INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Julitta Anna Sleńdzińska     

Julitta Anna Sleńdzińska  

 
 
1927-07-30 - 1992-06-16
Biogram został opublikowany w latach 1997-1998 w XXXVIII tomie Polskiego Słownika Biograficznego.


 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Sleńdzińska (Ślendzińska, Sleńdzińska-Zakrzewska) 1.v. Kopeć, 2.v. Zakrzewska, Julitta Anna (1927–1992), pianistka i klawesynistka, pedagog. Ur. 30 VII w Wilnie, była jedynym dzieckiem artysty malarza Ludomira (zob.), i Ireny z Dobrowolskich.

S. wychowywała się w domu pod opieką rodziców i ciotki Heleny Dobrowolskiej. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku sześciu lat, a publiczne występy trzy lata później. Uczęszczała do Konserwatorium Muzycznego im. M. Karłowicza w Wilnie, w l. 1938–41 uczyła się w klasie Cecylii Krewer, w l. 1941–4 w klasie Stanisława Szpinalskiego. Dn. 30 VI 1944 w sali koncertowej Filharmonii Wileńskiej miała swój pierwszy recital, który ze względu na warunki okupacji niemieckiej został uznany przez komisję złożoną z profesorów konserwatorium za egzamin na dyplom wirtuozowski (oceniony celująco).

W r. 1945 wraz z rodziną przyjechała S. do Krakowa. W l. 1946–9 uczęszczała tutaj do klasy fortepianu Henryka Sztompki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM). W r. 1949 wzięła udział w IV Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim w Warszawie, uzyskując wyróżnienie. T.r. podjęła studia w PWSM w Warszawie (klasa prof. Jerzego Żurawlewa), zakończonym cztery lata później w r. 1953 dyplomem z odznaczeniem w zakresie gry na fortepianie. Pozostała na uczelni jako asystent Natalii Hornowskiej. Jednocześnie rozpoczęła studia aspiranckie u Szpinalskiego. W r. 1958 otrzymała dyplom aspirantury artystycznej w zakresie fortepianu specjalnego z wynikiem b. dobrym. W l. pięćdziesiątych zajmowała się również kompozycją. Od r. 1958 była członkiem rzeczywistym Stow. Polskich Artystów Muzyków. W PWSM pełniła kolejno funkcje: adiunkta (od r. 1959) i docenta (od r. 1965). Była też prodziekanem Wydz. II instrumentalnego (od r. 1969).

S. początkowo uczyła gry na fortepianie, ale zafascynowana Wandą Landowską i grą na klawesynie, temu instrumentowi poświęciła karierę muzyczną i pedagogiczną. Pierwszych lekcji w Warszawie udzielała jej Margerita Trombini-Kazuro (uczennica Landowskiej), w r. 1964 dzięki stypendium studiowała w Moskwie u prof. H. Neuhausa. W l. 1970 i 1971 uczestniczyła w kursach mistrzowskich w Akad. Chigiana w Sienie i tu pracowała pod kierunkiem prof. R. Gerlina (ucznia Landowskiej). Uzyskała dyplom z wyróżnieniem i wzięła udział w koncercie finałowym w pałacu Chigi. W l. 1971–5 pracowała w Konserwatorium Królewskim w Brukseli oraz prowadziła wykłady i konsultacje w Ośrodku Uniwersyteckim w Ottignies. Była jurorem klawesynowych egzaminów konkursowych w Belgii i Luksemburgu. Przyczyniła się do utworzenia klasy klawesynu w Akad. Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie i do wykształcenia pokolenia młodych klawesynistów, m. in. Władysława Kłosiewicza. Do Belgii powróciła w r. 1981, tym razem do Akad. Muzycznej w Morlanwelz, gdzie pracowała do r. 1985. W r. 1979 otrzymała indywidualną nagrodę III st. Ministra Kultury i Sztuki za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej.

S. wielokrotnie koncertowała w kraju i za granicą, m. in. w Bułgarii, Irlandii, Szwecji, Szwajcarii, na Węgrzech, we Włoszech, w Niemczech, Chinach, Korei oraz na Kubie. W r. 1967 uczestniczyła w I Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, wykonując m. in. „Concerto alla Barocco” koncert na klawesyn i małą orkiestrę symfoniczną Tadeusza Paciorkiewicza (napisany na zamówienie S-iej). W r.n. wystąpiła tam ponownie, prezentując utwory dawnych mistrzów włoskich: B. Galuppi, D. Zipoli i portugalskich: C. Seixac, S. Carvalho. Chętnie wykonywała utwory kompozytorów polskich z XVI w. W jej repertuarze były również utwory kompozytorów współczesnych: B. Bartoka, S. Prokofiewa, I. Strawińskiego, Karola Szymanowskiego. Nagrała wiele audycji muzycznych, radiowych i telewizyjnych. W r. 1972 Polskie Nagrania wydały płytę „Old Harpsichord Music” (Muza XL 0584) z dawną muzyką klawesynową i lutniową w wykonaniu S-iej. W r. 1979 opublikowała artykuł: Koncert na klawesyn i małą orkiestrę symfoniczną „Concerto alla Barocco” Tadeusza Paciorkiewicza (Prace Specjalne, Z. 18, PWSM Gd. 1979, przedr. później w: „Ananke. Biul. Galerii im. Sleńdzińskich” 1995 nr 1/4). Dn. 10 X 1981 na Międzynarodowej Sesji Naukowej «Muzyka fortepianowa» w Sopocie S. wygłosiła referat pt. Wybrane zagadnienia rejestracji klawesynowej Wandy Landowskiej (Prace Specjalne, Z. 25, PWSM, Gd. 1981 oraz w: „Ananke. Biul. Galerii im. Sleńdzińskich” 1995 nr 2/4).

W czasie pobytu za granicą S. zajęła się również malarstwem. Zaczęła malować gwasze, a później, ośmielona pochwałą Tadeusza Brzozowskiego, asystenta swojego ojca, obrazy olejne. Prace S-iej to baśniowe wizje, pejzaże i portrety, występują w nich ciągle linie faliste i jednorodna kolorystyka. Wystawę jej obrazów zorganizowała w r. 1989 Galeria Zamkowa w Warszawie. Ostatnie miesiące życia, ciężko chora, spędziła w Zgromadzeniu Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny w Białymstoku. Zmarła 16 VI 1992 w Białymstoku i tam została pochowana na cmentarzu Farnym. S. była odznaczona w r. 1977 Złotym Krzyżem Zasługi.

S. dwukrotnie wychodziła za mąż: w r. 1950 za Napoleona Kopcia (małżeństwo przetrwało niecałe dwa lata), w r. 1955 za chemika Zbigniewa J. Zakrzewskiego, z którym rozwiodła się w r. 1974.

Życzeniem S-iej – ostatniej z rodziny Sleńdzińskich – było, aby spuścizna artystyczna po jej pradziadku Aleksandrze, dziadku Wincentym i ojcu Ludomirze została scalona. Dn. 30 IV 1993 otwarto oficjalnie w Białymstoku Galerię im. Sleńdzińskich (GSL) – monograficzne muzeum; obok pamiątek i dokumentów, znalazło się tam 66 obrazów S-iej.

 

Liczne portrety S-iej, namalowane przez jej ojca Ludomira Sleńdzińskiego, są w większości własnością GSL w Białymstoku, m. in.: Portrety S-iej z l. 1957, 1961, 1971 („Dama pik”, z cyklu: „Talia moich kart”), 1972, oraz „Portret córki w zielonym kapeluszu” z 1972, „Autoportret z córką” z 1977, „Powrót córki” z 1978; „Portret córki w szalu hiszpańskim” z 1943, wł. Muz. Narodowe w W.; „Portret córki” z 1978 – w zbiorach Muz. Okręgowego w Wałbrzychu; – International Who’s Who in Music and Musicians Directory, Cambridge England 1977; The World Who’s Who of Women, Cambridge 1978 (fot.); Dictionary of International Biography, Cambridge 1979 Vol. 15, Who’s Who in the World, Chicago 1980–1981; – 150 lat Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, Pod red. S. Śledzińskiego, W. 1960; – „Ananke Biul. GSL” 1994 nr 2, 1995 nr 2/4 (głosy krytyki), 1996 nr 4/10, 1997 nr 2/12, 1998 nr 1/15; „Kobieta i Życie” 1989 nr z 25 I; – Arch. GSL w Białymstoku: T. 36/1–30, T. 3 (zdjęcia, listy, wycinki prasowe, programy koncertów, fotokopie plakatów i zaproszeń, świadectwa, indeksy, legitymacje itp.).

Izabela Suchocka

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Postaci powiązane

 

Ludomir Sleńdziński

1889-10-29 - 1980-11-26 malarz
 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Teresa Iżewska

1933-04-08 - 1982-08-26
aktorka filmowa
 

Adam Pawlikowski

1925-11-21 - 1976-01-17
aktor filmowy
 

Tadeusz Stefan Gajcy

1922-02-08 - 1944-08-20
poeta
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 
 

Witold Roszkowski

1878-09-09 - 1939-02-11
leśnik
 

Franciszek Bogusław Lilpop

1870-10-30 - 1937-10-20
architekt
 

Władysław (Wolf Natan) Stein

1906-02-08 - 1966-05-13
lekarz
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.