Czapla Kazimierz (1869–1930), adwokat i działacz narodowy na Śląsku. Ur. 16 VII w Chełmnie jako syn lekarza Franciszka i Pelagii z Rzepnikowskich. Gimnazjum ukończył w Chełmnie, studia prawnicze na Uniwersytetach Wrocławskim i Berlińskim, egzamin referendarski zdał we Wrocławiu. Po praktyce referendarskiej w Chełmnie, Gdańsku, Tucholi i Kwidzyniu zdał egzamin asesorski i osiedlił się jako pierwszy adwokat Polak w Bytomiu r. 1896. Po ukończeniu uniwersytetu brał stale udział w pracy narodowej na Śląsku, głównie jako prawny i moralny doradca towarzystw polskich, a przede wszystkim Banku Ludowego, którego proces w r. 1905 zwycięsko przeprowadził. Wygłaszał także odczyty w stowarzyszeniach kupieckich i przemysłowych. Jako obrońca wsławił się najbardziej wygranym procesem młodego Stęślickiego o zdradę stanu 1919 r. Od r. 1918 należał do Rady Ludowej w Bytomiu, której został przewodniczącym, pisywał artykuły do czasopism polskich, w r. 1919 został podkomisarzem na Śląsk z ramienia Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu, wyjeżdżał do Paryża jako znawca spraw polskich podczas rokowań pokojowych, był komisarzem dla spraw uchodztwa górnośląskiego do r. 1920. Podczas plebiscytu działał jako doradca prawny polskiego Komisariatu Plebiscytowego w Bytomiu. W r. 1922 przeniósł kancelarię swoją adwokacką i notarialną do Katowic; był prezesem Wydziału Izby Adwokackiej w Katowicach do r. 1928, prezesem zaś Śląskiej Pomocy Naukowej, towarzystwa wspomagającego niezamożną młodzież akademicką, oraz członkiem zarządu Śląskich Kopalń i Cynkowni aż do śmierci. Umarł w Katowicach 5 X 1930. Cz. był człowiekiem wszechstronnie wykształconym, zdolnym prawnikiem i dobrym mówcą, jednakże skromny z natury, nie starał się o naczelne stanowiska w organizacjach polskich, wolał pracować w ukryciu i tylko w chwilach przełomowych 1918–21 dał się wysunąć na szerszą widownię.

Parczewski B. i Kobyliński St., Kazimierz Czapla, »Roczniki Tow. Przyjaciół Nauk«, Katowice 1931, III 369–74; »Polonia« 1930, nr 2156 i 2159.

Wincenty Ogrodziński