INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Janusz Regulski      Janusz Regulski, wizerunek na podstawie fotografii z 1938 r,
Biogram został opublikowany w 1987 r. w XXX tomie Polskiego Słownika Biograficznego.


 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Regulski Janusz (1887–1983), działacz gospodarczy i społeczny, prezes zarządu i dyrektor naczelny Spółki Akcyjnej «Siła i Światło», komendant główny Straży Obywatelskiej w Warszawie w r. 1939. Ur. 27 XII w Zawierciu, w pow. będzińskim, był synem Juliusza i Bronisławy Kunegundy z Chodakowskich, młodszym bratem Bronisława (zob.), a starszym Tadeusza (zob.).

R. uczył się w Szkole Handlowej E. Rontalera w Warszawie, gdzie w r. 1904 ukończył 6 kl. Uczestniczył w strajku szkolnym 1905 r., w związku z czym 7 kl. ukończył prywatnie, W l. 1906–9 studiował w École des Hautes Etudes Commerciales et Consulaires w Liège i uzyskał tam dyplom magistra (licencié) nauk handlowych i ekonomicznych. W okresie od października 1909 do października 1910 odbył jednoroczną służbę wojskową w wojsku rosyjskim, kończąc kurs oficerski ze stopniem chorążego. Następnie pracował w Hamburgu, m. in. w charakterze praktykanta w firmie ekspedycyjnej Clemensa, a po odbyciu ćwiczeń oficerskich w r. 1911 w armii rosyjskiej, w firmie Tennenbauma w Hamburgu, zajmującej się importem i eksportem jaj. Z kolei od grudnia t.r. pracował w firmie Allgemeine Elektrizitats Gesellschaft (AEG) najpierw w Hamburgu, a następnie w Berlinie i Łodzi (od 1 II 1913), gdzie był dyrektorem oddziału AEG.

W czasie pierwszej wojny światowej R. został zmobilizowany do armii rosyjskiej i służył od lipca 1914 do października 1917 w bracławskim 260 p. piechoty, z przerwą od 31 XII 1915 do lipca 1916 na służbę w charakterze oficera łącznikowego w sztabie III Korpusu Syberyjskiego. Był ranny w r. 1915. Z młodszego oficera awansował w styczniu 1916 na podporucznika, w listopadzie t.r. – na porucznika, w lutym 1917 – na sztabskapitana i w październiku t.r. – na kapitana. Po wybuchu rewolucji lutowej 1917 r. został delegatem 65 dywizji na Zjazd Wojskowych Polaków IX Armii w Suczawie, na którym wybrano go na przewodniczącego Komisji Organizacyjnej Związku Polaków Frontu Rumuńskiego; w tym charakterze wezwał Polaków do tworzenia polskich komitetów w każdej dywizji. W czerwcu t.r. wziął udział w I ogólnym Zjeździe Wojskowych Polaków w Piotrogrodzie i wszedł w skład sekcji wojskowej Komisji Organizacyjnej tegoż zjazdu. Od 18 X 1917 został przeniesiony do formującej się w Zubcewie pod Moskwą 2 Dyw. Strzelców Polskich w I Korpusie Polskim gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego, jako pełniący obowiązki starszego adiutanta w wydziale operacyjnym sztabu dywizji. W styczniu 1918 został wzięty do niewoli bolszewickiej pod stacją Orsza, z której uciekł w kwietniu t. r. W drodze do kraju dostał się do niewoli niemieckiej. W maju t.r. został odesłany do dyspozycji władz niemieckich w Warszawie, które jednak nie wykazały zainteresowania jego osobą, w związku z czym «sam się zdemobilizował», jak pisze w swoich wspomnieniach. Wrócił do pracy w łódzkim oddziale AEG, a od 1 VII 1918 przeszedł na stanowisko dyrektora handlowego Polskich Zakładów Elektrotechnicznych «Siemens» Sp. Akc. w Łodzi. Od grudnia 1919 zaczął pracować w charakterze dyrektora finansowego w Sp. Akc. «Siła i Światło» w Warszawie, której był współorganizatorem.

W dn. 13 VII 1920 R. zgłosił się do WP jako ochotnik i w stopniu kapitana służył w Oddziale I Naczelnego Dowództwa i w Oddziale I Kwatery Głównej Naczelnego Wodza. W dn. 15 XII t.r. został zwolniony z czynnej służby na skutek reklamacji Min. Przemysłu i Handlu. W rezerwie awansował do rangi majora. R. powrócił do pracy w Sp. Akc. «Siła i Światło», gdzie jako dyrektor finansowy i członek rady zarządzającej brał udział w tworzeniu nowoczesnego przemysłu elektryfikacyjnego w Polsce. Poza normalną pracą w ramach swych kompetencji, działalność jego przejawiała się m. in. w prowadzeniu negocjacji mających na celu wykupywanie od posiadaczy zagranicznych i krajowych akcji interesujących Sp. Akc. «Siła i Światło» zakładów i przedsiębiorstw (jak np. Elektrowni Okręgowej Sp. Akc. w Sierszy Wodnej, Sp. Akc. «Kabel Polski» w Bydgoszczy), czynieniu starań o kredyty krajowe i pożyczki zagraniczne, (jednym z udzielających je był «The British Engineers and Traders Syndicates Ltd»), organizowaniu nowych przedsiębiorstw, jak np. Elektryczne Koleje Dojazdowe (EKD), Tow. Handlowo-Przemyslowe «Zakup i Dostawa» Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością [Sp.z o.o.] w Warszawie, «Miasto-Ogród Podkowa Leśna» Sp. udziałowa w Warszawie, «Polskie Radio» Sp. z o.o. (z tej ostatniej spółki R. się później osobiście wycofał). Z końcem 1928 r. kapitał akcyjny Sp. Akc. «Siła i Światło» wynosił 5 mln 200 tys. zł., a 14 przedsiębiorstw należących do tej spółki – 46 mln 500 tys. zł. W grudniu 1933 R. został prezesem zarządu i naczelnym dyrektorem Sp. Akc. «Siła i Światło». Prawie we wszystkich przedsiębiorstwach należących do tej spółki R. był członkiem ich rad nadzorczych lub członkiem ich zarządów (bądź jednym i drugim), a ponadto był członkiem rady nadzorczej i zarządu Sp. Akc. «Société Belgo-Polonaise de Force et de Traction Électrique» w Brukseli. Od r. 1928 był również prezesem zarządu Mirkowskiej Fabryki Papieru, a w l. 1932 do ok. 1934 r. – wiceprezesem syndykatu «Centropapier» Sp. z o.o. R. pełnił również funkcję członka zarządu Izby Handlowej Polsko-Belgijskiej w Warszawie oraz wiceprezesa Tow. Przyjaciół Belgii. Ponadto był członkiem rady Centralnego Związku Przemysłu Polskiego.

R. należał do współzałożycieli w r. 1919 Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Od r. 1924 był członkiem Automobilklubu Polski, a następnie jego wiceprezesem i przedstawicielem w Association Internationale des Automobilclubs Reconnus w Paryżu. W ramach Automobilklubu stał ponadto na czele Komisji Sportowej. Organizował rajdy samochodowe, brał udział w zawodach, a w podróżach turystyczno-samochodowych zwiedził Austrię, Szwajcarię, Włochy, Hiszpanię, Maroko, Algierię i Tunis. Ponadto był prezesem Polskiego Związku Łowieckiego (PZŁ), a swoje przeżycia łowieckie opisywał w „Łowcu Polskim”, jak np. W pogoni za kozicami (1935 nr 26), W krainie jeleni i niedźwiedzi (1938 nr 31), Fragmenty wielkich łowów (1939 nr 7). Jego willa w Juracie służyła jako miejsce rozmowy min. spraw zagranicznych Józefa Becka z wysokim komisarzem Ligi Narodów w Gdańsku Carlem Jacobem Burckhardtem w dn. 23 VII 1938.

Po wybuchu drugiej wojny światowej R. został powołany w dn. 4 IX 1939 przez prezydenta m. Warszawy, Stefana Starzyńskiego, na stanowisko komendanta głównego Straży Obywatelskiej w oblężonej Warszawie, którą zorganizował w ciągu kilku dni. Stanowisko to piastował do dn. 30 X t.r. Wchodził również w skład Komitetu Obywatelskiego. Wg przekazu Z. S. Siemaszki, był sympatykiem grupy «Szańca», powołanej do życia w podziemiu przez działaczy jednego z odłamów przedwojennego Obozu Narodowo-Radykalnego. Jego dom w Podkowie Leśnej służył również jako punkt działalności konspiracyjnej: m. in. był miejscem spotkań politycznych, składowania zrzutów broni, ukrywania poszukiwanych ludzi. W czasie powstania warszawskiego 1944 r. działał w ramach Rady Głównej Opiekuńczej w obozie w Pruszkowie, ratując wielu ludzi przed wywiezieniem na roboty do Niemiec. Wyniósł też wówczas na zewnątrz i przechowywał w domu ewakuowany z powstania skarb Delegatury Rządu. Również w jego domu w Zarybiu koło Podkowy Leśnej, wielu uciekinierów z Warszawy znalazło schronienie i pomoc. Po zakończeniu wojny R. podjął działalność w Automobilklubie Polskim i w PZŁ. Równocześnie zaczął pracować w EKD; zorganizował dział komunikacji autobusowej, którego został kierownikiem. W r. 1948 został aresztowany i skazany na 14 lat więzienia, w r. 1955 zrehabilitowany i wypuszczony na wolność. Z kolei pracował jako kierownik Spółdzielni Mieszkaniowo-Budowlanej «Miastoprojekt» w Warszawie, a następnie jako kierownik działu studiów przy Biurze Architektoniczno-Konstrukcyjnym «Bak». W marcu 1965 przeszedł na emeryturę, a w 91 roku życia skończył pisać swe wspomnienia pt. Blaski i cienie długiego życia (W. 1980, liczne fot.). Był przewodniczącym Komitetu Budowy tablicy-pomnika Stefana Starzyńskiego w katedrze warszawskiej (została odsłonięta w marcu 1981). Zmarł 17 IV 1983 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim 22 IV t.r. (kwatera B-IV-11/12). Był odznaczony m. in. Orderem Św. Anny 4, 3 i 2 kl., Orderem Św. Stanisława 3 i 2 kl., Orderem Św. Włodzimierza 4 kl., Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, belgijskim Krzyżem Leopolda I, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie).

Ożeniony (15 XI 1919) z Haliną z Maciejowskich, miał R. córkę Hannę Marię (ur. 1920), zamężną Chudzyńską, i syna Jerzego (ur. 1924), profesora w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN.

 

Łoza, Czy wiesz, kto to jest? (fot.); Who’s who in Central and – East Europe 1933/4, Zurich 1935; Rocznik Oficerski, W. 1923, 1924; – Bagiński H., Wojsko Polskie na Wschodzie 1914–1920, W. 1921 s. 186–7; Drozdowski M. M., Bogate życie, „Kierunki” 1980 nr 25 s. 9; Dziesięciolecie Polski Odrodzonej; Gotowski B., Janusz Regulski, „Tyg. Powsz.” 1983 nr 45; Kochanowski J., Warszawska Straż Obywatelska – Wrzesień–Październik 1939 r., „Stolica” 1984 nr 40 s. 21; Kwiatkowski M. J., „Tu Polskie Radio Warszawa...”, W. 1980; tenże, Wspomnienia współtwórcy Polskiego Radia, „Radio i Telewizja” 1980 nr 13 s. 4, 7; Michalski R. H., Z doświadczeń długiego życia, „Tyg. Demokratyczny” 1982 nr 30 s. 16–17; Siemaszko Z. S., Narodowe Siły Zbrojne, Londyn 1982; Smarzyński S., Z bohaterskim Prezydentem w obronie Warszawy w 1939 r., „Za i Przeciw” 1981 nr 15 s. 16 (fot.); Terej J. J., Rzeczywistość i polityka, W. 1979; Terlecki O., Pułkownik Beck, Kr. 1985; Włodarski A., Materiały do monografii rodu Falk-Regulskich herbu Ciołek, W. 1925 s. 15–17; Wrzosek M., Polskie Korpusy Wojskowe w Rosji w latach 1917–1918, W. 1969 (w indeksie błędnie: Bronisław); Żukrowski W., Karambole. Miło poczytać, „Nowe Książki” 1980 nr 12 s. 27–8; – Adama Czerniakowa dziennik getta warszawskiego 6. IX. 1939 – 23. VII. 1942, Oprac. M. Fuks, W. 1983; Cywilna obrona Warszawy we wrześniu 1939 r., W. 1965; MSWojsk. Dziennik Personalny, W. 1928 nr 14 s. 348; Polski Przemysł i Handel, Lw. 1930 s. 189; Regulska H., Dziennik z oblężonej Warszawy, W. 1978; Rocznik Informacyjny o Spółkach Akcyjnych w Polsce 1929, W., nr 353, 376, 377, 378, 384, 390, 403; Rocznik Polskiego Przemysłu i Handlu, W. 1932, Nr 313, 427, 1101, 4418, 5457, 5458, 5487, 5518, 5532, 5586, 5589, 5590; toż, W. 1934, Nr 70, 991, 8483, 8507, 9264, 9205, 9267, 9270, 9284, 9300, 9319, 9374, 9375, 9378, 9379; toż, W. 1936, Nr 79, 1255, 2845, 9411, 9434, 10234, 10236, 10239, 10253, 10274, 10289, 10343, 10344, 10347; toż, W. 1938, Nr 95, 1265, 3641, 12803, 14145, 14147, 14319, 14320, 14322, 14348, 14353, 14356; – „Auto” 1935 nr 1–2 s. 1 (wspólna fot.), s. 12 (fot.); „Świat” 1930 nr 10 s. 22 (fot.), 1932 nr 23 s. 20 (fot.); „Życie Warszawy” 1983 nr 92, 97, 98, 99; – CAW: Akta personalne 2786, 4369; – Informacje syna, Jerzego Regulskiego z W.

Henryk Korczyk

 

 
 

Powiązane zdjęcia

   

Chmura tagów

TAGI

Za pomocą tagów oznaczamy powiązania tematyczne postaci. Pozwalają one eksplorować serwis wg wybranych przez redakcję najważniejszych tematów dla danej postaci.

wojna z bolszewikami 1919-1920, dzieci - 2, w tym syn (osób zm. 1951-2000), rodzeństwo - 2 braci (osób zm. od 1901), Krzyż Walecznych, Order Św. Anny (rosyjski), areszt Urzędu Bezpieczeństwa, Order Św. Włodzimierza (rosyjski), działalność konspiracyjna w czasie II wojny światowej, niewola bolszewicka, pasja do automobilizmu, wspomnienia osobiste, Stowarzyszenie Elektryków Polskich, Szkoła Handlowa w Warszawie, tworzenie spółek, Spółka Akcyjna "Siła i Światło", NIEPODLEGŁA gospodarka, Centralny Związek Przemysłu Polskiego, Polskie Radio Sp. z o.o., Polski Związek Łowiecki, Zjazd Wojskowych Polaków w Piotrogrodzie 1917, Korpus Polski (1.) w Rosji , ucieczka z niewoli bolszewickiej, strajk szkolny 1905, ochotnicza służba w WP, front rumuński I Wojny Światowej, Automobilklub Polski, niewola niemiecka (II Rzesza), kara więzienia (komunistyczna), Straż Obywatelska w Warszawie 1939, Order Virtuti Militari (II RP, Krzyż Srebrny), Dywizja Strzelców Polskich (2.) w Rosji, praca w biurze architektonicznym, członkostwo Rad Nadzorczych przedsiębiorstw, Cmentarz Powązkowski w Warszawie - zm. 1976-2000, służba w wojsku rosyjskim (zmarli od 1951), rana w boju XX w., order św. Stanisława (rosyjski), order Leopolda I (belgijski), zwiedzanie Włoch, czasopismo "Łowiec Polski", członkostwo zarządów spółek, zwiedzanie Austrii, zwiedzanie Szwajcarii, zwiedzanie Hiszpanii, zwiedzanie Maroka, zwiedzanie Algierii, Order Odrodzenia Polski (krzyż oficerski)
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
Partner ms-warszawa.png

Postaci powiązane

 

Tadeusz Gustaw Regulski

1896-11-07 - 1971-09-29 ekonomista
 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Ignacy Jan Paderewski

1860-11-06 - 1941-06-29
kompozytor
 

Bronisław Rakowski

1895-06-20 - 1950-12-28
generał brygady WP
 

Janusz Tazbir

1927-08-05 - 2016-05-03
historyk
 

Stanisław Dębicki

1866-12-04 - 1924-08-12
malarz
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Antoni Plutyński

1880-02-21 - 1965-03-29
publicysta
 

Franciszek Ksawery Kmietowicz

1892-11-21 - 1940-09-02
lekarz
 

Stanisław Roch Okoniewski

1886-08-16 - 1966-11-21
prawnik
 

Czesława Niemyska-Rączaszkowa

1903-07-18 - 1974-12-30
literatka
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.