Kozibąk Józef (1901–1941), działacz komunistyczny. Ur. 19 I w Klimontowie w pow. jędrzejowskim, w rodzinie małorolnego chłopa, syn Piotra i Teofili z Grojów. Wychowywał się z licznym rodzeństwem w trudnych warunkach. W r. 1924 przybył na teren Zagłębia Dąbrowskiego i pracował dorywczo w kopalni «Barbara» i «Niwka». W r. 1924 K. wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później Komunistycznej Partii Polski – KPP), w której działał do jej rozwiązania w r. 1938. Brał aktywny udział w akcjach politycznych organizowanych przez partię, był członkiem Komitetu Dzielnicowego (KD) KPP w Niwce oraz członkiem Komitetu Okręgowego (KO) Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom (MOPR). W r. 1929 został po raz pierwszy aresztowany i skazany na 2 lata więzienia. Po odbyciu wyroku nadal brał udział w akcjach organizowanych przez KPP w l. 1932–3, był m. in. współorganizatorem strajków w kopalni «Modrzejów» oraz w młynie w Modrzejowie.
W kwietniu 1933 r. K., w wyniku działalności prowokatora Spychały, został ponownie aresztowany z grupą innych działaczy zagłębiowskich. W areszcie śledczym przebywał do 6 XI t. r., ze względu na zły stan zdrowia został za kaucją zwolniony do czasu rozprawy. Wówczas z polecenia partii opuścił Zagłębie Dąbrowskie, przeniósł się na teren woj. krakowskiego, gdzie działał w konspiracji jako funkcjonariusz KO KPP, m. in. na terenie Krakowa, Bielska-Białej, Chrzanowa, Trzebini i Krzeszowic; pełnił funkcję sekretarza podokręgu chrzanowskiego. W tym czasie na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Sosnowcu skazany został zaocznie na 5 lat więzienia. Poszukiwany listem gończym, aresztowany został 20 VIII 1935 r. w Kamienicy w pow. bielskim. Odesłany do Sosnowca, osadzony w więzieniu w Mysłowicach, później odbywał karę w Krakowie i Koronowie koło Bydgoszczy. W r. 1938 wyszedł na wolność, powrócił na teren Zagłębia Dąbrowskiego, by kontynuować działalność polityczną. W październiku 1939 r. wraz z Ignacym Kalagą, Stanisławem Krzynówkiem, Antonim Czechem i Stanisławem Trzaską był współorganizatorem pierwszej konspiracyjnej organizacji komunistycznej w Sosnowcu, która była zalążkiem powstałej później organizacji pod nazwą Stowarzyszenie Przyjaciół ZSRR. K. aresztowany został przez gestapo 26 VI 1941 r. i wywieziony do obozu w Oświęcimiu, gdzie zginął. Żonaty ze Stanisławą Komenda, miał córkę Janinę i syna Kazimierza.
Rechowicz H., Czerwone Zagłębie, Kat. 1967; tenże, Ludzie PPR, Wyd. 2., Kat. 1967; – Wspomnienia komunistów śląskich, Kat. 1962; – Arch. KW PZPR w Kat.: Wspomnienia Józefa Niewiadomskiego i Wincentego Dylewskiego, Materiały z procesu grupy działaczy KPP z denuncjacji Spychały; Zbiory Śląskiego Inst. Nauk. w Kat.: Śląska Kartoteka Biograficzna.
Jan Kantyka