Karove (Carov’e, Karone, Karoe, Karowe) Józef (zm. 1800), lekarz, działacz poznański. Rodem z Leszna, studiował medycynę w Frankfurcie nad Odrą, gdzie w r. 1771 na podstawie rozprawy De viscida plurimorum morborum inter Poloniae incolas causa (Frankfurt 1771) otrzymał stopień doktora medycyny. Następnie osiadł w Poznaniu. W r. 1772 otrzymał tytuł nadwornego lekarza Stanisława Augusta. W r. 1790 został nobilitowany. Jako deputat poznański na zgromadzenie wydziałowe miast woj. poznańskiego, wygłosił 10 VIII 1791 r. mowę (wydrukowaną współcześnie) przy zagajeniu, w której z entuzjazmem wyrażał się o Konstytucji 3 maja i prawie dla miast, został wybrany dyrektorem zgromadzenia, które tegoż dnia dokonało elekcji Józefa Wybickiego na plenipotenta Wydziału na sejm. W r. 1800 rząd pruski powierzył K-mu urząd pierwszego radcy medycznego przy kolegium lekarskim w Poznaniu. Obowiązki te spełniał niedługo, gdyż w t. r. zmarł.
W. Enc. Ilustr.; Kośmiński, Słownik lekarzów; Boniecki; – Arch. Wybickiego, I; Mater. do dziej. Sejmu Czteroletniego, V; Vol. leg., X.
Red.