Rodziewicz Tadeusz Marceli (1884–1947), farmaceuta, działacz społeczny. Ur. 21 I w Łucku, był jednym z dziewięciorga dzieci Franciszka, administratora bądź dzierżawcy majątku koło Łucka, i Marii z Drągowskich.
Śmierć ojca spowodowała, że R., wówczas czternastoletni, by zarobić na naukę, pracował jako chłopiec sklepowy i dopiero w r. 1904 zdał maturę w gimnazjum w Łucku. Po maturze przygotowywał się do zawodu farmaceuty, początkowo jako uczeń aptekarski, później pracując w aptekach w Odessie i w Kijowie, ukończył kursy kolejno pomocnika aptekarskiego i prowizora. Potem odbywał studia farmaceutyczne na Uniw. św. Włodzimierza w Kijowie, przerwane wybuchem pierwszej wojny światowej, w czasie której był oficerem wojskowej służby sanitarnej w armii rosyjskiej, a następnie w dywizji polskiej pod dowództwem gen. Lucjana Żeligowskiego. W r. 1918 ukończył studia na uniw. kijowskim. W r. 1920 podczas wojny polsko-radzieckiej walczył w WP w jednym z oddziałów Armii Ochotniczej w Warszawie.
Od r. 1921 R. prowadził własną aptekę w Lubomlu na Wołyniu, do czego miał uprawnienia jako prowizor (dyplom otrzymany w Kijowie po rewolucji październikowej nie był w Polsce uznawany), a od czasu nostryfikacji dyplomu na Uniw. Warsz. w r. 1928 – jako magister farmacji. R. udzielał się społecznie, był m. in. członkiem Wydziału Powiatowego i Rady Powiatowej w Lubomlu, członkiem Rady Nadzorczej Komunalnej Kasy Oszczędności, prezesem Zarządu Powiatowego Związku Rezerwistów, prezesem Komitetu Pomocy Zimowej dla Bezrobotnych, członkiem Zarządu Związku Strzeleckiego.
W okresie drugiej wojny światowej R. był starostą komisarycznym pow. lubomelskiego z ramienia Delegatury Rządu na Kraj. Aresztowany w grudniu 1944 przez radzieckie organa bezpieczeństwa, osadzony został w więzieniu w Łucku na Zamku, a po rozprawie sądowej skazany na 7 lat obozu i 10 lat pozbawienia praw obywatelskich. W maju 1945 wywieziono go do obozu w Susłowie w Kraju Krasnojarskim. Tam zmarł 11 III 1947.
Z małżeństwa zawartego w r. 1919, z Jadwigą z Kowalskich, farmaceutką, miał R. jedną córkę Teresę Rodziewicz-Szepietowską (ur. 1931), magistra farmacji, zamieszkałą w Warszawie.
Łoza, Czy wiesz kto to jest?; Rocznik Lekarski RP na 1933/4 r., W.; – Księga adresowa Polski…, W. 1928 s. 2197; – Informacje córki, Teresy Rodziewicz-Szepietowskiej z W. i bratanka, Aleksandra Rodziewicza z Mitcham (W. Brytania).
Alina Szklarska-Lohmannowa