Suchodolski Kazimierz Hugo (1871–1948), lekarz ginekolog, położnik.
Ur. 1 IV w Grodnie, był synem Walentego (1828–1875), lekarza, akuszera urzędu lekarskiego guberni grodzieńskiej, i Zofii z Putwińskich.
Po ukończeniu gimnazjum w Grodnie S. od r. 1890 studiował medycynę na Uniw. Warsz. W r. 1892 został stąd relegowany za działalność antypaństwową. Studia kontynuował na uniw. w Dorpacie (Jurjewie od r. 1893) i 31 XII 1897 uzyskał tam dyplom lekarza. Podjął następnie prywatną praktykę lekarską w Grodnie, a od r. 1901 w Sielcach koło Staszowa (gub. piotrkowska). W r. 1903 zamieszkał w Sosnowcu i został lekarzem fabrycznym w zakładach włókienniczych Schöna; ordynował w dzielnicy Środula, gdzie przyjmował również pacjentki z przygranicznych terenów niemieckich, w tym z Katowic. Brał udział w działalności społecznej lekarzy Zagłębia Dąbrowskiego, m.in. udzielał bezpłatnej pomocy lekarskiej w ramach Sosnowiecko-Sieleckiego Tow. Pomocy Ubogim Chrześcijanom. Dn. 9 II 1905 był jednym z czterech lekarzy, którzy udzielali pierwszej pomocy robotnikom po krwawym stłumieniu przez wojsko ich manifestacji w hucie «Katarzyna» (38 zabitych, stu kilkudziesięciu rannych). Uczestniczył w uporządkowaniu sanitarnym Sosnowca; po powołaniu w tym celu w r. 1905 Komitetu sanitarno-lekarskiego i podzieleniu miasta na dziesięć dzielnic nadzorował porządki sanitarne na terenie Środuli. Należał do Częstochowskiego Tow. Lekarskiego i był członkiem założycielem wyłonionego z niego w r. 1907 Tow. Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego.
Po wybuchu pierwszej wojny światowej i wkroczeniu armii niemieckiej do Sosnowca został S. członkiem Komitetu Zdrowia Publicznego w powstałym wtedy społecznym samorządzie miejskim. W r. 1916 wraz z Karolem Zahorskim założył na wzór placówek działających m.in. w Łodzi i Krakowie stowarzyszenie dla ratowania głodujących niemowląt «Kropla Mleka», niosące bezpłatną pomoc matkom karmiącym i dzieciom z biednych rodzin. «Kropla Mleka» działała do grudnia 1940 p.n. Stacja Opieki nad Matką i Dzieckiem; wyposażona była w oborę na 12 krów i kuchnię, w której wydawano mleko i mieszanki lecznicze oraz udzielano porad lekarskich. Jeszcze podczas wojny został S. ordynatorem oddz. chirurgiczno-ginekologicznego w Szpitalu Tow. Przemysłowo-Górniczego «Hrabia Renard» w Sielcu, dzielnicy Sosnowca; w l. 1928–33 był jego dyrektorem. Po przeniesieniu w r. 1933 oddziału do nowo wybudowanego Szpitala Centralnego Ubezpieczalni Społecznej w Sosnowcu był nadal ordynatorem oddz. ginekologicznego i został pierwszym dyrektorem tego szpitala.
W okresie międzywojennym S. należał do najbardziej aktywnych działaczy Tow. Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego; był dwukrotnie prezesem jego zarządu (1918 i 1930–5), a w różnych okresach także sekretarzem, bibliotekarzem, członkiem sądu koleżeńskiego i członkiem zarządu. Na zebraniach Towarzystwa przedstawił do r. 1932 ponad 40 przypadków chorobowych, preparatów operacyjnych oraz referatów dotyczących m.in. zdrowia publicznego. Z okazji 25-lecia Towarzystwa otrzymał w r. 1932 jego członkostwo honorowe. Należał też do Związku Lekarzy Państwa Polskiego; od 6 III 1923 był członkiem zarządu jego Obwodu Zagłębia Dąbrowskiego w Okręgu w Kielcach. Dn. 12 III t.r. został wybrany do Rady i Zarządu Izby Lekarskiej w Krakowie (w r. 1938 przeniósł się do Izby Lekarskiej Warszawsko-Białostockiej). Był też członkiem Krakowskiego Tow. Ginekologicznego. W r. 1938 przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Warszawie. Podczas powstania warszawskiego 1944 r. stracił materialny dorobek życia. Zmarł 21 VI 1948 w Warszawie, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kw. T, rząd 1).
W małżeństwie z Haliną (Heleną) z Sułowskich miał S. syna Bogdana (zob.).
Fot. w Mater. Red. PSB; – Demel M., Mogiły lekarskie na cmentarzach warszawskich, „Arch. Hist. Med.” R. 39: 1966 nr 4 s. 453; Leksykon regionalnej historii medycyny, „Pro Medico. Biul. Okręgowej Izby Lek. w Kat.” 1995 nr 6 s. 14; Materiały do księgi życiorysów ludzi kultury literackiej Zagłębia Dąbrowskiego, Red. A. W. Jarosz, Kat. 1994 III 120–1; Słown. lek. pol. XIX w., I (fot., dot. także ojca S-ego); Słown. pol. tow. nauk., II cz. 1; – Bednarski Z., Polacy na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Dorpacko-Jurjewskiego w latach 1889–1918 i Estońskiego Uniwersytetu Narodowego w latach 1919–1940, Olsztyn 2005 s. 178; Brożek K., Funkcja społeczna lekarzy Zagłębia Dąbrowskiego w latach 1901–1918, „Zaranie Śląskie” R. 42: 1979 z. 1 s. 75, 77, 84, 86; tenże, Lekarze w życiu społecznym Zagłębia Dąbrowskiego w latach 1918–1939, tamże R. 43: 1980 z. 3 s. 502, 508, 512; Kocot E., Historia Szpitala Miejskiego nr 2 w Sosnowcu 1932–1994, Sosnowiec 1994 s. 9, 188 (fot.); tenże, Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego. Wstęp do słownika biograficznego. Zarys działalności społecznej, Sosnowiec 1997 s. 98–9 (fot.); Kocot E., Wysocka D., Pamiętnik 80-letniej działalności Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego 1907–1987, Sosnowiec 1992 s. 14, 21–9, 31, 39, 66; Tokarczyk S., Dr Kazimierz Suchodolski, „Ekspres Zagłębiowski. Magazyn” 1993 nr 14 s. 26; tenże, Wspomnienie o „Kropli Mleka” (dr Kazimierz Suchodolski i Fundacja „Kropla Mleka”), tamże 1995 nr 2 s. 49 (fot.); Ziółkowski J., Sosnowiec. Drogi i czynniki rozwoju miasta przemysłowego, Kat. 1960 s. 294; – Pamiętnik XXV-letniej działalności i obchodu jubileuszowego Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego 1907–1932, Sosnowiec 1933 s. 2–3, 5, 14, 22–5, 30, 33–4, 52, 79–81; Pamiętnik 50-letniej działalności i obchodu jubileuszowego Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego w dniu 19 X 1957 roku, Red. K. Zahorski, Sosnowiec 1958 s. 12, 26, 40; Rocznik lekarski RP 1936, W. 1936; toż 1948, W. 1949; – Gł. B. Lek.: Zbiory specjalne, Zespół Izba Lek. Warsz.-Białostocka (teczka personalna S-ego, fot.); – List syna S-ego, Bogdana do autora z r. 1977 (arch. prywatne autora).
Krzysztof Brożek