Bętkowski-Prawdzic Nikodem Felicjan (1812–1864), lekarz i polityk. Urodzony 27 IX w Lisiej Górze pod Tarnowem, uczęszczał do szkół w Bochni; studjował filozofję i medycynę we Lwowie, gdzie należał do tajnego towarzystwa »Młoda Sarmacja« oraz do »Stowarzyszenia Polskiej Demokracji«. W związku z tem miał dochodzenia sądowe i był kilkakrotnie więziony. Przeniósł się potem do Wiednia, gdzie organizował wśród tamtejszych polskich studentów »Związek pamiątkowo-narodowy«. W roku 1841 uzyskał w Wiedniu stopień doktora medycyny na podstawie rozprawy pt. Historia medicinae in inclytis Poloniae terris ab antiquissimis temporibus usque ad a. 1622. Jest to kompilacja nie przynosząca żadnych nowości, ale pisana z pewnym talentem. B. miał zresztą zacięcie literackie, pisywał nawet wierszyki, z których jeden ogłoszono w »Almanachu zagrzebskim« w r. 1838. Praktykował jako lekarz w Bochni, w r. 1846 został lekarzem sądowym w Wieliczce. W r. 1848 posłował na sejm austrjacki. Po upadku rewolucji wytoczono mu sprawę karną, która ciągnęła się do r. 1853. W tym czasie napisał podręcznik anatomji patologicznej; część ogólna wydana w r. 1852 a część »szczególna« w r. 1854. Pisywał korespondencje do lekarskich czasopism warszawskich i wiedeńskich. Ponadto tłumaczył na polskie dzieła medyczne z języka niemieckiego. W r. 1861 wybrano go z Wieliczki posłem na sejm galicyjski, który go wydelegował do Rady Państwa. Umarł w r. 1864.

»Czas« 1864, nr 167; Krajewski, Tajne Związki w Galicji; Kośmiński.

Henryk Wereszycki