Frąckiewicz Radzimiński Stefan h. Brodzic (zm. 1693), chorąży nowogrodzki, starosta słonimski, pochodził ze starej mazowieckiej rodziny Radzimińskich, która osiadła na Litwie, i od Franciszka Radzimińskiego z XVI w., podkomorzego połockiego, zwanego Frąckiem, przyjęła nazwisko Frąckiewiczów Radzimińskich. Stefan F. był młodszym synem Jana, chorążego lidzkiego, i Naruszewiczówny. Brał udział ze swym pocztem w wojnie smoleńskiej 1632–4 r.; widziano go na elekcji Jana Kazimierza i w potrzebie kozackiej pod Zborowem; wtedy był już dworzaninem królewskim. W r. 1654 już jako chorąży nowogrodzki walczył na Litwie przeciw Moskwie pod Ciecierzynem, gdzie go nawet ogarnął na krótko nieprzyjaciel. F. brał bardzo czynny udział w życiu politycznym Litwy. Wielokrotnie posłował na sejmy i sejmiki, toteż liczne są o nim wzmianki w konstytucjach i diariuszach z r. 1648, 1654, 1662, 1667, 1669, 1670, 1672, 1673, 1674, 1678. I tak w r. 1648 był deputatem do rewizji skarbu kor., w r. 1654 deputatem do wybierania retent skarbowych na Litwie, w r. 1662 komisarzem do zapłaty wojsku lit. w czasie tragicznych związków wojskowych, w r. 1667 podobnież komisarzem do »traktowania zapłaty i rozprawienia wojska lit.« Konstytucje r. 1669–1674 wymieniają go wśród spadkobierców Marcina (Matiasza) F., pisarza polnego lit., i przyznają mu połowę zasług zmarłego krewniaka w kwocie 11,866 zł. Wraz z nowogrodzkim województwem podpisał elekcję króla Michała. Nie należał jednak do jego zwolenników, skoro wzbraniał się przystąpić do wielkopolskiej konfederacji w obronie króla 28 VI 1672 r. Na sejmie pacyfikacyjnym r. 1673 brał już jednak udział w król. radzie wojennej z ramienia Litwy jako starosta słonimski, a pod Chocim pociągnął z własną chorągwią wołoską. Nie brakło F-cza ani na konwokacji r. 1674, gdzie podpisał gen. konfederację z zastrzeżeniem praw dla dysydentów, ani na drugiej piastowskiej elekcji; był wtedy deputatem do paktów konwentów i komisarzem do rewizji obu skarbów. Pod Wiedeń przyprowadził chorągiew wołoską, 80 koni. Potem posłował jeszcze kilkakrotnie: w r. 1678, 1688, 1690. F. zmarł 18 VIII 1693. Są pewne ślady, że F. sympatyzował z dysydentami. F. żonaty był kilkakrotnie: najpierw z Krzyszkowską, potem z Jerzową Chreptowiczową, wreszcie z Marianną Rajecką, wojewodzianką mińską, z której zostawił córkę Annę Elżbietę oraz dwóch synów; jeden z nich, Michał Gedeon, był z czasem chorążym nadwornym lit.

Niesiecki, IV 46–8; Uruski, IV 53; Boniecki, V 310–1; Vol. Leg., IV 157, 177, 471, 880, 884, 981, V 12, 33, 45, 103, 156, 211, 212, 244, 277, 281, 305, 617; Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy, W. 1862, 21, 23, 57, 176, 178, 182, 191, 195, 300; Memoriale Albr. Stan. Radziwiłła, II 21; Grabowski A., Ojczyste Spominki, I 125; Elektorowie, I 184; Kluczycki, Pisma, II₂ 976, Akta, VI 339; Przyboś A., Konfederacja gołąbska, Tarnopol 1936, 50; Teka Ulanowskiego 55, k. 122, rachunki sejmowe.

Adam Przyboś