Siennicki Stanisław Józef (1834–1897), bibliotekarz, bibliograf, kolekcjoner. Ur. w Warszawie, był synem Seweryna i Teodory z Gąsowiczów.
O wykształceniu S-ego wiadomo tylko, że uczęszczał do szkół «w kraju i w Petersburgu». Jako młody człowiek został pracownikiem petersburskiej Cesarskiej Biblioteki Publicznej, której w l. 1862–77 ofiarował wiele książek, rękopisów, autografów, nut i rycin, m. in. w r. 1871 zbiór portretów i widoków litografowanych i rytowanych w Warszawie przez Ludwika Horwata, Ignacego Gepnera, Henryka Aschenbrennera, Maksymiliana Fajansa, Ignacego Moycho i in. Podarował jej zbiór portretów rabinów cudotwórców, działających w Polsce od XVIII w., a także prawie kompletny zbiór litografii śląskiego artysty Jana Grzędziela vel Grzędzielewskiego, wykonanych w l. 1832–46. Był też S. urzędnikiem departamentu heroldii w Petersburgu.
W l. sześćdziesiątych XIX w. S. przybył do Warszawy, pracował w Bibliotece Głównej (późniejsza Cesarska Biblioteka Uniwersytecka). Był zapewne wolontariuszem, gdyż w corocznych sprawozdaniach biblioteki nazwisko jego nie figuruje. Zachowała się jedynie informacja o zasługach S-ego przy inwentaryzacji zbiorów bibliotecznych (Olena Błażejewicz). S. opublikował dwie cenne prace bibliograficzne: Les Elsevir (Elzevir) de la Bibliothèque de l’Université Impériale de Varsovie (W. 1874) i Recueil des éditions des imprimeurs celèbres de l’Italie, de la France et de la Belgique conservées dans la Bibliothèque de l’Université Impériale de Varsovie (W. 1878). Zamieścił tu informacje o autografach, godłach drukarzy i występujących w tych dziełach ekslibrisach. Były to pierwsze w polskiej literaturze wiadomości o znakach własnościowych. S. ogłosił także dwie monografie o charakterze historycznym: Rzymsko-katolicki kościół św. Katarzyny męczenniczki (oo. Dominikanów) w Petersburgu 1763–1863 (Lipsk 1864, Wyd. 2 rozszerzone pt. Opis historyczny rzymsko-katolickiego kościoła św. Katarzyny w St. Petersburgu od 1763 do 1872 r., W. 1872) oraz Quelques mots pour servir à l’histoire des cimetières musulmans et des mosquées tartares … (W. 1876); ta ostatnia wydana została w związku z odbywającym się w sierpniu 1876 w Petersburgu międzynarodowym zjazdem orientalistów. Najbardziej znaną pracą S-ego była bibliografia produkcji wydawniczej paulinów na Jasnej Górze: De typographia in Claro Monte Czenstochoviensi librisque in eiusdem officina […] impressis (W. 1873, Wyd. 2 pt. Dawna drukarnia Jasnej Góry Częstochowskiej (1628–1864), [W. 1887]). Publikacja spotkała się z licznymi recenzjami na ogół pozytywnymi i bardzo surową krytyką Maurycego Stankiewicza („Kwart. Hist.” T. 2: 1888 s. 78–9).
Od młodości S. wykazywał zamiłowania kolekcjonerskie. Początkowo zbierał książki i zabytki archeologiczne, później prawdziwą pasją S-ego stało się gromadzenie ekslibrisów; zebrał ich ponad 300, w tym wiele pozycji unikatowych. Zbiór swój sprzedał S. ok. r. 1890 antykwariatowi Jakuba Gieysztora. Ze względu na wygórowaną cenę nikt z krajowych kolekcjonerów nie nabył zbioru, kupił go natomiast zbieracz angielski A. W. Franks, a następnie całą swą kolekcję przekazał Muz. Brytyjskiemu w Londynie. Spis 107 ekslibrisów z kolekcji przechowywanej w londyńskim muzeum opisał K. Reychman („Silva Rerum” 1928). Jan Michalski nazwał S-ego w swych wspomnieniach «ojcem ekslibrisologii polskiej». S. wysyłał swe drukowane prace koronowanym głowom i czasem otrzymywał w podziękowaniu odznaczenia. Nazywano go «chodzącym ikonostasem», gdyż paradował z orderami przypiętymi do marynarki. W podobny zapewne sposób uzyskiwał członkostwa zagranicznych towarzystw. Był m. in. członkiem Tow. Bibliofilów Hiszpańskich w Madrycie oraz honorowym korespondentem Cesarskiej Biblioteki Publicznej w Petersburgu. Przez ostatnie kilkanaście lat życia był S. urzędnikiem biura Okręgu Naukowego Warszawskiego (któremu podlegało szkolnictwo średnie i wyższe). Zmarł 27 I 1897 w Warszawie i pochowany został na cmentarzu Powązkowskim.
S. rodziny nie założył.
Estreicher w. XIX; Bibliogr. Warszawy. Druki zwarte; Chwalewik E., Exlibrisy polskie XVI i XVII w., Wr. 1955; Klemensiewicz Z., Bibliografia ekslibrisu polskiego, Wr. 1952; Słown. Pracowników Książki Pol.; Chwalewik, Zbiory pol., I 311–12; Błażejewicz O., Dzieje Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie 1871–1915, W. 1990; Grońska M., Ekslibrisy, W. 1992; Michalski J., 55 lat wśród książek, Wr. 1976; Reychman K., Dział polski w zbiorze ekslibrisów British Museum, „Silva Rerum” 1928 s. 189–90; – „Ateneum” 1897 t. 1 s. 584; „Bibl. Warsz.” 1873 t. 4 s. 347, 1874 t. 3 s. 346–7; „Kraj” 1897 nr 5 s. 51; „Kur. Warsz.” 1897 nr 29 dod. por. s. 1, nr 29 s. 5; „Przew. Nauk.-Liter.” 1874 I 74–80; „Słowo” 1897 nr 23 s. 3; „Szpargały” 1934 nr 1 s. 13; „Wiad. Numizm.-Archeol.” T. 3: 1897 nr 1/2 s. 264; – B. Ossol.: rkp. 5403 III, rkp. 13602 I; B. PAN w Kr.: rkp. 2158 t. 17; USC Warszawa–Śródmieście: Akta metrykalne paraf. św. Antoniego nr I/14/40/1897 – akt zgonu.
Stanisław Konarski