Konopnicki Maurycy h. Jastrzębiec (2. poł. XVIII w.), rotmistrz konfederacji barskiej. Syn Aleksandra, podczaszego żytomierskiego (zm. przed 1768), i Joanny Iwańskiej, używał przydomka Boleszczyc. Ożeniony z Konstancją Kietlicz Rayską, otrzymał w r. 1765 jako wiano żony Perzowice w Siewierskiem. Był jednym z organizatorów konfederacji krakowskiej i 21 VI 1768 r. podpisał akt jej zawiązania pod marszałkiem Michałem Czarnockim. W lipcu i sierpniu jako rotmistrz brał udział na czele nowo zaciężnej chorągwi w obronie Krakowa. Po kapitulacji miasta (17 VIII) znaczną część ludzi jego oddziału popędzono na Sybir, a sam K. za poręczeniem kogoś z regalistów, po złożeniu recesu, został zwolniony i powrócił na gospodarstwo. Ok. 15 III 1769 r. aresztowany w domu przez Rosjan, osadzony został w Krakowie. Po zwolnieniu zaciągnął się w stopniu rotmistrza do oddziałów konfederacji wielkopolskiej. Dn. 2 II 1770 r., w czasie przygotowań do wyprawy na stolicę, K. otrzymał od marszałka Ignacego Malczewskiego ordynans ścigania dezerterów, zbierania tułających się oddziałów i egzekwowania zaległych podatków z obu województw wielkopolskich. Wśród tych czynności popadł w konflikt z płkiem Antonim Morawskim, który usiłował pochwycić K-ego. W połowie kwietnia K. zabiegał z ramienia marszałka Malczewskiego o pomoc konfederacji wieluńskiej i sieradzkiej w celu wspólnego uwolnienia Poznania. Nie uznając władzy nowego (od 15 III) regimentarza Antoniego Sieroszewskiego, został przez niego w pierwszej połowie czerwca osadzony w areszcie. Wypuszczony za wstawiennictwem Stanisława Morzkowskiego, marszałka wieluńskiego, przydzielony był (w czerwcu) ze swą chorągwią, wydzieloną z konfederacji wielkopolskiej, pod bezpośrednie rozkazy Józefa Zaremby, komendanta prowincji wielkopolskiej.
Odbywając z polecenia Zaremby rekonesans w pow. lelowskim, został 29 VII w Zędku w księstwie siewierskim zaskoczony przez Prusaków, którzy zrabowali mu konie, broń i sprzęt wojskowy. W październiku, w czasie wspólnej wyprawy K. Pułaskiego i J. Zaremby na Poznań K. utrzymywał łączność między obu komendantami. W grudniu, podczas konfliktu Zaremby z Malczewskim, opowiedział się po stronie tego ostatniego. Po kapitulacji Malczewskiego pod Bukiem, w styczniu 1771 r., Zaremba odebrał K-emu dowództwo nad chorągwią oraz przetrzymał go czas jakiś w areszcie. Dopiero na ponowną w końcu czerwca interwencję S. Morzkowskiego otrzymał z powrotem swój oddział. Wciąż jednak przechowując urazę do Zaremby, porzucił w końcu 1771 r. jego partię i przeszedł pod rozkazy K. Pułaskiego. Zimą r. 1771/2 zajęty był gromadzeniem dla twierdzy jasnogórskiej żywności, ściąganej z terenów woj. krakowskiego, sieradzkiego i kaliskiego. Zaremba, uważając działalność oddziałów Pułaskiego na obszarach sobie podległych za nielegalną, kazał pochwycić K-ego, chcąc przymusić go do przedłożenia kalkulacji z prowadzonych egzekucji. Czujny wobec swoich K. dał się natomiast 6 III zaskoczyć w Suchcicach płkowi Łopuchinowi. Z Piotrkowa odesłano go w połowie tego miesiąca do Łowicza. Stąd do Warszawy i niewątpliwie dalej na Syberię. Na tym urywają się wiadomości o losach życia K-ego.
Boniecki; – Pułaski K., Z życia księżnej Kurońskiej, W. 1890 s. 192; Zawadzki M., Materiały historyczno-genealogiczne, Kr. 1926 II 246; – Materiały do konfederacji barskiej r. 1767–1768, Zebr. S. Morawski, Lw. 1854; Mączeński W., Dziennik zdarzeń w mieście Krakowie w czasie konfederacji barskiej, Wyd. W. Konopczyński, Kr. 1911; – AGAD: Inscr. grodz. wieluńskie nr 125 k. 283–4, nr 126 k. 36–7, Zbiory Branickich z Suchej 64–81 k. 72; Arch. Państw. w Ł.: Zbiory Bartoszewiczów rkp. 300 s. 7; Arch. Państw. w P.: Akta grodz. pozn. nr 562 r. 1770 k. 9v., 11, Akta grodz. kościańskie nr 204 r. 1771 k. 346; B. Kórn.: Arch. Zaremby (stare sygn.) I 29, I 52, I 70, II 101, II 133 (korespondencja K-ego), II 166, II 181, III 192, IV 301, (nowe sygn.) 2116, 2122; Zbiory Zakł. Dok. IH PAN w Kr.: rkp. bez sygn.
Wacław Szczygielski