Korytowski Juliusz (1844–1916), ziemianin wschodniogalicyjski, poseł na Sejm Krajowy i prezes Rady Powiatowej w Tarnopolu. Ur. w Płotyczy pod Tarnopolem, gdzie rodzina Korytowskich posiadała majątek ziemski. Syn Erazma i Malwiny Starzeńskiej. Otrzymał tylko domowe wykształcenie i pewien zasób wiedzy ogólnej, przebywając m. in. czas jakiś u hr. Kazimierza Wodzickiego, gdzie «czerpał naukę życia i obowiązków obywatelskich». W swoich dobrach gospodarzył jednak umiejętnie, znacznie je powiększył i podniósł ich poziom gospodarczy. W r. 1868 ufundował kościół w Płotyczy. Od r. 1875 zasiadał stale w Sejmie Krajowym, sprawując mandat poselski z kurii małej własności obwodu tarnopolskiego. Przeszło 30 lat pełnił funkcję prezesa Rady Powiatowej w Tarnopolu. Był również członkiem Rady Nadzorczej Krakowskiego Tow. Ubezpieczeń Wzajemnych. Jako prezes Rady Powiatowej zabiegał głównie o polepszenie stanu dróg i budowę nowych, lokalnych kolei dojazdowych, jako poseł sejmowy ograniczył swą działalność prawie wyłącznie do popierania spraw o charakterze lokalnym, związanych z regionem tarnopolskim. Był również kilkakrotnie wybierany kwestorem Izby. W r. 1893 uzyskał K. dziedziczny tytuł hrabiowski austriacki. Najbardziej głośny stał się K. wskutek wybuchu z jego powodu rozruchów w Czerniechowie (25 V 1908 r.), do których doszło z powodu oddania K-emu w dzierżawę przez starostwo rewiru rybackiego, mimo że oferował on znacznie niższy czynsz dzierżawny (10 koron) niż miejscowi chłopi (25 koron). W wyniku zajść na tym tle padło wówczas od strzałów żandarmerii 6 zabitych. Fakt ten niewątpliwie zaważył na utracie przez K-ego w r. 1912 mandatu poselskiego, piastowanego od lat z ramienia małej własności, został jednak demonstracyjnie wybrany posłem przez kurię ziemiańską. Przy wyborach w r. 1913 nie przyjął już mandatu. Z chwilą rozpoczęcia się działań wojennych w r. 1914 i wkroczenia wojsk rosyjskich do Galicji wschodniej wyjechał do Wiednia, gdzie zmarł 30 IX 1916 r. Z małżeństwa z Wandą z Młockich pozostawił trzech synów: Władysława, Kazimierza i Felicjana.
Boniecki; Uruski; Żychliński, V; – Bobrzyński M., Z moich pamiętników, Wr. 1957; Miziewicz, Repertorium czynności Sejmu Krajowego, Kr. 1909 I–II; Rosco Bogdanowicz M., Wspomnienia, Kr. 1959; Spraw, stenogr. Sejmu Krajowego Galicyjskiego, za l. 1875–1913; – „Czas” 1916; Kalendarz Krak. J. Czecha, 1883–1913.
Józef Buszko