Piwnicki Konstanty Kazimierz (używał czasem wyłącznie imienia Kazimierz) h. Lubicz (2. poł. XVII w.), poseł na sejmy, podwojewodzi chełmiński. Pochodził ze średnio zamożnej rodziny szlacheckiej, osiadłej w Prusach Królewskich w Piwnicach, których nabywca (ok. r. 1530) Jan Dobrski z Dobrego w ziemi dobrzyńskiej dał początek Piwnickim. P. odziedziczył wieś Piwnice pod Toruniem. W r. 1667, jako towarzysz roty husarskiej chorążego kor. Andrzeja Potockiego, brał udział w kampanii Jana Sobieskiego przeciw Kozakom Doroszenki. Po zawarciu ugody podhajeckiej, dn. 19 XI t. r. został, wraz z podczaszym sieradzkim Andrzejem Modrzewskim (Modrzejowskim), z obozu pod Wyszogródkiem (na Wołyniu) wysłany w poselstwie od Sobieskiego do Doroszenki. Działalność polityczną rozpoczął od udziału w sejmiku generalnym w Grudziądzu 3 VIII 1668. Wybrano go wówczas na posła z województwa chełmińskiego na sejm abdykacyjny oraz na sędziego kapturowego. Uchwalono również wypłacenie mu 1000 zł jako odszkodowanie za spustoszenie Piwnic w czasie wojen szwedzkich przez oddziały polskie. W okresie bezkrólewia był marszałkiem sądu kapturowego województwa chełmińskiego. Z sejmiku generalnego grudziądzkiego (11 II 1669) posłował na sejm elekcyjny i oddał głos na Michała Korybuta Wiśniowieckiego z zastrzeżeniem, by nowy król szanował przywileje Prus Królewskich. Był posłem z województwa chełmińskiego na sejm 1670 r., a 26 I 1671 na sejmiku generalnym w Grudziądzu wszedł w skład specjalnej deputacji senatorów i szlachty pruskiej, która miała w Warszawie omówić z królem sprawy dotyczące Prus Królewskich. W r. 1674 znowu posłował na sejm elekcyjny, na którym głosował na Jana Sobieskiego. Był też posłem na sejmy w l. 1677, 1681, 1685 i 1690. Za panowania Jana III zaczął P. awansować na urzędy w swym województwie. W r. 1680 występuje jako pisarz grodzki chełmiński (kowalewski), a w r. 1688 (lub 1689) jako zaufany człowiek nowego woj. chełmińskiego Jana Kosa został mianowany podwojewodzim chełmińskim. Cieszył się popularnością wśród szlachty pruskiej, która na sejmiku generalnym 30 VI 1687 poleciła wypłacić mu ze skarbu prowincji 15 000 zł, które należały mu się w spadku po poborcy podatkowym Janie Teszmerze, a którą to sumę zagarnięto już na skarb pruski (kwoty tej jednak jeszcze w r. 1700 nie otrzymali spadkobiercy P-ego). Na generalnym sejmiku malborskim 16 XII 1689 wszedł P. w skład deputacji mającej przeprowadzić lustrację grodu skarszewskiego i zająć się naprawą zamku w Skarszewach. W r. 1690 sejmik generalny poparł jego zabiegi o zwolnienie trzymanej przez niego królewszczyzny (tenuty) Cholewice w woj. chełmińskim od opłacania kwarty. Zmarł przed 7 VI 1691.

W małżeństwie z Zofią z Lubodzieskich miał P. synów: Jana Franciszka (zob.) i Kazimierza (zob.), a przypuszczalnie także Antoniego, stolnika inowrocławskiego, oraz Ignacego, miecznika dobrzyńskiego, i córkę Mariannę, zamężną 1. v. za Janem Zembrzuskim, a 2. v. za Stanisławem Mostowskim, sędzią ziemskim zawkrzańskim.

Elektorowie; Elektorów poczet; – Bär M., Der Adel… in Polnisch-Preussen, Leipzig 1911; – Pamiętniki historyczne, Wyd. L. Hubert, W. 1861 II; Pisma do wieku Jana Sobieskiego, I; – WAP w Tor.: Katalog II, VII 33 s. 1542, 1617, 1627, 2214, 2453, VII 35 s. 85, 397, 550, 595, 638, 681, Akta m. Kowalewa, 7 (XV 34) k. 31, 45; – Informacje Jerzego Wiśniewskiego.

Jerzy Dygdała