Biesiekierski Justyn (ur. 1776), asesor wileńskiego Sądu Gł., mistrz loży »Szkoły Sokratesa« w Wilnie. Po ukończeniu szkoły powiatowej praktykował w powiatowych sądach ziemskich; w r. 1798 był delegowany do opracowania topograficznego opisu powiatu rosieńskiego; w 1800 archiwarjusz wileńskiego Zgromadzenia szlacheckiego, w 1807 regent Deputacji szlacheckiej lit.-wileńskiej, 31 V 1813 asesor I. Departamentu Sądu Głównego wil., w 1816 wysłany został z wojskiem do uśmierzenia rozruchów włościańskich w pow. szawelskim; 22 11 1827 asesor z wyborów Departamentu Karnego Sądu Gł. wil., kawaler orderu św. Włodzimierza 4. stopnia. Należał do loży wolnomularskiej »Palemona«, otwartej w Rosieniach 3 X 1817, w 1820 był namiestnikiem mistrza loży wol. »Szkoła Sokratesa«, w 1821–22 mistrzem tejże loży, nadto należał do innych lóż. Zajmował się literaturą,; jako tłómacz wydał: »Generał Szlenscheim, drama…« (Wilno 1806), »Melina«, powieść z ros. (tamże 1806), »Francuzi w Tyrolu w 1805 r…. dzieło teatralne« (tamże, 1808), »Historja gen. Dessaix« (tamże, 1810). Z żony Izabelli ze Staniewiczów miał syna Henryka (ur. 1802), który po ukończeniu wydz. lekarskiego Un. Wil. (1825) został lekarzem powiatowym w Archangielsku, i córkę Olimpję (ur. 1811).
Załęski, O masonji, 1908, 165–6, 225, 235; Małachowski, Łempicki, Wolnomularstwo…, W Ks. Lit., Wil. 1930, 28, 54, 58, 146; Arch. Kom. Hist. P. A. U. XIV, 175; Mościcki, Z filar. świata, W. 1924, 202; Estr., Bibliogr., I 112; Stan służby B-o z 1827 w archiwum Kuratorji wileńskiej w Muzeum ks. Czart. w Kr.
Henryk Mościcki