-WRN, Warszawa–Londyn 1940–1945, Londyn 1992; Obrona Lwowa. Relacje uczestników, W. 1991–3 I–II; Polska Partia Socjalistyczna w latach wojny i okupacji 1939–1945. Księga wspomnień, W. 1994–5 I–II; Pragier A., Czas przeszły dokonany, Londyn 1966; Protokoły posiedzeń Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, Oprac. W. Rojek, A. Suchcitz, Kr. 1998 IV; Sprawozdanie dyrekcji Wyższego Gimnazjum w Rzeszowie, Rzeszów 1903 s. 146–7; Sprawozdanie stenograficzne z 9. posiedzenia Sejmu Ustawodawczego w dn. 15 IV 1947 r., W. 1947 s. 14–15; Układ Sikorski-Majski. Wybór dokumentów, Oprac. E. Duraczyński, W. 1990; – „Gaz. Lwow.” R. 124: 1934 nr 125; „Prawo Ludu” 1911 nr 50; – Nekrologi i wspomnienia pośmiertne z r. 1947: „Głos Ludu” nr 67, „Głos Robotn.” nr 66–70, „Przegl. Socjalistyczny” nr 4–5, „Rzeczpospolita” nr 69; – AAN: sygn. 305/II–23 k. 129, sygn. 305/VI–2 pdt.5 (Arch. PPS), sygn. 852 k. 33, sygn. 853 k. 99 (MSW), sygn. 3848 poz. 5 s. 405, 63, pdt. 2 k. 23, 24 (PZPR – teczka osobowa Wincentego Markowskiego), sygn. 5705 (PZPR – teczka osobowa S-a); Paraf. rzymskokatol. w Ropczycach: Księga chrztów 1882 s. 95 akt nr 692; – Informacje Heleny Wiórkiewicz z W.

Alicja Pacholczykowa

 
 

Chmura tagów

TAGI

Za pomocą tagów oznaczamy powiązania tematyczne postaci. Pozwalają one eksplorować serwis wg wybranych przez redakcję najważniejszych tematów dla danej postaci.

Związek Walki Zbrojnej, Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego, pochodzenie chłopskie, śmierć nagła, gimnazjum w Rzeszowie, rana w boju (ciężka), praca redaktorska, konspiracja antysowiecka, areszt NKWD, więzienie na Łubiance, Sejm Ustawodawczy 1947, krytyka sanacji, Polska Partia Socjalno-Demokratyczna Galicji i Śląska, działalność socjalistyczna, organizowanie strajków, Liga Obrony Praw Człowieka i Obywatela, organizacja "Promieniści", placówki dyplomatyczne w Związku Sowieckim, stowarzyszenie młodzieży "Promień", Tymczasowy Komitet Rządzący we Lwowie, Krajowa Rada Narodowa, Polski Komitet Narodowy we Lwowie, Rada Miejska Lwowa, wojna światowa 1914, areszt sanacyjny, Tymczasowa Rada Miejska we Lwowie, Komitet Zagraniczny PPS, więzienie Butyrki w Moskwie, wydawnictwo "Czytelnik", Order Odrodzenia Polski (PRL, komandoria z gwiazdą), Kongres Pracowników Kultury we Lwowie 1936, Uniwersytet we Lwowie pod zaborem, Polska Partia Socjalistyczna (II RP), Polska Partia Socjalistyczna (związana z PPR), zakładanie bibliotek, wybory do sejmu 1928, powrót do zajętej przez Sowietów Polski, Rada Narodowa w Londynie, zarząd Związku Miast Polskich, czasopismo "Dziennik Ludowy" (Lwów), Cmentarz Powązkowski w Warszawie - zm. 1941-1950, Związek Parlamentarny Polskich Socjalistów, okres wojen światowych, Kongres PPS w Sosnowcu 1928, więzienie Brygidki we Lwowie, okupacja sowiecka Lwowa, stowarzyszenie "Siła" (we Lwowie), czasopismo "Głos" (organ PPSD, Lwów), Związek Obrony Prawa i Wolności Ludu (Centrolew), Tymczasowy Wydział Samorządowy we Lwowie, Zjazd Związku Miast Polskich 1927, Lwowska Kasa Chorych, wybory do sejmu 1930, czasopismo "Robotnik" (dziennik, PPS), brak dzieci (osoby zm. 1901-1950), służba w wojsku austro-węgierskim (zm. do 1950)
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Chmura tagów

 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Artur Górski

1870-07-02 - 1959-12-07
pisarz
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 
 

Ludwik Konarzewski

1885-07-18 - 1954-09-29
malarz
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.