Mossoczowa z Kolisków Michalina (1882–1965), autorka książek dla dzieci i młodzieży. Ur. 22 I w Sosnowcu, była córką Michała Kolisko, pracownika kolejowego, i Marii z Januszewskich. Dzieciństwo i młodość spędziła w Warszawie, dokąd przenieśli się rodzice. Po ukończeniu pensji zdała w r. 1899 z wynikiem bardzo dobrym egzamin kwalifikacyjny, uprawniający ją do nauczania języka polskiego, arytmetyki i geografii w szkołach żeńskich. W l. 1903–5 studiowała jako wolna słuchaczka filologię polską na Wydziale Filozoficznym UJ. W grudniu 1905 poślubiła Władysława Mossoczego (zm. 1950), nauczyciela gimnazjalnego języka polskiego. Zainteresowania literackie M-ej skupiły się przede wszystkim na tematyce historycznej i biograficznej. Zgodnie z tradycją dziewiętnastowieczną (Walery Przyborowski, Teresa Jadwiga Papi, Zuzanna Morawska) zaczęła tworzyć opowiadania i powieści podporządkowane idei wychowania patriotycznego. Taki charakter miał już pierwszy zbiór jej opowiadań Z dawnych czasów (wyd. w W. w r. 1905 pod nazwiskiem panieńskim Mita Koliskówna), które, stale poszerzane, uzyskały do r. 1931 7 wydań (po r. 1918 figurowały w spisie książek poleconych do bibliotek szkolnych). Mieściły się one w nurcie popularnych beletryzacji historii Polski, żywotnych szczególnie w XIX w. Głośne rocznice, przypadające na pierwsze dziesiątki lat XX w., były bezpośrednią przyczyną powstania wielu utworów M-ej, przepełnionych szczerym uczuciem przywiązania do przeszłości narodowej. Opublikowała interesujące studium o Królu Duchu Juliusza Słowackiego (Kr. 1910), opisała dzieje powstania styczniowego (Krwawe dzieje, Lw. 1913), nakreśliła postać księcia Józefa Poniatowskiego (Książę Józef Poniatowski obrońca honoru Polaków, Kr. 1913, oraz Książę Józef, wspomnienie dramatyczne wystawione w Krakowie w r. 1913), biografię Zygmunta Krasińskiego (Młodość poety, powieść historyczna dla młodzieży, W. 1913), przypomniała tradycje napoleońskie w zbiorze opowiadań Za orłami Napoleona (W. 1912). Na konkursie zorganizowanym w Lublinie przez Komitet Obchodu 900 Rocznicy Koronacji Bolesława Chrobrego uzyskała nagrodę za książkę O królu Bolesławie Chrobrym przedziwna historia (W. 1925). Napisała jeszcze opowieść fantastyczną Za tysiąc lat (W. 1924) i opowiadanie z czasów saskich, pt. Starościc w syntaktyce (W. 1911). Ostatnim utworem M-ej – później już nie pisała – była komedia Górą nasi, odznaczona I nagrodą na konkursie Wojewódzkiego Związku Teatrów i Chórów Ludowych w Krakowie w r. 1931. M. była członkiem Związku Literatów Polskich. Od czasów studiów stale mieszkała w Krakowie. Włączała się do działalności o charakterze społecznym i charytatywnym. Zmarła 24 XII 1965 w Krakowie i została pochowana na cmentarzu Podgórskim.
Z małżeństwa z Władysławem Mossoczym zostawiła pięcioro dzieci: Zbigniewa (zob.), Hannę, Halinę, zamężną Przewoźny, Władysława i Michała.
Bibliogr. dramatu pol., I; – „Dzien. Pol.” 1965 nr 306 s. 2 (nekrolog); – Informacje zaczerpnięte od córki pisarki Haliny Przewoźny.
Józef Z. Białek