Hoppe Michał Wojciech (1860–1922), lekarz i działacz polski na Pomorzu. Ur. 23 IV w Wilkowie w pow. złotowskim, był synem Jana, właściciela Wilkowa, i Konstancji z Szukalskich. Po studiach gimnazjalnych w Chojnicach (1869–79) i medycznych w Gryfii (1879–84), które zakończył doktoratem, na podstawie dysertacji Ein Beitrag zur Castratisa der Frauen bei Uterusfibroiden, rozpoczął w r. 1887 praktykę lekarską w Bukowcu w pow. świeckim. Tu też zaraz wszczął szeroką działalność patriotyczną wespół z Bolesławem Domaradzkim z Przysierska. Szczególnie aktywnie działał w r. 1898 w czasie kampanii wyborczej do parlamentu niemieckiego na rzecz kandydata polskiego (wskutek większości głosów polskich władze pruskie unieważniły część głosów polskich i przeprowadziły wobec tego kandydata Niemca). Ożeniony z Franciszką Kamińska, przeniósł się H. ok. 1900 r. do Bydgoszczy, gdzie tuż po r. 1900 współdziałał z Józefem Englichem i Pawłem Złotowskim przy założeniu Banku Ludowego, w r. 1904 został wybrany do Dozoru Kościelnego, w r. 1907, wspólnie z dr Janem Bizielem, swym kolegą z Gryfii, zainicjował wydawnictwo „Dziennika Bydgoskiego” i otwarcie księgarni polskiej. Równocześnie pracował jako skarbnik i mąż zaufania Tow. Pomocy Naukowej w Toruniu i członek Zarządu Domu Polskiego. Dzięki tym stanowiskom i humanitarnemu pojmowaniu obowiązków lekarza mógł skutecznie i umiejętnie przeciwdziałać antypolskiej robocie narzuconego proboszcza kościoła Św. Trójcy, Niemca, ks. Beckera. H. zmarł w Bydgoszczy 4 X 1922 r. i tam został pochowany.

Łoza S., Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego, osiadłe w Warszawie i okolicach, W. 1934 II 57; – „Dzien. Bydgoski” 1922 nr z 8 X; „Przegl. Bydgoski” 1936 nr 3–4; – Arch. rodzinne Stanisława Hoppego w Warszawie; Zakł. Dok. IH PAN: życiorys pióra S. Hoppego w tekach biograficznych.

Red.