INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Karol Skarżyński     

Karol Skarżyński  

 
 
1875-01-06 - 1957-03-09
Biogram został opublikowany w latach 1997-1998 w XXXVIII tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Skarżyński Karol (1875–1957), wiolonczelista, pedagog. Ur. 6 I w Libawie w Kurlandii w zubożałej rodzinie ziemiańskiej.

Skarżyńscy pielęgnowali tradycje muzyczne; siostra S-ego – Kazimiera (zamężna Mikosza) była śpiewaczką, a brat flecistą. On też udzielał Karolowi pierwszych lekcji gry na flecie i skrzypcach. S. ukończył gimnazjum w Wilnie, pod wpływem koncertu Aleksandra Wierzbiłłowicza zainteresował się wiolonczelą. Od r. 1889 podjął naukę w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, m.in. pod kierunkiem Antoniego Cinka studiował grę na wiolonczeli, Gustawa Roguskiego – harmonię, Zygmunta Noskowskiego – kompozycję, Stanisława Barcewicza – grę zespołową. Po uzyskaniu dyplomu z odznaczeniem w r. 1896 wyjechał na rok do Petersburga, gdzie uczęszczał na zajęcia w klasie A. Wierzbiłłowicza i K. Dawydowa. W l. 1897–9 pogłębiał studia muzyczne w konserwatorium w Lipsku (u J. Klengla – wiolonczela, S. Jadassohna – harmonia, K. Reineckiego, O. Paula i H. Kretzschmara – historia muzyki). Ukończył je z odznaczeniem. Dzięki swojemu mistrzowi J. Klenglowi odbył tournée po miastach niemieckich. Przez jakiś czas grał w orkiestrze lipskiej w sali koncertowej «Gewandhaus» pod dyrekcją A. Nikischa. Odrzucił propozycję objęcia stanowiska profesora muzyki w Adelajdzie w Australii i za namową Z. Noskowskiego powrócił do Polski.

S. został w r. 1900 nauczycielem w klasie wiolonczeli w Konserwatorium Tow. Muzycznego w Krakowie. Jego uczniami byli m. in. Józef Mikulski i H. Panum, koncertmistrz opery hamburskiej. Obok pracy pedagogicznej S. prowadził, zwłaszcza do wybuchu pierwszej wojny światowej, ożywioną działalność koncertową. W Polsce występował jako solista i jako członek zespołów kameralnych w Krakowie, Warszawie, w Wielkopolsce i na Kujawach (Inowrocław, Gniezno, Ostrów, Krotoszyn, Poznań), za granicą – w Austrii, Niemczech (był tam pierwszym wykonawcą „Koncertu wiolonczelowego” E. d’Alberta), Rosji i Skandynawii, zyskując sobie opinię jednego z największych wiolonczelistów polskich (R. Suchecki). Postępująca głuchota zmusiła S-ego do wycofania się z czynnego życia koncertowego (z ostatnim koncertem wystąpił 6 XII 1925 w Krakowie). W r. 1930 przeszedł z Konserwatorium na emeryturę i osiadł w dworku, będącym własnością żony, w Janowie nieopodal Piotrkowa Trybunalskiego. Przed r. 1939 musiał zupełnie zaniechać gry na wiolonczeli, ponieważ w wyniku eksplozji sztucznych ogni poparzył dłonie.

S. skomponował kilkadziesiąt utworów, m. in. Sonatę, Temat z wariacjami na fortepian, Kwartet smyczkowy, Polonez na orkiestrę, kilka miniatur na wiolonczelę i fortepian – Wspomnienie, Humoreska. Prawdopodobnie część z nich spłonęła w czasie pożaru dworku w Janowie w r. 1950. Drukiem ukazały się: Serenada op. 2, Elegia op. 5, Polonez op. 8, Kołysanka op. 12, Scherzo Capricio op. 13. S. zmarł 9 III 1957 w Postękalicach w pow. piotrkowskim.

Z małżeństwa z Bronisławą z Biegańskich, krewną Władysława Biegańskiego (zob.), miał S. córkę i syna Bolesława (zob.).

 

Suchecki R., Wiolonczela od A do Z., Kr. 1982; – Kraków muzyczny 1918–1939, Pod red. M. Drobnera i T. Przybylskiego, Kr. 1980; Reiss J., Almanach muzyczny Krakowa 1780–1914, Kr. 1939 I, II; – „Echo Muzycz., Teatr. i Artyst.” 1895 nr 614 s. 314, nr 628 s. 489, 1896 nr 664 s. 296, 1898 nr 758 s. 174, nr 774 s. 369, 1899 nr 803 s. 79, 1900 nr 900 s. 626, 1902 nr 963 s. 125; „Młoda Muzyka” 1909 nr 9 s. 15; „Przegl. Muzycz.” 1912 nr 24 s. 8. 1913 nr 8 s. 7, 8 (fot.), nr 10 s. 16, nr 13 s. 12, 1914 nr 2 s. 16; „Scena i Sztuka” 1909 nr 17 s. 17; „Tyg. Ilustr.” 1901 nr 15 s. 298; – Informacje wnuka, Jerzego Skarżyńskiego z Kr.

Elżbieta Orman

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Józef Feliks Gawlina

1892-11-18 - 1964-09-21
generał dywizji WP
 

Teresa Sławomira Torańska

1944-01-01 - 2013-01-02
dziennikarka
 

Zbigniew Eugeniusz Religa

1938-12-16 - 2009-03-08
kardiochirurg
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Jan Rychel

1902-10-27 - 1974-02-16
nauczyciel
 

Maksymilian Golisz

1906-10-13 - 1943-04-01
nauczyciel
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.