Oborski Karol Wernazy (Wiernosz) h. Pierzchała vel Roch (zm. 1729), kasztelan gostyński, potem bracławski. Był synem Marcina, woj. podlaskiego (zob.), i Izabeli z Ossolińskich. W r. 1678 przebywał (zapewne ucząc się) w Królewcu, a w r. 1681 znajdował się w Poczdamie. W r. 1695 bezskutecznie rywalizował z Antonim Dominikiem Czartoryskim o względy Felicji z Łosiów, wojewodzianki malborskiej, wdowy po Janie Działyńskim, wojewodzicu brzesko-kujawskim. W marcu t. r. stał się O. jednym z bohaterów skandalu związanego z konfliktem pomiędzy marszałkiem nadwornym kor. Józefem Karolem Lubomirskim a jego żoną Teofilą. Sarnecki wiązał osobę O-ego z marszałkiem nadwornym kor., pisząc dwuznacznie, iż syn wojewody podlaskiego «osobno z nim [tj. Lubomirskim] sobie rezyduje i zażywa rozpusty zwykłej». W r. 1695 O. był już starostą liwskim. W lipcu 1697 krytyczne uwagi wywołało zachowanie O-ego, który wysłany przez Lubomirskiego z «przeprosinami» do Augusta II, «napiwszy się różnie i nieprzystojnie występował, za co był konfundowany». Jeszcze jako wojewodzie podlaski został 7 VI 1689 marszałkiem sejmiku liwskiego. W r. 1699 został posłem na sejm walny warszawski. W czerwcu 1700 był marszałkiem sejmiku ziemi liwskiej, którego uchwałą z 1 VIII 1701 otrzymał za swoje «fatygi i koszt … sól suchedniową na naszą ziemię liwską należącą tegoroczną». W grudniu 1701 uwolniono część dóbr O-ego od poboru i podymnego. Dn. 6 VII 1703 podpisał jako starosta postanowienia szlachty liwskiej, zebranej na popisie, na którym uchwalono wyprawę żołnierza i podatki na wojsko. W r. 1704 występował znów jako marszałek limitowanego sejmiku liwskiego. Funkcję tę pełnił ponownie 5 i 18 VI 1704. Uchwałą z 18 VI 1704 wyznaczono O-ego posłem na elekcję Leszczyńskiego. W październiku 1709 starał się o kasztelanię podlaską.
Dalsze losy O-ego znane są jedynie wyrywkowo. W r. 1710 na walnej radzie warszawskiej powołano go w skład komisji toruńskiej. Znalazł się również w gronie deputatów do boku królewskiego. Na tejże walnej radzie, mocą uchwały następnego sejmu, zalecono oddanie O-emu grobelnego w jego dziedzicznym Seroczynie. Trudno stwierdzić, czy O. przebywał w Warszawie w okresie obrad walnej rady. W każdym razie w jego «stancji» doszło do zajścia między Polensem, płkiem dragonii, a Rudzińskim, posłem ziemi czerskiej. Awantura ta o mało nie doprowadziła do zatamowania obrad rady w dn. 28 III 1710. Sejmik liwski z 31 III 1712, który domagał się uwolnienia na kilkanaście lat starostwa liwskiego od podatków, zalecał jednocześnie O-emu, aby «ratusz w Liwie jako najprędzej restaurować i wystawić na sądy fiskalne rozkazał». W październiku t. r. żądano ponownie zwolnienia od podatków zrujnowanego starostwa liwskiego. Równocześnie domagano się od starosty regularnego odbywania sądów, w sytuacji gdy «ojcowie córkom dzieci robią, mężowie żony zabijają, chłopi szlachtę na śmierć mordują», grożąc, że w razie dalszego niewykonywania obowiązków starostwo może być zgłoszone jako wakans. Dn. 27 XI 1713 O. został mianowany kasztelanem gostyńskim. Występował w tym czasie jako starosta szropeński. Dn. 16 IX 1716 otrzymał kasztelanię bracławską. W sierpniu 1717 załatwiał sprawy hetmana w. kor. Adama Sieniawskiego na generale mazowieckim. Dn. 6 III 1720 brał udział w posejmowej radzie senatu. Zmarł w połowie r. 1729.
O. był ożeniony z Marianną (Zuzanną?) Ligęzówną. Wg Niesieckiego oprócz Stanisława, kanonika krakowskiego i warszawskiego, miał jeszcze synów: Andrzeja, podkomorzego czerskiego, Franciszka, starostę liwskiego, a wg Uruskiego dwie córki: Anielę, wydaną za Jakuba Przebendowskiego, kasztelana elbląskiego, i Eleonorę, wydaną za Franciszka Dembińskiego, starostę czchowskiego. Wiadomości o dzieciach O-ego nie znajdują potwierdzenia w aktach sejmikowych woj. mazowieckiego.
Łętowski, Katalog bpów krak., III; Słown. Geogr., (Seroczyn); Niesiecki; Uruski; Błeszczyński J., Spis senatorów i dygnitarzy kor. z XVIII w., w: Kossakowski S. K., Monografie historyczno-genealogiczne niektórych rodzin polskich, W. 1872 III 4, 15; – Diariusz walnej rady warszawskiej z r. 1710, Wyd. R. Mienicki, Wil. 1928; Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy, Wyd. J. Bartoszewicz, W. 1862 s. 52; Sarnecki K., Pamiętniki z czasów Jana Sobieskiego, Wyd. J. Woliński, Wr. 1958; Teka Podoskiego, II 53,125; Vol. leg., VI 190, 195, 197; – AGAD: Arch. Radziwiłłów Dz. V nr 10602; B. Czart.: nr 5905; B. Jag.: rkp. 4387 cz. I k. 304; B. PAN w Kr.: Teki Pawińskiego nr 8322 k. 244, 245v., 280, 281v., 286–289, 293, 300, 302–304v., 359, 368v.,–369, 337v . (akta ziemi liwskiej).
Andrzej Link-Lenczowski