Rohrer Maurycy (1804–1867), lekarz, meteorolog, botanik. Ur. 19 VII w Krakowie. Brak danych o pochodzeniu i rodzinie, poza tym, że był synem krakowskiego kupca.
Osierocony w dzieciństwie, R. dzięki opiekunom pobierał naukę w gimnazjum Benedyktynów w Seitenstätten w Górnej Austrii. Studia medyczne odbył na uniwersytecie w Wiedniu i ukończył je 14 VII 1829 ze stopniem doktora cum eximia laude na podstawie pracy o niepłodności pt.: Dissertatio inauguralis medica de sterilitate (Vindobonae 1829). W t. r. objął posadę asystenta i sekundariusza w szpitalu ogólnym we Lwowie, gdzie rozpoczął również naukę języków wschodnich i studia z nauk przyrodniczych, przygotowując się do podróży naukowej do Arabii. Plany pokrzyżowała mu choroba płuc, której nabawił się w r. 1830 podczas zwalczania epidemii cholery we Lwowie. Doświadczenia i obserwacje epidemiologiczne wyniesione z tej działalności zawarł w pracy Die epidemische Brechrunr zu Lemberg (Brünn 1831) i jej streszczeniu w „Medicinisch-Chirurgische Zeitung” (T. 1: 1832 nr 6 s. 81–9) i „Beilage” do nr 6 (s. 97–100), a także w artykule Die Cholera in Galizien („Mittheilungen des Neuesten und Wissenswürdigsten über die Asiatische Cholera” T. 2: 1832 nr 45 s. 326–9). Od r. 1831 pełnił funkcję lekarza obwodowego początkowo na Bukowinie w Radowcach (1831–2) i Suczawie (1832–4), a następnie w Wadowicach (1834–8), Stanisławowie (1838–54) i przez ostatnie 13 lat życia we Lwowie.
Jeszcze podczas pobytu w Suczawie R. zakupił na własny koszt sprzęt i rozpoczął nieprzerwane do końca życia obserwacje meteorologiczne, w czym wykazał dużą samodzielność badawczą. R. w przeciwieństwie do ówczesnych obserwatorów, nie ograniczał się do gromadzenia własnych spostrzeżeń, ale zestawiał je i opracowywał wyniki wszystkich znanych mu obserwacji. Był autorem pierwszej w literaturze krajowej próby przedstawienia stosunków klimatycznych w Galicji pt.: Beitrag zur Meteorologie und Klimatologie Galiziens (Wien 1866). Interesowały go także szczegółowe zjawiska meteorologiczne jak deszcz i śnieg np. Ueber Regentropfen und Schneeflocken (Wien 1859), a śmierć przerwała jego prace nad gradobiciem oraz stanami wód w rzekach galicyjskich. W ostatnich latach życia badania klimatologiczne łączył z zainteresowaniami botanicznymi; w l. 1866–7 dokonywał systematycznych obserwacji fitofenologicznych, które ogłaszał w formie krótkich komunikatów w „Sprawozdaniach Komisji Fizjograficznej Towarzystwa Naukowego Krakowskiego”, z którą współpracował. Zmarł 10 X 1867 we Lwowie.
Brak wiadomości o stosunkach rodzinnych R-a.
Konopka, Pol. bibliogr. lek., IX; Kośmiński, Słown. lekarzów; – Hanicki M., Lekarze polscy – wychowankowie Uniwersytetu Wiedeńskiego, „Arch. Hist. i Filoz. Med.” T. 49: 1986 z. 3 s. 344; Hanik J., Dzieje meteorologii i obserwacji meteorologicznych w Galicji od XVIII do XX wieku, Monografie z dziejów nauki i techniki, Wr. 1972 LXXV 10, 64; – „Przegl. Lek.” 1867 nr 43 s. 344; „Spraw. Kom. Fizjograficznej c.k. Tow. Naukowego Krakowskiego” T. 1: 1867 s. 232–6, T. 2: 1868 s. 10–12, 202–5.
Stanisław Sroka