Siesicki (Dowmont-Siesicki) Mieczysław (1829–1899), powstaniec 1863/64 r., sybirak, działacz społeczny. Ur. 17 bądź 19 VI w rodzinnych dobrach Kurkle (pow. wiłkomierski), był synem Antoniego Waleriana, porucznika jazdy Ks. Warsz. i Król. Pol. (do r. 1817), chorążego pow. wiłkomierskiego, i jego drugiej żony Leokadii z Koplewskich.
S. ukończył Instytut Szlachecki w Wilnie, a w l. 1847–50 studiował kameralistykę i ekonomię na uniwersytecie w Dorpacie. Od r. 1850 gospodarował we własnych majątkach (głównie we wsi Deyby) na terenie powiatów poniewieskiego i wiłkomierskiego. Brał udział w organizacji powstania styczniowego na terenie pow. poniewieskiego, był też powiązany z Jakubem Gieysztorem, prezesem Wydz. Wykonawczego (pod tą nazwą działał rząd powstańczy na Litwie) i przekazywał jego polecenia z Wilna do Kowna. Był naczelnikiem pow. poniewieskiego. Aresztowany przez władze rosyjskie, był więziony w Poniewieżu, a następnie w Wilnie. Wyrokiem audytoriatu polowego w Wilnie został skazany na śmierć, a wszystkie jego majątki ziemskie uległy konfiskacie. Dzięki staraniom rodziny kara została złagodzona do 20 lat ciężkich robót na Syberii.
Do lipca 1864 S. był więziony w Moskwie, skąd, wraz z Józefem Kalinowskim (późniejszym św. Rafałem), został wywieziony do Niżnego Nowgorodu. Do miejsca przeznaczenia w Usolu koło Irkucka, dotarł wiosną 1866. Prawdopodobnie, tak jak większość Polaków wywiezionych do Usolu, pracował w tutejszych warzelniach soli. Na Syberii towarzyszyła mu żona. W Usolu zaprzyjaźnił się z Wacławem Lasockim, który scharakteryzował S-ego jako «prawego weredyka». Na podstawie ogłoszonej przez władze carskie w lipcu 1868 amnestii dla części wywiezionych Polaków, zamieniono S-emu ciężkie roboty na osiedlenie; S. zamieszkał w Irkucku, przez pewien czas wspólnie z Kalinowskim. Z Irkucka przeniósł się kolejno do Tobolska i do gub. astrachańskiej. W maju 1871 uzyskał zgodę na zamieszkanie w europejskiej części imperium rosyjskiego. Nie otrzymał jednak pozwolenia na powrót na Kowieńszczyznę i przybył w kwietniu 1872 do Warszawy.
W l. 1874–99 S. pracował jako urzędnik w wydziałach kontroli kuponów i gospodarczym, a następnie został kierownikiem sekcji rachunkowej administracji Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. Równocześnie od poł. l. siedemdziesiątych S. współdziałał z Sekcją Czytelni Bezpłatnych Warszawskiego Tow. Dobroczynności. W r. 1875 opracował jej statut, następnie był sekretarzem jej Komitetu Odczytowego, w l. 1879–84 wizytował podległe jej czytelnie, a od maja 1884 do r. 1887 był naczelnikiem Sekcji. W r. 1893 wchodził w skład Zarządu Wydz. Bezpłatnych Czytelni. W Warszawie spotykał się z kolegami sybirakami i uczestnikami powstania, m. in. z J. Gieysztorem, Aleksandrem Oskierką oraz z Aleksandrem i Konradem Chmielewskimi. Z konfiskat Siesiccy uratowali część posiadłości żony. Byli właścicielami majątku w Grójeckiem, który później sprzedali. S. zmarł 19 V 1899 w Warszawie, pochowany został na cmentarzu Powązkowskim.
Ożeniony z Felicją z Kozakowskich, S. potomstwa nie pozostawił.
Fot. S-ego z żoną, w: Lasocki W., Wspomnienia z mojego życia, Kr. 1934 II 43, 146; Boniecki, XII 44; Mater. do biogr., geneal. i herald. pol., VI (dot. żony S-ego); Żychliński, XI 215, XXII 212; Lewak–Więckowska, Zbiory B. Rap., Katalog; – Gil, O. Rafał Kalinowski 1835–1907, Kr. 1984; Z dziejów książki i bibliotek w Warszawie, W. 1961; – Album academicum der Kaiserlichen, Universität Dorpat, Wyd. 2, Dorpat 1889 (tu data ur. S-ego: 17 VI); Gieysztor J., Pamiętniki z lat 1857–1865, Wil. 1913 s. 229, 377; Giller A., Spis Polaków będących w Usolu w ciężkich robotach od 17 IV 1866 do IX 1868 r., w: Stuletniej niewoli rok pierwszy, P. 1872 II 176; Kalinowski J., Listy, L. 1978, Wyd. 2, Kr. 1985–6 I–II; tenże, Wspomnienia 1835–77, L. 1965; Kunicki-Bończa M., Fragmenty wspomnień z Dorpatu, L. 1927 s. 74; Lasocki W., Wspomnienia z mojego życia, Kr. 1934 II 140, 315; Ruch rewolucyjny na Litwie i Białorusi 1861–1862 r., Moskwa–Wr. 1964; Stanisława Michalskiego autobiografia i działalność oświatowa, Oprac. H. Radlińska, I. Lepalczyk, Wr. 1967; Zdanie sprawy z działań i obrotu funduszów Warszawskiego Tow. Dobroczynności za r. 1887, W. 1888 s. 93; toż za r. 1893, W. 1896 s. 92; – „Kur.Warsz.” 1899 nr 138 dod. por. s. 2, nr 139 s. 7, nr 140 s. 2; – B. Czart.: rkp. Ew. 1535c; B. Jag.: rkp. 7851 IV; B. Publ. w W.: rkp. nr 3, 8, 13, 20, 73; Muz. Narod. w Kr.: rkp. 1009/7.
Stanisław Konarski