Burdziński Tadeusz (1868–1925), profesor medycyny. Ur. 28 X st. st. w Makarówce, gub. połtawskiej, szlachcic g. kijowskiej, syn Andrzeja. Dyplom lekarski otrzymał w Uniwersytecie Kijowskim 1894, doktorat med. w Ak. Wojsk.-Lek. w Petersburgu na podstawie rozprawy Złośliwy nabłoniak kosmówkowy (1904). Był następnie lekarzem Szpitala w Śmile p. Kijowem, lekarzem ziemskim i fabrycznym w Józówce (gub. ekaterynosł.). Od 1898–1904 pracował w klinikach petersburskich (Otta i Fenomenowa); w l. 1905–18 był starszym ordynatorem Szpitala w Tambowie, tamże podczas wojny światowej naczelnym lekarzem szpitala wojsk. ros. i instytucji Polsk. Centr. Kom. Obywat. W końcu 1918 wrócił do Polski i wstąpił do wojska jako ochotnik. W l. 1919–21 był lekarzem podpułkownikiem kierownikiem oddz. chirurg. Szpit. Wojsk. w Lublinie; 1921–22 nacz. lekarzem Szpitala Kasy Chorych w Warszawie. 1 IX 1922 mianowany profesorem zwyczajnym położnictwa i ginekologii w Uniwersytecie Wileńskim, zorganizował klinikę. Był wybitnym chirurgiem ginekologiem. Zmarł 15 II 1925 w Wilnie; pochowany w Lublinie. Ogłosił 25 prac nauk. i artykułów.
Księga Pamiątkowa 350-lecia Uniw. S. B., Wil. 1929, II; autobiografia w rozpr. dokt. Diss. Wojsk.-Lek. Akad. za r. 1903–4, nr 93.
W. Jakowicki