Pomianowski Roman (1889–1968), cukiernik, działacz cechowy. Ur. 28 II w Radomiu, w rodzinie drobnomieszczańskiej, był synem Jama i Józefy z Bogatowskich. Po nauce domowej rozpoczął naukę w gimnazjum radomskim, z którego został w r. 1905 wydalony z «wilczym biletem» za udział w strajku szkolnym. Podjął pracę w cukierni stryja Bolesława Pomianowskiego. W r. 1912 przyjechał do Warszawy, gdzie doskonalił się w rzemiośle w cukierni Artura Starorypińskiego. Własną pracownię cukierniczą założył w r. 1919, a w rok później cukiernię przy ulicy Marszałkowskiej 65. Dyplom mistrzowski uzyskał w r. 1923. W r. 1932 otworzył drugą cukiernię na pl. Inwalidów 8. Wyroby P-ego cieszyły się bardzo dużym powodzeniem, a nowoczesny wystrój cukierni zachęcał klientów. Podczas powstania warszawskiego spłonęła pracownia, a cukiernie zostały uszkodzone. Już w r. 1945 P. otworzył cukiernię na Marszałkowskiej, sprzedając wyroby z innych pracowni. W n. r. odbudował kamienicę na Krakowskim Przedmieściu 8, tworząc na jej tyłach pracownię. W r. 1950 po upaństwowieniu cukierni na Marszałkowskiej zaczął sprzedaż własnych wyrobów w sklepie przy pracowni. Po wojnie P. był wybitnym działaczem cechowym, m.in. przewodniczył Komisji Egzaminacyjnej i Sądowi Koleżeńskiemu, był członkiem Komisji Rewizyjnej i honorowym członkiem Cechu Cukierników, a po reorganizacji cechów w r. 1951 Cechu Rzemiosł Spożywczych. W r. 1947 zorganizował Zjazd Cukierników w Warszawie. W tym samym roku został członkiem Stronnictwa Demokratycznego (SD) przy Cechu Piekarzy i Cukierników. Z inspiracji SD organizował wystawy w Izbie Rzemieślniczej. Był inicjatorem zawarcia w r. 1947 jednej z pierwszych umów zbiorowych między cechem a związkiem zawodowym pracowników cukierniczych. P. amatorsko zajmował się śpiewem. Był odznaczony wieloma dyplomami oraz m. in. Honorową odznaką Izby Rzemieślniczej. Zmarł 7 X 1968 w Warszawie, pochowany został na cmentarzu Powązkowskim, kwatera 30.
W małżeństwie z Janiną z Kaczyńskich, która do śmierci w r. 1975 prowadziła pracownię, P. miał córkę Marię, przebywającą za granicą, i syna Leszka (ur. 1923), prowadzącego pracownię cukierniczą i sklep na Krakowskim Przedmieściu.
„Życie Warszawy” 1968 nr 244 s. 6, 7; – Cech Rzemiosł Spożywczych w W.: Dokumenty; – Herbaczyński W., Historia firmy „Roman Pomianowski i Syn” (mszp.) s. 10; – Informacje W. Herbaczyńskiego i L. Pomianowskiego.
Janusz Kaliński