INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Kazimierz Dahlen  

 
 
Biogram został opublikowany w 1938 r. w IV tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Dahlen Kazimierz (1802–1872), podpułkownik, uczestnik powstań w l. 1831 i 1863. Ur. we wsi Pryga, w pow. kalwaryjskim, woj. augustowskiego, pochodził z rodziny o tradycjach rycerskich: stryjowie Karol i Andrzej polegli pod Somosierrą, stryj Józef walczył w Legionach Dąbrowskiego i w wojsku francuskim. Ojciec służył w pruskich huzarach, po czym ożenił się z Wiktorią Konarską, osiadł na roli i wydzierżawił w woj. augustowskim wsie Zebrzyszki i Prygę. Nauki pobierał D. w liceum w Sejnach w l. 1812–19; po ukończeniu 5 klas zaciągnął się w r. 1820 do 2. pułku ułanów, gdzie w r. 1822 otrzymał stopień podoficerski. W r. 1827 wstąpił do szkoły podchorążych, którą ukończył w przeddzień wybuchu powstania. Kampanię r. 1831 odbywał początkowo w 2. pułku ułanów; po bitwie pod Grochowem otrzymał krzyż virtuti militari, a po potyczce pod Jędrzejowem stopień podporucznika, po czym wraz z oddziałem gen. Chłapowskiego został wysłany jako instruktor na Litwę. Jako d-ca 2. szwadronu (w stopniu porucznika) w 11. pułku ułanów wziął udział w działaniach wojennych na Litwie, najpierw pod d-twem gen. Chłapowskiego, potem gen. Rolanda, z którym przekroczył granicę Prus. Na emigracji w Paryżu, gdzie w r. 1835 ożenił się z Francuzką Eugenią Prévotel, poświęcił się pracy zarobkowej, m. i. przez pewien czas przy kolejach francuskich. W wypadkach poznańskich r. 1848 nie zdołał wziąć udziału, gdyż przybył do W-kiego Księstwa za późno. Po 19. miesięcznym pobycie w Dreźnie i w Poznańskim powrócił w r. 1850 za amnestią do Królestwa, gdzie osiadł na dwóch wydzierżawionych w woj. augustowskim k. Szczuczyna folwarkach: Mazewie i Kraszewie. W r. 1859 objął posadę konduktora budowy kolei w Grodnie, skąd niebawem przeniesiony został do Czyżewa w woj. płockim.

Na wieść o powstaniu udał się w kwietniu na Litwę z nominacją Rządu Narodowego na majora jazdy, którą Wydział Litewski zmienił na mandat naczelnika wojskowego pow. trockiego. Objąwszy dowództwo oddziału liczącego kilkuset ludzi, zebranego przez Wilczyńskiego w lasach gienejciskich k. Hanuszyszek, szybko zaprowadził w nim żołnierski ład i porządek. Wskutek nieporozumień i sporów o d-two oddziału z Lubiczem (D. miał ogólne d-two nad wszystkimi oddziałami powiatu, Lubicz zaś został mianowany dowódcą oddziału), pogłębionych pewną szorstkością w obejściu i odmiennością poglądów na służbę wojskową, wyniesioną przez D. z regularnej armii, przeniósł się D. niebawem w Augustowskie, gdzie w maju otrzymał od naczelnika wojskowego województwa, Andruszkiewicza, polecenie formowania kawalerii. Na czele konnej partyjki stoczył cały szereg potyczek: 14 VI pod Zawełtyszkami, 23 VI pod Jęczykami, w pobliżu Simna, parafii, w której się urodził, 25 VII pod Balwierzyszkami, gdzie po spotkaniu z oddziałami Sędka, F. Kołyszki i Lubicza przeszkodzono Moskalom w przeprawie przez Niemen. Po wzięciu udziału w przeglądzie wojsk przez Andruszkiewicza pod Serejami oddział D-a dalej krążył po południowej i środkowej części województwa, potykając się z nieprzyjacielem 20 VIII pod Dumbelami, a 25 VIII pod Łoździejami. Po niespodziewanym napadzie Moskali pod Krasnopolem k. Sejn 26 VIII, w którym powstańcy ponieśli pewne straty, udał się D. (8 IX) jako podpułkownik jazdy z rozkazu Rządu Narodowego w Krakowskie, gdzie 1 XII został uwięziony przez Austriaków. Jako naturalizowany we Francji, został po pół roku uwolniony, po czym w czerwcu drogą na Paryż przybył do Szwajcarii, skąd po 8-miesięcznym pobycie 26 IV przeniósł się do Paryża. Po oblężeniu Paryża, pozbawiony środków do życia, wrócił jeszcze raz do kraju, udając się do przyjaciół do Koźmina w Poznańskie. Pracowity i ambitny, do ostatniej chwili poszukiwał zajęcia, nie chcąc nikomu być ciężarem. Zmarł 14 III 1872. Uroczysty pogrzeb stał się manifestacją polskości w Koźminie.

 

»Niepodległość« 1867, nr 31; nekrologi: »Czas« 1872, nr 74; »Kurier Poznański« 1872, nr 68; Giller, Historia powstania narodu pol., Paryż 1868, II 338; Maliszewski E., Słownik biogr. uczestników powst. stycz., B. Rappersw. rkp. 1876; drobne szczegóły pobytu na emigracji, rkp. 216, 218, 2019/V.

Władysława Około-Kułakowa

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Tytus Chałubiński

1820-12-29 - 1889-11-04
lekarz
 

Piotr Michałowski h. Jasieńczyk

1800-07-02 - 1855-06-09
malarz
 

Marcin Zaleski

1796 - 1877-09-16
malarz
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Aleksander Michalski

1855 - 1904-12-03
geolog
 

Roman Damian Sanguszko

1832-10-17 - 1917-11-01
kolekcjoner
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.