Koryga (w. XIX), lokalny przywódca chłopski z r. 1846. Pochodził, wg jednych świadectw, ze wsi Turza, wg innych – z miasteczka Ciężkowice w obwodzie sądeckim. Koleje życia nieznane. Ok. 20 II 1846 r. stanął na czele oddziału chłopskiego, który w ciągu kilku dni rozgromił szereg dworów pomiędzy Bogoniowicami a Grybowem; głośne było zwłaszcza złupienie przezeń zamku w Bobowej. «Czerniawa» K-i nie dopuszczała się mordów, ale niszczyła dobytek szlachecki; wysłannicy K-i wzywali wsie okoliczne do rozprawienia się z panami. Raporty władz austriackich i późniejsze relacje ziemiańskie zgodnie określają go jako «rabusia», «zbójcę», słowem kryminalistę. Starosta w Nowym Sączu przypisywał mu też powiązania ze spiskiem «komunistycznym». Gdy fala ruchu chłopskiego zaczęła opadać, K. chciał podobno cofnąć się ku Węgrom, lecz zrezygnował z zamiaru «dla wielkich śniegów». Wicegubernator Lażański wyznaczył nagrodę za schwytanie go. Dn. 7 III oddział K-i został rozproszony przez wojsko austriackie. K. nie został ujęty i dalsze jego losy nie są znane. «Demokrata Polski» – jeszcze 18 IV czynił K-ę dowódcą oddziału w Bocheńskiem, zaś żona Jakuba Szeli w podaniu z 29 XII 1846 r. uniewinniała męża ze współpracy z innymi bandami (mając na myśli m. in. K-ę), które «działały zbrodniczo na własną rękę».

Kieniewicz S., Ruch chłopski w Galicji w 1846 r., Wr. 1951; Sala M., Geschichte des polnischen Aufstandes vom Jahre 1846 in Galizien, Wiedeń 1867 s. 209; Wycech C., Jakub Szela, W. 1956 s. 67; Żychowski M., Rok 1846 w Rzeczypospolitej Krakowskiej i Galicji, W. 1956; – Antoniewicz K., Wspomnienia misyjne z r. 1846, P. 1849 s. 7; Dembiński S., Rok 1846, kronika dworów szlacheckich, Jasło 1896 s. 220, 296, 327, 361, 394; Sieradzki J., Rok 1846, materiały źródłowe, W. 1958; – Arch. Państw w Kr.: Teki Barwińskiego.

Stefan Kieniewicz