Piotr Stoszowic h. Stosz (XIII/XIV w.), kasztelan Nowego Miru, burgrabia kaliski. Pochodził z rodziny Stoszów ze Stoszowic na Śląsku (w ziemi kłodzkiej). Najprawdopodobniej był wnukiem Leonarda «Scriwazona», a synem Stosza z Zarzycy koło Strzelina, kasztelana Wrocławia, i Agnieszki z rodu Wierzbnów, siostrzeńcem Mikołaja z Wierzbnej, świadka w procesie kanonizacyjnym św. Jadwigi. Nie należy utożsamiać go z Piotrem Stoszowicem, znanym z „Księgi henrykowskiej”. Pierwsza informacja o P-rze pochodzi z początku 1286 r., występował wtedy w otoczeniu księcia wrocławskiego Henryka IV Prawego. Świadkował m. in. na testamencie tegoż księcia, wystawionym we Wrocławiu 23 VI 1290. Zapewne w wyniku przegranej stronnictwa głogowskiego przeniósł się w Kaliskie, gdzie począwszy od r. 1294 poświadczona jest jego obecność kolejno w otoczeniu Przemysła II i Władysława Łokietka. W l. 1297–8 był kasztelanem Nowego Miru (miejscowość zaginiona). W maju 1305 był burgrabią kaliskim z ramienia Wacława II, ale już w sierpniu 1306 świadkował w Pyzdrach na dokumencie Henryka III głogowskiego, bez żadnego tytułu. Wtedy też zapewne utracił urząd, gdyż Kalisz poddał się władzy księcia wrocławskiego Bolesława III. Po zajęciu Kalisza przez księcia głogowskiego urzędu nie odzyskał. Miał może jakiś związek z biciem w Grodzisku i Ścinawie monet z wizerunkiem h. Stosz. W otoczeniu synów Głogowczyka przebywał dowodnie do maja 1313. Latem r. n. (31 VIII 1314) był znów w Kaliszu w otoczeniu Łokietka. Ostatnim śladem jego pobytu w Wielkopolsce jest dokument prywatny, wystawiony w Koźminie 6 VI 1318. W lipcu 1321 P. przebywał we Wrocławiu i Namysłowie z powodu sprzedaży należącej doń połowy Jenkowic pod Oleśnicą. Dalsze losy P-a i data jego zgonu nie są znane.
P. był ojcem: Dzirżka, Henryka, Piotra i drugiego Henryka, Wisławy, Jutki i Kunegundy.
Bieniak, Wielkopolska, Kujawy wobec problemu zjednoczenia państwa; Hist. Śląska, PAU, III; – Cod. Sil. (Schles. Reg.), XVI nr 1952, 2141, 2899, 3087, 3130, 3354, XVIII nr 4146, 4149; Kod. Wpol., II nr 749, 760, 799, 801, 828, 890, 904, 914, 973, 998; Księga henrykowska, Wyd. R. Grodecki, P. 1949; Mon. Pol. Hist., IV; Schlesische Nekrologien, Hrsg. v. W. Wattenbach, „Zeitschr. des Vereins für Altertum und Gesch. Schlesiens” Bd 4: 1862 s. 291.
Marek Cetwiński