Czetwertyńska-Świętopełk Maria (1853–1931), córka Seweryna hr. Uruskiego, ekonomisty i heraldyka, i Hermancji z Tyzenhauzów, żona ks. Włodzimierza Światopelk-Czetwertyńskiego, blisko 60 lat życia spędziła w Milanowie na Podlasiu w czasie narodowego i religijnego prześladowania przez rząd rosyjski. Dom jej wówczas stał się ostoją prześladowanych, przeważnie unitów, nad którymi roztoczyła opiekę. Brała żywy udział w ułatwianiu unitom przechodzenia granicy i zawierania tzw. »ślubów krakowskich«, oraz sprowadzaniu jezuitów, którzy w przebraniu udzielali prześladowanej ludności posług religijnych. Z tego powodu »księżna milanowska« była stale wymieniana w raportach urzędowych »jako nieprzejednana i zawzięta przeciwniczka prawosławia«. Odznaczała się wielką umiejętnością gospodarowania, roztropnością w zarządzaniu swoimi majątkami, którymi osobiście kierowała. Ofiarna na cele społeczne i religijne, po ukazie tolerancyjnym przyczyniła się do odbudowy wszystkich zamkniętych przez rząd rosyjski kościołów w swojej okolicy. W Warszawie była przewodniczącą Towarzystwa Opieki św. Józefa, któremu ofiarowała plac pod budowę własnego gmachu. Była pierwszą i długoletnią przewodniczącą Związku Katolickiego Polek, który również hojnie wspierała. Zmarła 18 IV 1931.

Red.