Skirgiełło-Jacewicz Karol (1877–1920), pułkownik WP. Ur. 161 w majątku Mielichowo (pow. Sienno, gub. mohylewska), był synem ziemianina Skirgiełły-Jacewicza (imię nieznane) i Julii z domu Otmer-Stein (zm. ok. 1932 r.).
S.-J. ukończył Korpus Kadetów w Połocku i Konstantynowską Artyleryjską Szkołę w Petersburgu (12 XII 1896 jako aspirant). W dn. 13 VIII 1897 po mianowaniu na podporucznika przydzielono go do 41. brygady artylerii. Dn. 28 VIII 1900 został mianowany porucznikiem, a 29 VIII 1904 podkapitanem. W okresie od 1 IX 1904 do 8 VIII 1905 uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej. Dn. 8 XI 1909 został mianowany kapitanem. Po wybuchu pierwszej wojny światowej S.-J. walczył jako dowódca 2. dywizjonu, na froncie od 7 X 1914. Był dwukrotnie ranny: w bitwie pod Kostiuchnówką (22 VI 1916) i koło wsi Bereźnica (23 VI t. r.). Otrzymał awans do stopnia podpułkownika (26 VI t. r.) i pułkownika (28 XI t. r.). Od 17 I do 1 IX 1917 był dowódcą 134. dywizjonu artylerii. W grudniu 1917 został zdemobilizowany z armii rosyjskiej. Po powrocie z frontu zamieszkał z rodziną w Kazaniu do chwili ustąpienia oddziałów korpusu czechosłowackiego i zajęcia miasta z końcem lata 1918 przez Armię Czerwoną.
W tym okresie rząd gen. A. Kołczaka zaproponował S.-J-owi przewiezienie dużej ilości złota na Daleki Wschód do Władywostoku, co wiązało się z wysokim wynagrodzeniem i otrzymaniem stopnia generała. Z propozycji powyższej S.-J. zrezygnował na wiadomość, iż rozpoczęła się akcja tworzenia Wojska Polskiego na Syberii. Na początku września 1918 zgłosił się jako zwykły ochotnik do 5. Syberyjskiej Dyw. Piechoty (DP) w Nowonikołajewsku. Dn. 30 IX t. r. został mianowany szefem wydziału artylerii. W dn. 10 XI – 14 XII 1918 przebywał służbowo we Władywostoku, gdzie prowadził rozmowy z Japończykami w sprawie ewentualnej ewakuacji 5. Dyw. Syberyjskiej do Polski. S.-J. był członkiem ścisłego sztabu 5. DP i dowódcą 5. p. artylerii polowej (14 XII 1918 – 8 II 1919). W r. 1919 S.-J. był kolejno: przewodniczącym komisji egzaminacyjnej dla elewów szkoły oficerskiej (24–27 II), prezesem podkomisji dla opracowania regulaminów wojskowych artylerii (12 III – 31 V), inspektorem artylerii z prawami dowódcy brygady w dowództwie WP na Syberii (1 VI – 21 VII), wyższym oficerem do zleceń przy Dowództwie WP (22 VII – 24 IX). Dn. 18 X 1919 został przewodniczącym Komisji egzaminacyjnej dla elewów Kursów Administracyjno-Gospodarczych.
W dn. 7 I 1920 5. Dyw. Syberyjska skapitulowała pod stacją Klukwiennaja na wschód od Krasnojarska; S.-J. był członkiem polskiej delegacji, która podpisała akt kapitulacyjny z wojskowymi władzami sowieckimi. Po złożeniu broni przez oddziały polskie, władze te złamały umowę kapitulacyjną, aresztując m.in. delegatów w tym S.-J-a. Dn. 6 IV 1920 S.-J. zmarł w więzieniu w Krasnojarsku na tyfus plamisty. Był odznaczony orderami rosyjskimi: św. Anny 4 kl. z napisem «Za odwagę» i 3 oraz 2 kl. z mieczami, św. Włodzimierza 4 kl. z mieczami, św. Stanisława 3 i 2 kl. z mieczami, i polskimi (pośmiertnie): Krzyżem Walecznych (1923) i Krzyżem Niepodległości (1931); we wniosku o Krzyż Niepodległości podkreślono «wybitną pracę niepodległościową w szeregach Wojska Polskiego na Syberii».
Roman Dyboski we wspomnieniach nazwał S.-J-a «przezacnym rycerzem polskim bez zmazy i o gołębim sercu…».
W małżeństwie zawartym w r. 1903 z Marią z Popławskich (1883–1925) miał S. trzy córki: Antoninę (1904–1944), zamężną Ważyńską, filologa, profesora gimnazjum, Adolfinę (1906–1993), inżyniera ogrodnictwa, Zofię (1908–1953), zamężną Emmel, oraz syna Władysława Olgierda (ur. 1912), aktora.
Bagiński H., Wojsko Polskie na Wschodzie 1914–1920, W. 1921 s. 554, 558; Glass H., Harcerstwo na Rusi i w Rosji w latach 1912–1921, „Harcerskie Zesz. Hist.” (Londyn) 1975 nr 4/3 s. 35, 39; Kreis J., Wojsko Polskie we Wschodniej Rosji i na Syberii, „Panteon Pol.” (Lw.) 1930 nr 75 s. 6–8, nr 76 s. 5; Lipiński W., Walka zbrojna o niepodległość Polski w latach 1905–1918, W. 1990; Polacy na Syberii. Szkic historyczny, W. 1928 s. 62; Rogowski J., Dzieje Wojska Polskiego na Syberii, P. 1927 s. 67; Scholze-Srokowski W., V Dywizja Strzelców Polskich na Syberii, w: Syberia. Czterysta lat polskiej diaspory, Wr. 1993 s. 363; tenże, Wojsko Polskie na Syberii, W. 1930 s. 24, 37; – Dyboski R., Siedem lat w Rosji i na Syberii (1915–1921), Kr. 1922 s. 141; Wieliczko M., Polska w latach wojny światowej w kraju i na obczyźnie. Pamiątkowy zbiór fotografii i dokumentów, W. 1931 I 196 (fot. wspólna), 197; – „Życie Warszawy” 1995 nr 97 s. 18 (nekrolog); – CAW: sygn. Ap. 28180, sygn. KN 9.11.1931; – Informacje syna, Władysława Olgierda z W.
Jerzy Adam Radomski