Suchodolski Maciej h. Janina (zm. 1749), miecznik łukowski, chorąży lubelski, kasztelan lubelski.
Przynajmniej od poł. r. 1714 był S. wiceregentem grodzkim lubelskim. W czerwcu t.r. został delegowany od sejmiku lubelskiego do wołyńskiego, zapewne w związku z wystąpieniami szlachty małopolskiej przeciw wojskom saskim. W r. 1724 pełnił funkcję pisarza grodzkiego lubelskiego. Dn. 15 III t.r. król August II wyznaczył go na komisarza do wyjaśnienia spornych praw do gruntu i dworu po zmarłych Boyssonach, mieszczanach lubelskich. Dn. 23 VIII 1725 został S. miecznikiem łukowskim. Na sejm 1729 r. posłował z woj. lubelskiego. Na sejmiku relacyjnym w Lublinie (22 I 1731) otrzymał 4 tys. zł za funkcję poselską. T.r. szlachta lubelska obrała go deputatem na tryb. skarbowy radomski. Dn. 13 IV 1732 woj. mazowiecki Stanisław Poniatowski, obejmując star. lubelskie, mianował go podstarościm grodzkim lubelskim.
W okresie bezkrólewia po śmierci Augusta II, na sejmiku przedkonwokacyjnym 18–23 III 1733, został S. sędzią kapturowym. Na sejmiku w Lublinie 14–16 VII t.r. wybrano go na posła na sejm elekcyjny; posłował też od szlachty lubelskiej do S. Poniatowskiego. Na elekcji t.r. stanął po stronie Stanisława Leszczyńskiego. Dn. 18 XII został konsyliarzem popierającej Leszczyńskiego konfederacji ziemi łukowskiej i złożył przysięgę zawartą w uchwale konfederackiej (brak jest jednak jego podpisu pod tym aktem). Prawdopodobnie od r. 1734 był związany S. z obozem saskim, co przyniosło mu wkrótce wymierne korzyści. Przez sejmik lubelski został wysłany do Augusta III z poselstwem uznającym go za legalnego władcę; na początku lutego 1735 posłowie mieli audiencję u króla. Następnie 7 II t.r. na sejmiku nadzwycz. został konsyliarzem i posłem lubelskim na Radę Walną proaugustowskiej konfederacji warszawskiej. Dn. 8 II uzyskał urząd chorążego lubelskiego. Wybrany z woj. lubelskiego na sejm nadzwycz. pacyfikacyjny t.r., od początku obrad domagał się ewakuacji wojsk obcych, gdyż zobowiązany był do tego instrukcją sejmiku. Zabiegał o wybór marszałka sejmu i żądał odłożenia innych spraw do tego czasu. Pod koniec sejmu, gdy ciągle nie wybrano marszałka, ganił obradujących, że «solwujemy [odkładamy] sesje ode dnia do dnia, ale nie salwujemy Rzeczpospolitej».
Dn. 13 IV 1738 jako chorąży lubelski witał S. przed miastem marszałka Tryb. Kor. T.r. wybrany został na deputata na ten Trybunał. W lutym 1739 kierował pracą sądu grodzkiego. Dn. 19 III t.r. został mianowany kasztelanem lubelskim i tego dnia w Warszawie złożył przysięgę na kasztelanię. W l. czterdziestych XVIII w. koncentrował działalność głównie na sejmiku lubelskim i Tryb. Kor.; z racji swego urzędu pełnił funkcje reprezentacyjne. Zaangażował się po stronie dworu w działania zmierzające do niedopuszczenia do utworzenia przez opozycję antydworskich konfederacji. W tym celu pojechał na sejmik chełmski, na którym 14 IV 1741 uchwalono manifest przeciw konfederacjom. Dn. 29 VII 1744 przewodniczył obradom zwołanego za jego uniwersałem sejmiku elekcyjnego sędziego ziemskiego lubelskiego. Był na sejmie 1746 r. i 20 X przedstawił projekt, by powołać do wojska co pięćdziesiątego chłopa, utrzymywanego przez pozostałych 49; poza tym upominał się, by pilnowano praw Rzpltej do Kurlandii, oraz by zapobiegano zdzierstwu i nadużyciom w wymiarze sprawiedliwości. W lutym 1748 w nadziei na osiągnięcie wyższych cen, opowiadał się za indywidualnymi kontraktami na dostawy dla wojsk rosyjskich przechodzących przez Polskę do Niemiec. Na sejmiku gospodarskim 11 IX t.r., który został zerwany, podpisał z urzędnikami ziemskimi i grodzkimi wybór dystrybutora soli suchedniowej. Pod koniec życia S. pisał się «z Suchodół, na Dorohusku, Wojcieszkowie». Zmarł 15 III 1749, został pochowany 19 VI w kościele Reformatów w Lublinie.
S. był dwukrotnie żonaty. Pierwsza żona, Otylia z Gołuchowskich, wniosła mu Dorohusk. Zmarła w r. 1740, została pochowana w kościele Reformatów w Lublinie. Po raz drugi ożenił się S. w r. 1745, z Ewą z Szaniawskich, wdową po Adamie Liniewskim, star. zwinogrodzkim. S. pozostawił syna z pierwszego małżeństwa, Michała Maurycego, podczaszego krasnostawskiego (1744), chełmskiego (1765), chorążego krasnostawskiego (1770) i chełmskiego (1775–87).
Elektorowie; Kossakowski, Monografie, III; Urzędnicy, III/2, IV/4; – Panek A., Sejmik lubelski za Sasów (1697–1763), Opole 2000 (mszp. pracy doktorskiej na Uniw. Opolskim); Zielińska Z., Walka „Familii” o reformę Rzeczypospolitej 1743–1752, W. 1983; – Diariusze sejmowe z XVIII w., II; [Mężyński M.], Tarczy obrona przeciwko śmiertelnym postrzałom…, L. 1750; Miedziński F., Mowa na pogrzebie […] Macieja na Suchodołach Suchodolskiego… [b.m.r.w.]; – „Gaz. Pol.” 1735 nr 30, 50, 58, 63; „Kur. Pol.” 1731 nr 74, 1732 nr 121 s. 116–17, nr 125 s. 132, 1738 nr 66, 89, 91, 116, 131, 155, 171, 173, 179, 190, 1741 nr 222, 228, 254, 1742 nr 275, 279, 1747 nr 563, 1749 nr 647; – AGAD: Arch. Skarbu Kor., Dz. VI ks. 12 s. 304, ks. 20 k. 4, s. 292; AP w L.: RMO 258 Lub. k. 32–2v, 33; B. Czart.: rkp. 451 s. 67, rkp. 1131 s. 21, rkp. 1132 s. 342, Muz. Narod. Kr., rkp. 51 s. 620, 636, 662–3, 780–1, 846a; B. Jag.: rkp. 6295 s. 60–1; B. Nauk. PAU i PAN w Kr.: rkp. 8325 k. 181v, 186–6v, rkp. 8326 k. 140, 146, 157, 168, 172v, 177, 183, 197–8v, 199, 201.
Henryk Palkij