INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Kazimierz Suski (de Rostwo-Suski, Suski de Rostwo)     

Kazimierz Suski (de Rostwo-Suski, Suski de Rostwo)  

 
 
Biogram został opublikowany w XLVI tomie Polskiego Słownika Biograficznego w latach 2009-2010.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Suski Kazimierz (de Rostwo-Suski, Suski de Rostwo), pseud. Rewera (1891–1974), pułkownik Wojska Polskiego i Armii Krajowej, jeździec, olimpijczyk.

Ur. 23 IX w Karpowcach koło Żytomierza, był synem Tadeusza (zm. 1894), dzierżawcy dóbr, i Marii z Przyborowskich. Po śmierci ojca jego opiekunem został stryj, Stanisław Suski.

S. uczył się w II Wyższej Szkole Realnej w Krakowie, gdzie w r. 1909 zdał maturę. T.r. rozpoczął studia na Wydz. Mechanicznym politechniki (Technische Hochschule) w Wiedniu, wkrótce jednak porzucił je i w r. 1910 podjął naukę w Akad. Roln. w czeskim mieście Tábor. Działał tam w środowisku polskich studentów, m.in. w «Zarzewiu». Latem 1914 uzyskał dyplom agronoma. Po wybuchu pierwszej wojny światowej został 1 VIII t.r. powołany do służby w armii austro-węgierskiej. Od 1 IX 1914 do 15 I 1915 był słuchaczem szkoły oficerów rezerwy we Frunbergu na Morawach, po czym w marcu 1915 został skierowany na front rosyjski jako dowódca plutonu w 13. pp. W trakcie ofensywy wojsk państw centralnych w Galicji wschodniej został ranny 9 VI t.r. i do września leczył się w Wiedniu; w listopadzie ponownie skierowano go na front. Dn. 1 I 1916 został mianowany podporucznikiem. Ponownie ranny 7 VIII t.r. przeszedł we wrześniu do kadry pułku. Od końca stycznia 1917 znów przebywał na froncie jako dowódca kompanii i oficer techniczny. W r. 1918 przeszedł do kadry pułku w Ołomuńcu i objął stanowisko dowódcy kompanii zapasowej; 1 V t.r. został mianowany porucznikiem.

Dn. 1 XI 1918 wstąpił S. do tworzonego pod zwierzchnictwem Rady Regencyjnej WP i objął funkcję zastępcy adiutanta zastępcy szefa Sztabu Generalnego. W poł. r. 1919 na własną prośbę został przeniesiony do korpusu oficerów kawalerii i przydzielony jako oficer techniczny do utworzonego we wrześniu t.r. 6. Pułku Ułanów Kaniowskich. Dn. 10 I 1920 skierowano go do organizacji szwadronu zapasowego 4. p. ułanów, a 20 V t.r. objął dowództwo kombinowanego szwadronu jazdy w Armii Rezerwowej gen. Kazimierza Sosnkowskiego. Dn. 1 VII został dowódcą szwadronu w 6. Pułku Ułanów Kaniowskich. Uczestniczył w walkach pułku z I Armią Konną S. Budionnego nad Ikwą (do 20 VII), pod Dubnem (22 VII) i Radziwiłłowem. Dn. 1 IX awansował S. do stopnia rotmistrza. We wrześniu wszedł z pułkiem w skład 1. Brygady Jazdy płk. Janusza Głuchowskiego i wraz z nią wziął udział 23 IX w bitwie pod Zasławiem. Po zakończeniu wojny polsko-sowieckiej pozostał w składzie 6. Pułku Ułanów Kaniowskich. W okresie 1 X 1921 – 1 VIII 1922 odbył kurs oficerów młodszych w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.

Na początku l. dwudziestych zaczął S. uprawiać jeździectwo sportowe i w r. 1922 został zakwalifikowany do jeździeckiej grupy olimpijskiej przy 1. Pułku Szwoleżerów w Warszawie, szkolonej przez mjr. Karola Rómmla. W r. 1924 startował w międzynarodowych konkursach hippicznych w Nicei i Lucernie. Był uczestnikiem letnich igrzysk olimpijskich w Paryżu (4 V – 27 VII t.r.); dosiadając konia «Lady», zajął w jeździe indywidualnej wszechstronnego konkursu konia wierzchowego dwudzieste czwarte miejsce na czterdziestu zawodników. W r. 1927 uczestniczył w Międzynarodowych Zawodach Hippicznych w Warszawie oraz ponownie w Nicei. Karierę sportową zakończył na początku l. trzydziestych.

Od 15 IX do 15 XII 1925 odbył S. kurs unifikacyjny doskonalący w Rembertowie. Był szefem referatu sportu konnego w MSWojsk. W czasie przewrotu majowego 1926 r. uczestniczył w walkach po stronie rządowej, m.in. 14 V t.r. ochraniał przemarsz prezydenta i rządu z Belwederu do Wilanowa; po zakończeniu walk został na krótko internowany. W Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu odbył w okresie 1 XI 1927 – 1 IX 1928 kurs instruktorów jazdy konnej; ukończył go z pierwszą lokatą i wynikiem celującym. Był następnie instruktorem jazdy konnej w Szkole Podoficerów Zawodowych Kawalerii w Jaworowie (27 XI 1928 – 21 IX 1930) i Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu (22 IX 1930 – 31 III 1931). Awansował w tym czasie do stopnia majora (ze starszeństwem z 1 I 1931). Otrzymawszy 1 IV 1931 przydział do 6. Pułku Strzelców Konnych w Żółkwi, był w nim do 13 III 1932 dowódcą szwadronu zapasowego, a następnie kwatermistrzem. Od maja 1936 służył krótko w Komisji Remontowej w Poznaniu. W listopadzie t.r. został pierwszym zastępcą dowódcy 21. Pułku Ułanów w Równem na Wołyniu, po czym w r. 1937 awansował do stopnia podpułkownika (ze starszeństwem z 19 III t.r.). Po odbyciu 1 IV – 30 VI 1939 kursu dowódców pułków w Rembertowie otrzymał 6 VIII t.r. nominację na dowódcę 21. Pułku Ułanów Nadwiślańskich, wchodzącego w skład Wołyńskiej Brygady Kawalerii. W dn. 18–19 VIII pułk S-ego wraz z całą Brygadą przetransportowano i rozlokowano na południowym skrzydle Armii «Łódź» w rejonie Brzeźnicy Nowej. Gdy 31 VIII Brygadę przesunięto w rejon Kłobucka (tuż nad granicę polsko-niemiecką), pułk zajął główne pozycje obronne pod wsią Mokra.

Po rozpoczęciu ataku niemieckiego 1 IX 1939 pułk S-ego powstrzymywał w ciężkich walkach niemiecką 4. Dyw. Pancerną. Wycofawszy się spod Mokrej, walczył 2 IX t.r. pod miejscowością Ostrowy. Pozostając od 5 IX w odwodzie Grupy Operacyjnej «Piotrków», S. uczestniczył z pułkiem w odwrocie Armii «Łódź», walcząc m.in. 8 IX pod Cyrusową Wolą, a 13 IX biorąc udział w natarciu Grupy Operacyjnej kawalerii gen. Władysława Andersa na Mińsk Maz. Tego dnia (13 IX) dowódca Armii «Łódź» gen. Juliusz Rómmel odznaczył go Orderem Virtuti Militari V kl. Dn. 14 IX pod Wólką Mlądzką został S. ciężko ranny; ewakuowany do szpitala w Warszawie, zbiegł stamtąd już w czasie okupacji niemieckiej w listopadzie 1939. Zamieszkał w Aninie, gdzie z ramienia Rady Głównej Opiekuńczej zatrudnił się jako kierownik miejscowego domu dziecka.

Już w listopadzie 1939 pod pseud. Rewera podjął S. działalność konspiracyjną w strukturach Służby Zwycięstwu Polski/ZWZ/AK. W marcu 1940 pod przybranym nazwiskiem został aresztowany przez Gestapo i uwięziony w Warszawie na Pawiaku; nierozpoznany w trakcie przesłuchań, po kilku tygodniach został zwolniony. W kwietniu 1943 objął stanowisko terenowego inspektora Podokręgu Wschodniego Obszaru Warszawskiego AK (krypt. Białowieża); podlegały mu obwody Mińsk Maz., Radzymin i Garwolin. Po reorganizacji Podokręgu wiosną 1944 objął obwody Ostrów Maz., Węgrów i Radzymin. W AK uzyskał stopień pułkownika. W ramach planu powstania powszechnego i odtwarzania sił zbrojnych na terenie Obszaru, był przewidziany na dowódcę 8. DP AK. Dn. 27 VII t.r. przebywał w obwodzie Radzymin; w czasie Akcji «Burza» 30 VII dowodził zgrupowaniem oddziałów AK, które opanowały Tłuszcz, a następnie jego rejon w promieniu ok. 15 km. Kierował obroną Tłuszcza przed Niemcami, ale 3 VIII nakazał go opuścić, udać się w stronę kompleksów leśnych przy szosie Wyszków–Łochów i rozpocząć działania partyzanckie. Z terenów tych, zajętych przez Armię Czerwoną, wysyłał meldunki do Komendy Głównej AK i do Naczelnego Wodza w Londynie. W listopadzie został aresztowany przez kpt. Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (UBP) Józefa Światłę; był więziony i przesłuchiwany przez NKWD w Otwocku. Ze względu na symptomy choroby zakaźnej został umieszczony w szpitalu, z którego przy pomocy personelu zbiegł. Pod koniec marca 1945 odnalazł rodzinę pod Hrubieszowem. Nadal się ukrywał – w Radomsku, potem w Krakowie.

Po ogłoszeniu 2 VIII 1945 amnestii S. zgłosił się 29 IX t.r. w Krakowie w Komisji Likwidacyjnej b. AK (zweryfikowano mu wówczas stopień pułkownika), a następnie ujawnił się wobec UBP. Przeniesiony do rezerwy przez Rejonową Komendę Uzupełnień WP, był w l. 1945–6 zatrudniony w firmie opałowej i materiałów budowlanych w Krakowie. W l. 1946–7 zagospodarowywał majątki poniemieckie, pracując w Zarządzie Okręgowym Państw. Nieruchomości Ziemskich jako dyrektor okręgu w Giżycku. Potem wrócił do Krakowa, gdzie pracował jako urzędnik w Centrali Zbytu Węgla (do r. 1950), a następnie był zatrudniony na Akad. Górn.-Hutniczej. W l. czterdziestych był inwigilowany i szykanowany przez UBP. Po kilkuletnich staraniach otrzymał w l. sześćdziesiątych pracę trenera w Krakowskim Klubie Jazdy Konnej; był też działaczem w Polskim Związku Jeździeckim. W r. 1962 przeszedł na emeryturę. Uzyskany w AK awans do stopnia pułkownika zatwierdziło MON w r. 1966; za Order Virtuti Militari przyznano mu 1 VII 1967 dodatek do renty. Zmarł 9 III 1974 w Krakowie, został pochowany w kwaterze wojskowej na cmentarzu Rakowickim. Był także odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) i Złotym Krzyżem Zasługi.

W małżeństwie zawartym 29 VI 1929 z Heleną Dąbrowską miał S. syna Leszka (1930–2007), harcerza Szarych Szeregów, żołnierza powstania warszawskiego 1944 r., po wojnie chemika, profesora Akad. Górn.-Hutniczej i Inst. Chemii Fizycznej PAN w Krakowie, szermierza, uczestnika igrzysk olimpijskich w Helsinkach w r. 1952, oraz córkę Ewę (ur. 1936).

 

Tuszyński B., Polscy olimpijczycy XX wieku (1924–2002), Wr. 2004 II 129–30 (błędna data ur.); Tuszyński B., Kurzyński H., Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2006, W. [b.r.w.] s. 244 (błędna data ur.); Wryk R., Sport olimpijski w Polsce 1919–1939. Biogramy olimpijczyków, P. 2006 (jako Rostwo-Suski); – Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej, W. 1969; Gozdawa-Gołębiowski J., Obszar Warszawski Armii Krajowej, L. 1992 (fot.); Hlawaty A., Dzieje 6. Pułku Ułanów Kaniowskich, Londyn 1973 s. 61, 68, 77, 79 (jako de Rostwo-Suski); Izydor M., Bój pod Mokrą, „Wojsk. Przegl. Hist.” 1979 nr 3; Mitkiewicz L., Kawaleria Samodzielna Rzeczypospolitej Polskiej w wojnie 1939 roku, Londyn 1964; Niemiec R., Z planszy do instytutu, „Tempo” 1992 nr 191 s. 7; Paluch M., Działania bojowe Wołyńskiej Brygady Kawalerii w pierwszej fazie kampanii wrześniowej 1939 roku, Tor. 2006; Polakiewicz S., Igrzyska VIII-mej Olimpiady Paryż 1924 oraz dzieje olimpizmu w zarysie, Lw. 1926 s. 368–9, 372–4; Porwit M., Komentarze do historii polskich działań obronnych 1939 roku, W. 1969–78 I–III; Pruski W., Dzieje konkursów hippicznych w Polsce, W. 1981 s. 53, 70, 73–5, 91–2; Rómmel J., Za honor i ojczyznę, W. 1958; Słoniewski M., Suski Kazimierz (1891–1974), „Wych. Fizyczne i Sport” 1986 nr 2 s. 109–10; Wilczkowski A., Anatomia boju: Wołyńska Brygada Kawalerii pod Mokrą 1–2 września 1939, Ł. 1992; Wróblewski J., Armia «Łódź» 1939, W. 1975; Zawilski J., Bitwy polskiego września, W. 1972 (fot.); – AK w dokumentach, III, VI; Rocznik oficerski, W. 1923, 1924, 1928, 1932; Rybka R., Stepan K., Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kr. 2003 (jako Suski de Rostwo); ciż, Rocznik oficerski 1939, Kr. 2006 (jako Suski de Rostwo); – „Dzien. Pol.” 1974 nr 61 (nekrolog, jako Rostwo-Suski); – CAW: Akta personalne S-ego, sygn. 2537, 2572, 2573, 2275/5/53; – Mater. Red. PSB: Rostwo-Suski L., Kazimierz de Rostwo-Suski (mszp.).

Ryszard Wryk

 
 

Chmura tagów

TAGI

Za pomocą tagów oznaczamy powiązania tematyczne postaci. Pozwalają one eksplorować serwis wg wybranych przez redakcję najważniejszych tematów dla danej postaci.

Służba Zwycięstwu Polski, Związek Walki Zbrojnej, wojna z bolszewikami 1919-1920, kampania wrześniowa 1939, dzieci - 2, w tym syn (osób zm. 1951-2000), praca urzędnicza, utrata wczesna ojca, Armia Krajowa, akcja "Burza", areszt Urzędu Bezpieczeństwa, Krzyż Walecznych x2, dowodzenie pułkiem ułanów, areszt NKWD, działalność konspiracyjna w czasie II wojny światowej, ukrywanie się przed komunistami, więzienie na Pawiaku, służba w wojsku austro-węgierskim (zm. od 1951), walki z Armią Konną Budionnego, Wyższa Szkoła Realna w Krakowie, ucieczka ze szpitala więziennego, politechnika w Wiedniu, Armia "Łódź", rana w boju (wielokrotnie), dyplom agronoma, olimpiada w Paryżu 1924, Szkoła Podoficerów Zawodowych Kawalerii w Jaworowie, obrona legalnych władz 1926, Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, syn - olimpijczyk, Złoty Krzyż Zasługi, Akademia Rolnicza w Taborze, szykany komunistyczne, areszt niemiecki (Gestapo), front rosyjski I Wojny Światowej, dowodzenie kompanią piechoty, Państwowe Nieruchomości Ziemskie, syn - powstaniec warszawski, ojciec - dzierżawca ziemski, praca trenera jeździeckiego, praca instruktora jeździectwa, Krakowski Klub Jazdy Konnej, kariera wojskowa XX w., przejście do powstającego Wojska Polskiego, syn - chemik, kampania karpacka 1915, okres wojen światowych, dowodzenie plutonem piechoty, Wydział Mechaniczny Politechniki, Order Virtuti MIlitari (II RP, V kl.), kurs w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, sport - jeździectwo, kurs instruktorów jazdy konnej, Polski Związek Jeździecki, sporty jeździeckie, kawaleria Wojska Polskiego
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Chmura tagów

 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Zofia Szleyen (z domu Szenwic)

1904-12-25 - 1994-10-30
tłumaczka
 

Julian Fałat

1853-07-30 - 1929-07-09
malarz
 

Edward Wittig

1879-09-22 - 1941-03-03
rzeźbiarz
 

Józef Maciej Wodyński

1884-02-24 - 1947-02-02
malarz
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Kasper Słomiński

1869-01-05 - 1929-02-13
ksiądz
 
 

Walery Cyryl Amrogowicz

1863-04-08 - 1931-08-26
kolekcjoner
 

Józef Śliwa

1922-01-06 - 1977-01-13
inżynier budownictwa
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.